Θέλω να γράψω μα με πονάνε οι λέξεις… κι ας μην έχουν ακόμη ειπωθεί

Θέλω να γράψωΝα πω όσα έχει μέσα η ψυχήΜα με πονάνε οι λέξειςΚι ας μην έχουν ακόμη ειπωθεί Πάλι το μυαλό μου πάντα τρέχει,

Κυριακή Ονησιφόρου

Θέλω να γράψω
Να πω όσα έχει μέσα η ψυχή
Μα με πονάνε οι λέξεις
Κι ας μην έχουν ακόμη ειπωθεί

Πάλι το μυαλό μου πάντα τρέχει, χωρίς σταματημό, μόνο υποθέσεις
Σε μέρη που κάποτε με πάθος είχα ξοδευτεί άπειρα με σχέσεις
Και η σκέψη ξαφνικά παύει την ύπαρξη της για μια στιγμή
Στη θέση της ένας λογισμός που θέλει να με νικήσει
Ταράζει το είναι μου, παλεύει το ήθος μου να κρατηθεί, μπας και προλάβει την κάθαρση να μην συμβεί

Advertisment

Η νοσταλγία είναι μεγάλη και το κορμί διψάει να απελευθερωθεί
Το άγγιγμα που τόσο έχει πεθυμήσει, αναζητεί
Να το χα όντως ζήσει λες ή η φαντασία μου τα δημιουργεί;
Κι αν όντως σε είχα έστω και κάποια στιγμή

Πόσο κενή κατέληξε να είναι η ζωή χωρίς εσένα;
Κι αν όντως δεν υπήρχες τότε η ελπίδα να υπάρξεις μετά με καίει εσωτερικά
Τρομάζω να σκέφτομαι πως κάποτε μπορεί να με αντικρύσεις
Τρέμω καθημερινά μην σε συναντήσω και δεν είμαι έτοιμη να σου μιλήσω
Τα μάτια μου σε βλέπουν κι ας μην σε έχω δει
Ποτέ…

Τα χείλη μου σε γεύονται και η γεύση που αφήνεις γλυκά με πικρίζει
Η καρδιά μου πάει να σπάσει με την σκέψη να με φιλήσεις
Νιώθω ήδη την ζέστη σαν να με καίει ο ήλιος το πρωί
Θέλω να σου πιάσω το χέρι και να μείνω σφικτά να το κρατάω
Να πάρει ολόκληρη ζωή, να μην πονάω
Κι ας έρθει να μας βρει ο θάνατος

Advertisment

Τότε θα ξέρω ότι σε έχω βρει
Θα φύγω ολόκληρη, γεμάτη από εσένα
Ελεύθερη από κατεστημένα και αρρωστημένα δεδομένα
Θα σε βρω πότε λες, να συνεχίσω να ψάχνω ή άδικα προσπαθώ να σε προλάβω;
Θα σταματήσεις να με περιμένεις ή έχεις ήδη φτάσει εκεί που θέλεις;
Να ναι η μοίρα μας λες, να μην συναντηθούμε;
Να έχω χάσει το παιχνίδι πριν καν αγαπηθούμε;
Μου είναι απίστευτο να το αφήσω και να προχωρήσω

Πως να γεμίσει το κενό αν δεν σε γνωρίσω;
Πως να ξυπνάω το πρωί χωρίς εσένα και να κοιμάμαι το βράδυ με μάτια δακρυσμένα;
Τι νόημα έχουν όλα τα άλλα, αν δεν γνωρίσω επιτέλους τα δικά σου χάδια;
Θέλω να γυρίσω στο φως μέσω εσένα και να κάνω πέρα το σκοτάδι μαζί με σένα

Να έχω την ελπίδα οδηγό, και την αγάπη για προστάτη
Να είναι ο έρωτας το όπλο που θα σκοτώσει όλα τα λάθη
Δεν μπορώ να αντισταθώ όσο κι αν το προσπαθώ
Θα συνεχίσω να με πολεμώ και κάθε μέρα θα ξυπνώ με την μυρωδιά σου
Κάθε νύχτα θα κοιμάμαι με την αγκαλιά σου
Θα πάρω την απόφαση λοιπόν να αφήσω την σκέψη σε σένα κι ας φροντίσει ο Θεός να σε φέρει σε μένα

About
Latest Posts

Κυριακή Ονησιφόρου

Πρώτα ανταμώνω το χάος που μετέπειτα το σβήνει η γαλήνη. Οι σκέψεις μου, μία ροή από θαλασσόλυκους που όλο θέλουν να φωνάξουν, αλλά δεν έχουν κάπου να ακουστούν πάρα μόνο στην ηχώ που δημιουργείται στο μυαλό μου. Έτσι είμαι εγώ. Πέρασα την φαντασία και την ορμή μου στο μάρκετινγκ όπου και ασχολούμαι από τότε που αποφοίτησα από τον κλάδο Δημοσίων Σχέσεων, Διαφήμιση και Μάρκετινγκ και είμαι πλέον σε θέση να λέω αυτά που νιώθω, και πόσο μάλλον επιτέλους να τα γράφω. Το καλύτερο όμως είναι πως δεν είμαι μόνη. Θέλω να φτάσω τους ανθρώπους που συμμερίζονται τις σκέψεις μου, θέλω να τους δίνω ελπίδα καθώς ότι κι αν ζούμε, όσο διαφορετικοί και να είμαστε, κάτι μας συνδέει, και αυτό το κάτι τείνω να πιστεύω πως είναι μαγικό!

Latest posts by Κυριακή Ονησιφόρου (see all)