Κάποτε ήταν ένα παιδί…

Κάποτε ήταν ένα παιδί..Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε να βρει τη μητέρα του..Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε να βρει τον πατέρα του..Κάποτε

Κάποτε ήταν ένα παιδί..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε να βρει τη μητέρα του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε να βρει τον πατέρα του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που άνοιγε δρόμους μέσα απ’ τους χάρτες που έκρυβαν στις χούφτες τους ο παππούς και η γιαγιά..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έφτιαχνε παιχνίδια από λάσπη και νυχτολούλουδα..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έκανε φίλο ένα φάντασμα και μαζί παρηγορούσαν τα μυστικά των ανθρώπων..

Κάποτε ήταν ένα παιδί που ανακάλυψε που κρύβονταν τα μάτια της θάλασσας..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε με την παιδικότητα του ψάχνοντας να βρει τον εαυτό του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε τι είναι ο άλλος..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε με τον άλλον..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που δεν είχε κανέναν στον κόσμο..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε με το άγνωστο..

Advertisment

Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε κάτι χειροπιαστό να το εμπνεύσει
αφήνοντας πίσω τα χωματενια άλογα που καλπαζαν πάνω σε πέταλα λευκά με άρωμα νύχτας και ουρά αστροφεγγιάς απελευθερώνοντας με το μεθυστικό τους άρωμα ξεχασμένα φαντάσματα που ζούσαν για χρόνια μέσα σε κουφάλες νεκρών δέντρων..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έκλαψε πάνω από τους περήφανους σάπιους κορμούς που αρνούμενοι να ξαποστάσουν έστω και μια στιγμή,
προσέφεραν το κουφάρι τους ως
καταφύγιο σε εξόριστα φαντάσματα..

Κάποτε ήταν ένα παιδί που δεν πίστευε στα φαντάσματα..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έζησε μαζί με αληθινούς ανθρώπους..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που δημιούργησε αληθινούς ανθρώπους..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που βρήκε τη μαμά του…
Κάποτε ήταν ένα παιδί που βρήκε τον μπαμπά του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε μ’ αυτή τη γνώση..

Κάποτε ήταν ένα παιδί που είδε στις χούφτες του να σχηματίζονται χάρτες..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που τις άνοιξε γενναιόδωρα σε άλλο παιδί…
Κάποτε ήταν ένα παιδί που ξαναβρήκε το φάντασμα του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που πίστεψε βαθιά στα φαντάσματα..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έζησε τις τελευταίες μέρες τις ζωής του μέσα στις ίδιες κουφάλες των ίδιων νεκρών δέντρων..

Advertisment

Ώσπου μια νύχτα….
Ένα άλογο φτιαγμένο από λάσπη και νυχτολούλουδα το ανέβασε στην πλάτη του και κάλπασαν πάνω στη δροσιά της νύχτας..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που πάνω στο άλογο για πρώτη φορά εμπνεύστηκε από κάτι..
Απ’τα φύλλα των δέντρων που αήττητα στις εποχές,
πάντα…
Πάντα όμως..
Όταν έρθει η ώρα,
πεθαίνουν χορεύοντας..

About
Latest Posts

Νίτσα Μαμουζέλου

Μεγάλωσα στη Νάξο.
Τότε ήταν που έκλεψα το μυστικό της θάλασσας.. Σπούδασα υποκριτική στο Ν.Ε.Θ του Γιώργου Αρμένη.
Η έκθεση σε αντίθεση με την
ανάγκη του κόσμου για το
"κρυμμένο",
μου δίδαξαν πολλά..
Παίζω πιάνο,
κιθάρα και έχω τραγουδήσει σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Σ' αυτό όμως που από παιδί καταφεύγω για να μπορώ να διασχίζω το σκοτάδι,
είναι η γραφή.
Όλα τ' αλλά πόλεμος.. Μέσω της γραφής,
γεννιέται ένας κόσμος,
όπου η φθορά γίνεται ποίηση,
η ποίηση φλυαρία
και κάπως έτσι γεννιέται η σιωπή..
Αυτό ψάχνω..
Δεν θέλω να καλύπτω το κενό..
Θέλω να το ενσωματώνω..
Αυτό μοιράζομαι μαζί σου..
Λέξεις που οδηγούν στη σιωπή.

Latest posts by Νίτσα Μαμουζέλου (see all)