Θα’ ρθει η ώρα θα δεις
που δεν θα θες άλλο να κρυφτείς.
Θα’ρθει η ώρα θαρρώ
με βήματα γερά να πατώ.
Δεν φοβάμαι σκιές
από ένα χτες γεμάτο πληγές.
Σαν ασπίδα κρατώ
πως τέλειωσαν όλα
μα εγώ είμαι εδώ.
Πως μπορώ και γελώ
και αν οι άλλοι μισούνε
εγώ θ’αγαπώ!
Advertisment
Με κοιτώ τώρα πια
και βλέπω δυο μάτια σίγουρα για
αυτά που θέλω
αυτά που ποθώ
αυτά που ξέρω
αυτά που είμαι εγώ.
Και αν εσύ γελάσεις και πεις
‘Είσαι μια άλλη, μακριά μου να ζεις.’
‘Είμαι επιτέλους εγώ’, θα πω,
‘κρυμμένη αιώνες σε σπηλιές αλλονών.’
Advertisment
Απόφοιτος Φιλοσοφικής, παρατηρητής της ζωής. Λάτρης των βιβλίων και της καταγραφής των σκέψεων. Πιστεύω πως, όσοι γράφουν, κάτι αναζητούν και όταν το βρουν, θέλουν να το χαρίσουν. Γιατί, ίσως, ένας άνθρωπος στα λόγια τους να βρει ελπίδα. Γιατί, ίσως, χαμογελάσει. Γιατί, ίσως, ονειρευτεί. Και τότε ο κόσμος θα έχει αλλάξει..
Latest posts by Νάντια Πάλμου (see all)
- “Ήμουν μια αστείρευτη πηγή αγάπης”, να μπορέσεις στο τέλος να πεις - 20 Μαρτίου 2019
- Ρωτάς γιατί σε πατάνε. Γιατί τους αφήνεις… - 5 Ιουλίου 2018
- Φτιάξε τη δική σου πραγματικότητα… Να είσαι κυνηγός ονείρων! - 19 Απριλίου 2018
