Ενώ όλα αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, η τεχνολογία, το κλίμα, η εργασία, οι ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μια εσωτερική επιθυμία που διαρκώς δυναμώνει – να νιώσουμε σταθερότητα. Όταν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να παραπαίει, η ανάγκη για εσωτερική γείωση είναι ανάγκη επιβίωσης.
Η γείωση, όπως την προσεγγίζει ο Dr. Jordan Grumet στο Psychology Today, δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια υπαρξιακή αγκύρωση που μας συνδέει με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο άγχος και την αστάθεια της καθημερινότητας. Αυτό δεν σημαίνει να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά να αντλούμε δύναμη από αυτό για να αντιμετωπίσουμε το παρόν με μεγαλύτερη ισορροπία και καθαρότητα.
Advertisment
Η δύναμη της προσωπικής αφήγησης
Ο Grumet κάνει μια σημαντική διάκριση: άλλο είναι το νόημα (το πώς ερμηνεύουμε τη ζωή μας) και άλλο ο σκοπός (οι πράξεις που αναλαμβάνουμε). Η γείωση, λέει, λειτουργεί ως η γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο. Δεν είναι απλώς μια εσωτερική αίσθηση· είναι μια ενεργητική πράξη που πηγάζει από την επαφή μας με την προσωπική μας ιστορία, τις αξίες μας, και τις βαθύτερες ανάγκες μας.
Η γείωση επομένως, μπορεί να είναι τόσο απλή όσο ένα περπάτημα στη γειτονιά που μεγαλώσαμε, τόσο πολύπλοκη όσο η επανεκτίμηση μιας δύσκολης εμπειρίας που μας μεταμόρφωσε. Είναι η στιγμή που επιστρέφουμε σε κάτι γνώριμο, κάτι αυθεντικό, και λέμε στον εαυτό μας “Εδώ ανήκω”.
Μικρές πράξεις, μεγάλος σκοπός
Συχνά, όταν ακούμε για «σκοπό» στη ζωή, το μυαλό μας πηγαίνει σε μεγάλα οράματα ή αποστολές που απαιτούν χρόνο, πόρους ή τύχη. Ωστόσο, ο Grumet εισάγει την έννοια του «μικρού-π» σκοπού —δηλαδή, μικρές καθημερινές πράξεις που μας φέρνουν σε επαφή με το ποιοι πραγματικά είμαστε. Μπορεί να είναι η φροντίδα ενός φυτού, η ακρόαση ενός φίλου, η συγγραφή ενός ημερολογίου.
Advertisment
Αυτές οι φαινομενικά ασήμαντες ενέργειες, όταν γίνονται με πρόθεση και συνέπεια, μπορούν να λειτουργήσουν ως σταθερά σημεία αναφοράς. Μας βοηθούν να θυμόμαστε ποιοι είμαστε όταν όλα γύρω μας μεταβάλλονται.
Το παρελθόν ως οδηγός
Το να στραφούμε στο παρελθόν δεν σημαίνει να μείνουμε παγιδευμένοι σ’ αυτό. Η μνήμη πέρα από καταγραφή γεγονότων, είναι κι ένας τρόπος αφήγησης. Όταν επιλέγουμε συνειδητά ποιες μνήμες θα ανακαλέσουμε και πώς θα τις ενσωματώσουμε στην παρούσα μας ταυτότητα, τότε το παρελθόν λειτουργεί ενδυναμωτικά.
Ένα ταξίδι στο μέρος που μεγαλώσαμε, το άκουσμα μιας μουσικής που μας ενέπνευσε ή ακόμη και μια συζήτηση με έναν άνθρωπο από τα παλιά, μπορούν να λειτουργήσουν θεραπευτικά. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με νοσταλγία -πρόκειται για στρατηγική ενίσχυσης της ψυχικής μας σταθερότητας.
Κοινότητα και σύνδεση – Ο ανθρώπινος παράγοντας
Η γείωση δεν είναι μόνο προσωπική υπόθεση. Η σύνδεση με άλλους ανθρώπους είναι βασικός άξονας σταθερότητας. Η αίσθηση του «ανήκειν» είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ευημερίας μας. Μια συνομιλία με κάποιον που μας καταλαβαίνει, ένα γεύμα με φίλους ή η ένταξη σε μια κοινότητα με κοινές αξίες, μπορεί να ενισχύσει το αίσθημα της γείωσης με τρόπο που η εσωστρέφεια δεν μπορεί πάντα να επιτύχει. Η αβεβαιότητα μοιρασμένη είναι πιο υποφερτή.
Ενσυνειδητότητα και αποδοχή
Η γείωση περιλαμβάνει και την αποδοχή της αβεβαιότητας ως φυσικό κομμάτι της ζωής. Όσο περισσότερο αντιστεκόμαστε στην αβεβαιότητα, τόσο περισσότερο αυξάνουμε το άγχος μας. Αντίθετα, όταν εστιάζουμε σε ό,τι μπορούμε να ελέγξουμε —τις σκέψεις, τις πράξεις, τις προτεραιότητές μας— τότε ανακτούμε την εσωτερική μας δύναμη.
Η πρακτική της ενσυνειδητότητας, μέσα από απλές ασκήσεις αναπνοής, διαλογισμό ή καταγραφή σκέψεων, μπορεί να μας προσγειώσει στο παρόν και να δημιουργήσει ένα εσωτερικό έδαφος σταθερότητας.
Σταθερότητα δεν σημαίνει στασιμότητα
Το να είμαστε «γειωμένοι» δεν σημαίνει ότι μένουμε ακίνητοι. Αντιθέτως, η σταθερότητα που προκύπτει από τη γείωση μάς επιτρέπει να κινούμαστε με περισσότερη ελευθερία. Όπως ένα δέντρο που ριζώνει βαθιά για να αναπτυχθεί προς τα πάνω, έτσι κι εμείς, όσο πιο πολύ ερχόμαστε σε επαφή με τις ρίζες μας, τόσο πιο ψηλά μπορούμε να φτάσουμε.
Η αβεβαιότητα είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης. Η γείωση είναι η απάντησή μας σ’ αυτήν. Εξάλλου, το νόημα της ζωής δεν βρίσκεται στα γεγονότα, αλλά στην αφήγηση που τους δίνουμε.
Πηγές:
- Grumet, Jordan. How to Feel Grounded in an Uncertain World. Psychology Today, Απρίλιος 2025.
- Grumet, Jordan. Goals Are Not a Destination, They Are an Invitation. Psychology Today, Απρίλιος 2025.
- Kahneman, Daniel. Thinking, Fast and Slow. Farrar, Straus and Giroux, 2011.
