Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να ρωτάει την καρδιά μου “Πού πάμε τώρα;”…σαν να περιμένω από εκείνη καθοδήγηση, να φωτίσει λιγάκι τον απερπάτητο δρόμο που έχω μπροστά μου. Φόβος…μου παραδέχομαι αμέσως μονολογώντας με σιγανή φωνή θυμίζοντας μου ταυτόχρονα πως εγγυήσεις και διασφαλίσεις για το μέλλον στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Φοβόμαστε την χροιά της αλλαγής γιατί συνοδεύεται με το άγνωστο και ως εκ τούτου αντί να αφηνόμαστε στη φυσική ροή της, μαζευόμαστε προς τα πίσω, με συστολή, αγκιστρωμένοι στην ίδια θέση παρέα με όλα αυτά που θεωρούμε πως θα μας κρατήσουν ασφαλείς. Ακριβώς όπως ένα μικρό παιδί που φοβάται να φύγει από την ποδιά της μητέρας του. Στην πραγματικότητα τη φοβόμαστε γιατί παρότι μας οδηγεί στην εξέλιξη ταυτόχρονα κρύβει κι έναν θάνατο μέσα της, ένα σβήσιμο.
Advertisment
Τον θάνατο μιας κατάστασης και τη μετάβαση σε μία άλλη κατεύθυνση. Ουσιαστικά η αλλαγή είναι μια κατάσταση εγκυμοσύνης για όλους όσοι τη βιώνουν. Κυοφορείται μέσα μας μέχρι να είμαστε έτοιμοι να φέρουμε στον κόσμο τα νεογέννητα σχέδια μας. Το κακό που όλοι μας κάνουμε είναι ότι εστιαζόμαστε τόσο πολύ στο χάσιμο της παλιάς κατάστασης και στο πένθος που τη συνοδεύει που δεν αφήνουμε την ελπίδα της αλλαγής να μας γεμίσει αισιοδοξία, να μας μεταμορφώσει, ούτε το καινούργιο που κυοφορούμε να γεννηθεί.
Ξεχνάμε πάνω στο φόβο μας πως αν όλα τα πράγματα έμεναν ίδια και απαράλλαχτα αργά ή γρήγορα θα έχαναν έτσι κι αλλιώς τη γεύση τους και θα πέθαιναν. Κανείς δεν είναι ποτέ έτοιμος για οποιοδήποτε αντίο κουβαλάει μια αλλαγή, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, μα όσο πιο πολύ την εμποδίζουμε να έρθει στη ζωή μας τόσο πιο επίπονο θα είναι αυτό το αντίο στο τέλος! Γιατί εξάλλου:
“Τα πράγματα αλλάζουν μέσα μας όταν η καρδιά μπαίνει σε καινούργια μονοπάτια… μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει η εξέλιξη.”
Advertisment
Ας μην παραμυθιάζουμε λοιπόν τους εαυτούς μας, τα νέα ξεκινήματα δεν βρίσκονται εκεί που όλα είναι τακτοποιημένα, έτοιμα και φρόνιμα… Βρίσκονται στο τώρα! Ας ψάξουμε καλύτερα να τα βρούμε στην κάθε μέρα, στη νέα αυγή που κάθε μέρα θα απλώνεται μπροστά μας και θα μας ζητά από τη μία να σβήσουμε μέσα μας ό,τι πήρε μαζί του το προηγούμενο βράδυ και από την άλλη να αρχίσουμε ξανά από την αρχή τη μέρα, τη ζωή μας τα σχέδια μας τις επιλογές μας…τα πάντα!
Άλλωστε ό,τι είμαστε σήμερα θα είναι μονάχα ένα κομμάτι του τι θα γίνουμε αύριο, αλλά δεν θα είναι ποτέ ολόκληρη η ιστορία μας. Η ιστορία μας, ολόκληρο το παζλ, πλάθεται μέρα με τη μέρα κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν δεν αφήσουμε την αλλαγή να κάνει τη δουλειά της!
- Τα πράγματα αλλάζουν μέσα μας όταν η καρδιά μπαίνει σε καινούργια μονοπάτια - 25 Μαΐου 2025
- “Να μην αλλάζεις τον εαυτό σου για να χωρέσεις στην καρδιά κάποιου άλλου” | 12 πράγματα που μου έμαθε αυτή η χρονιά - 6 Ιανουαρίου 2025
- Αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας καθορίζει την ιστορία μας - 1 Οκτωβρίου 2024
