Παρόλο που εμείς οι άνθρωποι έχουμε ανεπτυγμένο το συναίσθημα της συναναστροφής και γίνεται κινητήριος δύναμη η επαφή μας με τους άλλους ανθρώπους, καθημερινά ερχόμαστε σε συγκρούσεις μαζί τους για την επίδειξη υπεροχής.
Γνωρίζουμε ανθρώπους και περνάμε ευχάριστα με την παρέα τους για αρκετό καιρό. Νιώθουμε ασφαλείς με την επαφή μαζί τους, αρχίζουμε να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας, τις αγωνίες μας, τα όνειρά μας και αρχίζουν και οι άλλοι να αλληλεπιδρούν με αυτά.
Advertisment
Ώσπου κάποια στιγμή, κάτι μας ενοχλεί, πιεζόμαστε με την συμπεριφορά των άλλων και όλο το ευχάριστο κλίμα που υπήρχε μέχρι τώρα, σιγά σιγά χάνεται. Επειδή όμως έχουμε αισθανθεί οικεία στην προηγούμενη ευχάριστη διαπροσωπική μας επαφή μαζί τους, δυσκολευόμαστε να δεχτούμε τα νέα δεδομένα.
Και ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος αντιπαραθέσεων, για το ποιος ευθύνεται για αυτή την αλλαγή όπου και οι δύο πλευρές θα αποδίδουν τις ευθύνες στον άλλο. Και όχι μόνο, αφού θέλοντας να ισχυροποιήσουμε τα πιστεύω μας, θα αρχίζουμε να τους προσάπτουμε χαρακτηρισμούς, όπως τοξικός, απαθής κ.τ.λ. θέτοντας τον ίδιο μας τον εαυτό στο απυρόβλητο και απαλλάσσοντας τον από οποιαδήποτε ευθύνη.
Οι άνθρωποι που για μας είναι λάθος για κάποιους άλλους είναι θησαυροί. Ας σταματήσουμε να βάζουμε ταμπέλες λέγοντάς τους ανθρώπους τοξικούς. Τοξική γίνεται η κατάσταση όταν εμείς συνεχίζουμε να βρισκόμαστε μέσα σε αυτή κατηγορώντας τους άλλους.
Advertisment
Άνθρωποι θα μπαίνουν στη ζωή μας είτε για λίγο, είτε για πολύ. Υπάρχει μια αγωνιώδης προσπάθεια να κάνουμε τις σωστές επιλογές που πολλές φορές δεν μας αφήνει να έχουμε καθαρό μυαλό και κρίση για αυτές.
Η ανάγκη να έχουμε ανθρώπους γύρω μας και οι προσδοκίες μας για αυτούς είναι που μας μπερδεύουν, που ενώ από την αρχή μπορεί να βλέπουμε μια συμπεριφορά, κλείνουμε τα μάτια μας και πιστεύουμε πως θα αλλάξει. Ακριβώς εκεί, είναι η παγίδα που πέφτουμε οι ίδιοι, γιατί μπαίνουμε σε έναν αγώνα αλλαγής που τελικά στον τερματισμό φτάνουμε μόνοι μας με αντίπαλο τον εαυτό μας.
Δεν αλλάζουμε οι άνθρωποι, αλλάζει η σκέψη μας, τα ενδιαφέροντά μας, τα πιστεύω μας , ο τρόπος ζωής μας και τα θέλω μας. Οι άνθρωποι μένουμε ίδιοι ως προς την ιδιοσυγκρασία μας, γιατί δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε το δικό μας εσωτερικό κόσμο και τις αδυναμίες μας. Η προσωπικότητά μας μπορεί να διαμορφωθεί κάτω από νέες συνθήκες αλλά δεν θα υπάρξει μεγάλη απόκλιση.
Σίγουρα θα υπάρξουν και άνθρωποι που η επαφή μαζί τους θα μας προκαλεί αρνητισμό, ας μην επικεντρωνόμαστε σε αυτούς και στις πράξεις τους αλλά σε μας και πόσο αφήνουμε να μας επηρεάσουν τελικά.
Ας σταματήσουμε να τα βάζουμε με τους άλλους και ας κοιτάξουμε μέσα μας. Οι γύρω μας συνεχώς θα δρουν και θα επιδρούν, το πόσο μπορεί να μας επηρεάζει από μας εξαρτάται. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, να στηριζόμαστε πρώτα σε μας και να αντιλαμβανόμαστε το γεγονός ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι οι συνεπιβάτες μας στην ζωή και όχι οι οδηγοί μας.
Όταν θα σταματήσουμε να επικεντρωνόμαστε στην συμπεριφορά των άλλων και δώσουμε βαρύτητα στη δική μας συμπεριφορά και στα θέλω μας, τότε σίγουρα, μας γλιτώνουμε από ψυχοφθόρες καταστάσεις και οδεύουμε σε επιλογές που μας ταιριάζουν. Μην περιμένεις σωτήρες, και μη κρέμεσαι από τους άλλους. Στηρίξου στα πόδια σου, αυτά σε κρατούν, εμπιστεύσου το μυαλό σου, αυτό σε συντροφεύει και πίστεψε σε σένα, εσύ κυβερνάς.
"Όταν κατανοήσουμε και αποδεχτούμε την άλλη πλευρά του εαυτού μας, τότε και μόνο θα νιώσουμε ολοκληρωμένοι".
Η Νατάσα Σκούρου είναι συγγραφέας δύο παιδικών παραμυθιών: «Το όνειρο του Ευτύχη» , « Πλάθω με αγάπη σε έναν κόσμο πλαστελίνης» και ενός βιβλίου αυτογνωσίας σε μορφή διηγήματος:
«Ο όρκος της ευτυχίας»
- Μα το συναίσθημα μπορεί να μετρηθεί; Μπορείς να αγαπάς λίγο ή πολύ; Κι όμως, το πιστέψαμε κι αυτό… - 3 Ιανουαρίου 2024
- Αυτό που θα θερίσεις σήμερα, είναι αυτό που αποφάσισες να σπείρεις χθες… - 20 Ιανουαρίου 2022
- Όταν ησυχάσουμε τις σκέψεις μας, τότε μόνο ανακαλύπτουμε το μυστικό της ζωής - 12 Ιουλίου 2020
