Τι γίνεται όταν οι τέλειοι αγανακτούν και αποφασίζουν να δημιουργήσουν τη δική τους άριστη κοινωνία; Το Κάστρο της Τελειότητας είναι ένα ψυχολογικό παραμύθι για ενήλικες που μας καλεί να προβληματιστούμε πάνω στον σκοπό της ίδιας μας της ζωής. Τι επιθυμούμε τελικά περισσότερο, την τελειότητα ή την αυθεντικότητα; Μια παρέα φίλων ξεκινά ένα ταξίδι με τελικό σκοπό την απελευθέρωση του αληθινού εαυτού. Εάν σωθούν ίσως και να μας σώσουν…
Αποσπάσματα
«Εδώ σε αποχαιρετώ. Η κλεψύδρα άλλο δε μου χαρίζεται. Έναν ποταμό πρέπει τώρα να διασχίσω. Μια ιστορία διηγηθήκαμε μαζί και πια δεν σε λογαριάζω για ξένο. Καλή αντάμωση. Και λίγο κρασί. Στις συντροφιές που ξετρυπώνουν τις μυστικές βάρκες και καταστρώνουν τα σπουδαία ταξίδια. Για αυτές ας πιούμε. Θα σε θυμάμαι. Όπως συνήθως θυμάσαι τους σπουδαίους κι αυθεντικούς, όσους φωτίζουν τα υπόγεια και τολμούν τις ανηφόρες. Ήσουν εσύ. Κι ήμουν κι εγώ. Γράψαμε παρέα ένα βιβλίο. Το δικό μας. Και μια μελωδία έθεσε σε κίνηση τις χορδές της κιθάρας. Το τραγούδι μας λοιπόν. Αυτό θα μείνει πίσω»
Advertisment
«Μια απόφαση η αλλαγή» συμπέρανε η ζωγράφος.
«Μια βαρκάδα μακριά» τόνισε η Διαίσθηση.
«Από τη στιγμή που επιβιβάστηκα στη βάρκα, δεν θα με απειλεί πλέον η επιστροφή;» αναρωτήθηκε η θυγατέρα του Ψυχαναγκασμού.
«Δύσκολη ερώτηση. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε συνεχώς. Τις ημέρες της oμίχλης φλερτάρουμε με πισωγυρίσματα, μα δεν ξεχνάμε εύκολα την ξαστεριά που διέλυσε κάποτε το πυκνό σκοτάδι μας. Έτσι την ανταμώνουμε ξανά».
«Σε περιμένει μια μακρά διαδρομή. Ανηφόρες και κατηφόρες, αγωνιώδες λαχάνιασμα και μεθυστική έκσταση. Μην δοξάζεις τους ίσιους δρόμους. Περπατάς πιο ράθυμα στην άσφαλτό τους. Μην κακιώνεις με τα εμπόδια. Αυτά σε έφεραν μέχρι εδώ. Εις το επανιδείν λοιπόν. Εκεί όπου οι ανάσες καταξιώνουν τις ζωές μας. Εκεί θ’ ανταμώσουμε ξανά».
«Η στρατολόγηση ξεκίνησε. Οι πύλες άνοιξαν, οι μέτριοι διώχτηκαν κακήν κακώς και οι αστραφτερές άμαξες υποδέχτηκαν τη φρέσκια φουρνιά τελείων. Η Αλλοπρόσαλλη έβλεπε τους φίλους της να χάνονται αργά στον ορίζοντα. Δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα. Αναζήτησε στην τσέπη του τζιν το κομμάτι της. «Όσο υπάρχει αυτό, οι νεράιδες δεν πεθαίνουν» σκέφτηκε.
Advertisment
«Οι ήρωες πέφτουν προτού σηκωθούν κι εμείς συνδέαμε ανέκαθεν την πτώση με τον ίδιο τον θάνατο. Επιζητούμε λοιπόν ένα λειτουργικό μεσοδιάστημα. Ούτε έκσταση μα ούτε και απόγνωση. Μισόκλειστες αγκαλιές και μια κάποια μικρότερη συντριβή στο φινάλε της παράστασης»
Το νέο βιβλίο της Κατερίνας Τσιτούρα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη
