Ο Αντώνης Καλογήρου συστήνεται “τυπικά” ως Εισηγητής Μεθόδων Αυτογνωσίας και Αυτοβελτίωσης. Όμως, αυτό που του δίνει τη μεγαλύτερη χαρά και τιμή, όπως δηλώνει ο ίδιος, είναι πως κάποιες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν περάσει από τα σεμινάριά του τον φωνάζουν δάσκαλο!
Δείτε την δεύτερη εκπομπή Book For Thought στην οποία φιλοξενούμε τον πολύπειρο εισηγητή και συγγραφέα Αντώνη Καλογήρου, μιλώντας μεταξύ άλλων για το βιβλίο του “Oι κουκκίδες δημιουργούν την ζωή που ζεις”.
Advertisment
Απομαγνητοφώνηση εκπομπής
– (Α.Σ) Καλώς ήρθατε σε άλλη μια εκπομπή της Εναλλακτικής Δράσης Book for thought. Είμαι ο Αθανάσιος Στεργίου και όπως πάντα κοντά μου η Ιωάννα Νάσσου.
– (Ι.Ν) Χαίρετε και καλώς ήρθατε στην εκπομπή μας.
Advertisment
– (Α.Σ) Σήμερα επίσης έχουμε κοντά μας έναν πολύ σπουδαίο άνθρωπο, έναν δάσκαλο πολλών δασκάλων.
– (Ι.Ν) Πρόκειται για τον Αντώνη Καλογήρου, συγγραφέα των βιβλίων «Η δυναμική της επιτυχίας», «Έξι βήματα πίσω μια ζωή μπροστά», «Οι κουκκίδες» κ.α. Όλα τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δυναμική της Επιτυχίας.
– (Α.Σ) Αντώνη, καλώς ήρθες στην εκπομπή.
– (Α.Κ) Καλώς σας βρήκα, να είστε καλά.
– (Α.Σ) Έχεις λοιπόν, απ’ ό, τι διαβάζω, ένα τόσο πλούσιο βιογραφικό που πραγματικά δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε. Κατ’ αρχάς, δημιουργός της μεθόδου Καλογήρου, ιδρυτής του ΑποφασίΖω, συγγραφέας, δάσκαλος για πολλούς αλλά και σύμβουλος επιχειρήσεων, ταξιδιωτικός συντάκτης – έχω ξεχάσει κάτι;
– (Α.Κ) Η αλήθεια είναι ότι έχω ζήσει μια ζωή πολύ γεμάτη, με τεράστιες επιτυχίες, με μεγάλες αποτυχίες, με πολύ κόπο, με πολλές χαρές, τα έχει όλα. Πολλούς έρωτες, αγάπες, ζωή, ταξίδια.
– (Ι.Ν) Ποιά από όλες τις ιδιότητες που έχεις σε εκφράζει περισσότερο; Υπάρχει κάποια ιδιότητα με την οποία να αισθάνεσαι πιο πολύ ο εαυτός σου;
– (Α.Κ) Τυπικά, ο τίτλος είναι Εισηγητής Μεθόδων Αυτογνωσίας και Αυτοβελτίωσης. Ευτυχώς για εμένα το μεγαλύτερο δώρο που πήρα σε αυτή τη ζωή που έφτασα πλέον τα 77 και, είναι ότι κάποιες χιλιάδες άνθρωποι με αποκαλούν δάσκαλο. Είναι μεγάλη λέξη και τεράστια η τιμή και πώς να καταφέρω να αποποιηθώ αυτό τον τόσο σημαντικό τίτλο;
– (Α.Σ) Αντώνη όντως αυτή η λέξη, αυτός ο τίτλος τιμής, δάσκαλος, είναι πάρα πολύ σημαντικός. Τι είναι άραγε ένας δάσκαλος;
– (Α.Κ) Κοίταξε, ένας δάσκαλος δεν σου λέει ποτέ – αν είναι πραγματικός δάσκαλος – τι πρέπει να κάνεις και τι πρέπει να κυνηγήσεις στη ζωή σου, δηλαδή ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου. Σε βοηθά να τα ανακαλύψεις μόνος σου. Θα έλεγα ότι σε πάει σε ένα παράθυρο και σου δείχνει ότι «Κοίταξε υπάρχει δρόμος, αλλά εσύ θα τον περπατήσεις». Δεν θα τον περπατήσω εγώ για σένα. Δεν θα σου λύσω εγώ το πρόβλημα, εσύ θα το λύσεις. Εγώ θα σου δείξω τρόπους, θα σε βοηθήσω, αυτό ναι.
– (Α.Σ) Οπότε ουσιαστικά ο δάσκαλος θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αυτός που βοηθά τους ανθρώπους να βγάλουν αυτή την αλήθεια κι ό, τι καλύτερο έχουν από μέσα τους.
– (Α.Κ) Να σου πω κάτι; Ο εκπληκτικός συγγραφέας του «Γλάρου Ιωνάθαν» στο δεύτερο βιβλίο του «Ψευδαισθήσεις», στην αρχή του βιβλίου γράφει: «Ο δάσκαλος διδάσκει αυτά που θέλει να μάθει ο ίδιος». Οι καλύτεροι δάσκαλοι που είχα – είχα καλούς μέντορες και καλούς δασκάλους – ήταν οι μαθητές μου.
– (Α.Σ) Ξέρουμε λοιπόν ότι γενικά σου αρέσουν δύσκολες ερωτήσεις σε εισαγωγικά και μη. Γι’ αυτό δεν θα αναφερθώ στις τεράστιες επιτυχίες, αλλά θα θέσω το εξής ερώτημα: ποιά αισθάνεσαι ότι είναι η μεγαλύτερη αποτυχία που είχες στη ζωή σου;
– (Α.Κ) Είχα πολλές, ποιά να πρωτοπιάσω; Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, είναι αδύνατον να πετύχεις αν δεν αποτύχεις. Δεν υπάρχει επιτυχημένος σ’ όλο τον πλανήτη που να μην έχει σπάσει τα μούτρα του και μάλιστα αρκετές φορές. Θυμάμαι για παράδειγμα ότι το 1982 είχα αποφασίσει κι έφερα στην Ελλάδα τα floral daningan, κάποια κοσμήματα που φτιάχνονταν από λουλούδια και κομματάκια από φυτά, τα οποία τα επιχρυσώνουν και κάνουν αυτά τα περίφημα κομψοτεχνήματα, που είναι πραγματικά τέλεια. Ενθουσιάστηκα, τα έφερα στην Ελλάδα και ήταν η εποχή που άρχιζε να καθιερώνεται το faux bijoux. Απόλυτη αποτυχία, έχασα ένα σωρό λεφτά. Είχα ανοίξει και μαγαζί στο Σύνταγμα, έκλεισε κι αυτό. Είναι μια από τις αποτυχίες μου.
– (Α.Σ) Θα συνεχίσω με άλλη μια ίσως δύσκολη ερώτηση, αν και για τον Αντώνη δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια δύσκολη ερώτηση.
– (Α.Κ) Οι ερωτήσεις είναι ερωτήσεις, δεν υπάρχουν ούτε καλές ούτε κακές, ούτε δύσκολες ούτε εύκολες. Κάντε ό, τι θέλετε.
– (Α.Σ) Αυτή ακριβώς ήταν και η πάσα που ήθελα να κάνω. Αν λοιπόν Αντώνη ξανάρχιζες από την αρχή όλη τη διαδρομή, υπάρχει κάτι το οποίο δεν θα το έκανες με αυτό τον τρόπο;
– (Α.Κ) Με τη γνώση που έχω τώρα; 100%! Θα τα έκανα με άλλο τρόπο γιατί τώρα πια μέσα από τις αποτυχίες, έμαθα. Οι αποτυχίες είναι το σχολείο των επιτυχημένων. Τώρα πια όμως το ενδιαφέρον μου έχει περιοριστεί στη συγγραφή, έχει περιοριστεί αν θέλεις στο να βοηθώ κάποιους ανθρώπους που έχω αναπτύξει μια φιλική σχέση και τίποτα άλλο. Στην πραγματικότητα είμαι συνταξιούχος. Για παράδειγμα, πέρυσι κυκλοφόρησε το τελευταίο μου βιβλίο «Οι κουκκίδες».
– (Ι.Ν) Γι’ αυτό ήθελα να μιλήσουμε, για τις «Κουκκίδες». Θα ήθελα να ρωτήσω αρχικά πώς πρόεκυψε αυτός ο τίτλος και τι θέλει να πει;
– (Α.Κ) Πριν σου απαντήσω να μου επιτρέψεις να πω το εξής: εγώ δεν είμαι λογοτέχνης. Δεν θα βρεις σε κανένα μου βιβλίο ένα άρτιο λογοτεχνικό κείμενο. Εγώ μέσα από τη συγγραφή αυτών των βιβλίων νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ, να βγάλω αυτό που έχω μέσα μου. Κι από εκεί και πέρα σε όποιον αρέσει, σε όποιον δεν αρέσει, με απόλυτο σεβασμό. Πάμε λοιπόν στις «Κουκκίδες». Επειδή ασχολούμαι με τις εκδόσεις βιβλίων από το 1974, όπως καταλαβαίνετε έχω κάποιες γνώσεις για το τυπογραφείο, για την τετραχρωμία, για όλα αυτά τα στοιχεία. Όταν λοιπόν τυπώνουμε έναν τετράχρωμο πίνακα ή μια τετράχρωμη εικόνα, οτιδήποτε είναι αυτό, υπάρχουν εκατομμύρια μικρές, απειροελάχιστες κουκίδες με τα 4 χρώματα και ανάλογα το πώς αυτές οι κουκκίδες πέφτουν η μία πάνω στην άλλη, δίπλα στην άλλη και τα λοιπά, βγαίνει το αποτέλεσμα της εικόνας που βλέπουμε. Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι έτσι είναι και η ζωή μας. Κάθε στιγμή που ζούμε είναι μία κουκίδα. Με τη ζωή μας όμως υπάρχει η εξής διαφορά: όταν είναι μόνο ένα χρώμα, το ασπρόμαυρο, η πληροφορία που παίρνουμε – αν την πάρουμε και στον βαθμό που θα την πάρουμε από το γεγονός που μας συμβαίνει κάθε στιγμή της ζωής μας – είναι χωρίς συναίσθημα. Τα 4 χρώματα της τετραχρωμίας είναι τα συναισθήματα, κι είναι αυτά που δίνουν φως, που δίνουν ομορφιά σε αυτές τις στιγμές, ακόμα και στις επώδυνες στιγμές. Ούτε λίγο ούτε πολύ λοιπόν, η ζωή μας είναι ένα σύνολο από κουκκίδες, σαν τις κουκκίδες της τυπογραφίας. Το θέμα είναι τι τις κάνουμε. Τους δίνουμε χρώμα; Παίρνουμε αυτά που έχουν να μας δώσουν σαν εικόνα που θα μας κάνουν καλύτερους καλλιτέχνες της ζωής; Ή δεν τις παίρνουμε;
– (Ι.Ν) Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή ήταν το κίνητρο για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
– (Α.Κ) Όχι. Το κίνητρο ήταν να μοιραστώ με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους – και δόξα τω Θεώ έχουν πουλήσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό οι «Κουκκίδες» μέχρι τώρα, άρα μοιράστηκε αυτό που ήθελα με πολύ κόσμο – κάποια γεγονότα πραγματικά, επώνυμα, με ονόματα, με στοιχεία, τα οποία αποτέλεσαν δυναμικές κουκκίδες για εμένα. Σχημάτισαν, αν θέλετε, τον πίνακα της ζωής μου. Και νομίζω ότι μερικοί είναι ένα μάθημα για όλους όσους έχουν την πρόθεση να το δουν. Και μπορώ να φέρω ένα δύο παραδείγματα από το βιβλίο, αν έχουμε χρόνο.
– (Α.Σ) Θα θέλαμε να ακούσουμε ένα παράδειγμα από εσάς.
– (Α.Κ) Θα σας πω ένα παράδειγμα με έναν άνθρωπο που έχουμε δεθεί πάρα πολύ, έχει γίνει αδελφός μου στην κυριολεξία, έναν Ολυμπιονίκη ΑΜΕΑ. Ο Θανάσης Τσιμπίδης λοιπόν, αυτό είναι το όνομά του, είχε πάρει χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς, είχαν γράψει γι’ αυτόν οι εφημερίδες σαν Ολυμπιονίκη και τα λοιπά, κι όταν πέρασε λίγο χρονικό διάστημα έπεσε σε κατάθλιψη. Λέει «Κατάφερα ένα πράγμα πολύ σημαντικό, αναγνωρίστηκα, πήρα ωραίες κριτικές. Και λοιπόν; Και τώρα από εδώ και πέρα; Ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μου δεν με ξέρει». Τον παίρνει ο κουμπάρος του και τον φέρνει σε ένα από τα σεμινάριά μου. Με το που τον κοίταξα στα μάτια και με κοίταξε, πήραμε την απόφαση να συνεχίσουμε μαζί. Μετά από κάποια χρόνια δουλειάς κάνουμε ένα σεμινάριο που γίνεται κατ’ επιλογήν, είναι το μόνο σεμινάριο που γίνεται με επιλογή, δεν μπορεί να έρθει όποιος θέλει, το οποίο έχει και πυροβασία, περπατάμε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα όλοι. Ήμασταν λοιπόν το μεσημέρι και τρώγαμε την ημέρα που θα κάναμε πυροβασία κι έρχεται ο Θανάσης στο τραπέζι μου και μου λέει «Θα περάσω κι εγώ από τα κάρβουνα». Παραπληγικός τώρα, σε αναπηρικό καροτσάκι, έτσι; Με το που το βλέπω – γιατί μου το έδωσε σε ένα σημείωμα – τρελάθηκα. Του μπήγω μια φωνή, του λέω «Πώς θα το κάνεις; Ξέρεις;». «Όχι», μου λέει, «αλλά θα το βρούμε. Εγώ θα το κάνω». Τρελάθηκα! Λέω «Αν είσαι μια φορά τρελός εσύ, εγώ είμαι δέκα, θα το κάνουμε μαζί. Θα βρούμε τον δρόμο». Σε 5 λεπτά, παιδιά μην σας φανεί παράξενο, έχω 60 άτομα μάρτυρες, σε 5 λεπτά έρχεται ένας μαθητής του σεμιναρίου και μου λέει «Κύριε Καλογήρου κοιτάξτε να δείτε τι βρήκα». «Τι βρήκες;», του λέω. «Ένα βίντεο από ένα κέντρο αποκατάστασης αναπήρων στην Αυστραλία, όπου έκαναν πυροβασία». Και είδα το βίντεο, και ήταν όπως το κάνουμε. Σε 5 λεπτά τον βρήκαμε τον τρόπο. Κι ο Θανάσης περπάτησε στα κάρβουνα, τα πέρασε. Αν αυτό δεν είναι μάθημα ζωής, θέλω να μου πει κάποιος τι είναι μάθημα ζωής.
– (Α.Σ) Είναι σπουδαία όλα αυτά που μοιράζεστε. Σε αυτά τα σεμινάριά σας, Αντώνη, που κάνετε όλη η ομάδα πλέον, θέλεις να μας μιλήσεις λίγο γι’ αυτή τη δυναμική τόσα χρόνια;
– (Α.Κ) Κοίταξε, υπάρχει ένα γεγονός για το οποίο δεν δέχομαι αμφισβήτηση ούτε γι’ αστείο, ούτε στα πλαίσια της πλάκας. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στον πλανήτη ολόκληρο που να μην έχει τις ικανότητες να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, όποια κι αν είναι. Αρχικά, ο λόγος που έχουμε διαφορετικά όνειρα είναι ότι έχουμε διαφορετικά ταλέντα και διαφορετικές ικανότητες. Γι’ αυτό έχουμε και διαφορετικά όνειρα. Από εκεί και πέρα, αυτό που μας εμποδίζει να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας και να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη με αυτά που θέλουμε, δεν είναι η ανικανότητα. Όλοι μπορούμε. Είναι το ότι μας μάθανε από μικρά παιδιά ότι είμαστε λίγοι, ότι είμαστε ανήμποροι, η περίφημη φράση «Δεν είναι αυτά για μας παιδί μου» που όλοι έχουμε ακούσει σαν πιτσιρίκια, όλα αυτά έγραψαν μέσα μας και μας κάνουν να έχουμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά έναν και μοναδικό δράκο: τον φόβο. Τον φόβο ότι θα αποτύχω, τον φόβο ότι θα γίνω ρεζίλι, τον φόβο ότι θα πονέσω, τον φόβο ότι δεν θα τα καταφέρω, κι ας μου δείξουν έναν άνθρωπο που πέτυχε και δεν έπεσε και δεν έσπασε τα πόδια του, και δεν πόνεσε, και δεν το έκριναν. Δεν υπάρχει ρε παιδιά. Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Πρέπει να βάλουμε καλά μέσα στο μυαλό μας ένα πράγμα: όπου υπάρχει ένα θέλω, υπάρχει κι ένας δρόμος. Το πρόβλημα είναι υπάρχει το θέλω; Είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το τίμημα; Και τίμημα τι σημαίνει; Δεν σημαίνει πόνος και δυστυχία. Σημαίνει τιμώ την απόφασή μου, δεσμεύομαι σε αυτή και την υπηρετώ με όλες μου τις δυνάμεις.
– (Α.Σ) Νομίζω ότι είναι υπέροχες αυτές οι πληροφορίες και κυρίως για τον άνθρωπο και τον κόσμο που θα μας ακούσει κι έχει να πάρει πολλά από όλα αυτά. Αντώνη, μια τελευταία ερώτηση πριν κλείσουμε θα θέλαμε από εσένα. Έτσι λοιπόν τώρα με την εμπειρία, με όλη αυτή την πορεία που έχεις κάνει και τους ανθρώπους που έχεις έρθει σε επαφή, ποιό είναι το όραμά σου για ένα καλύτερο αύριο και για τα μικρά παιδιά αλλά και για τα μεγάλα παιδιά; Πώς θα μπορούσε να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος;
– (Α.Κ) Μια λέξη μόνο: γνώση. Από άγνοια πιστεύουμε ότι είμαστε λίγοι, ότι δεν μπορούμε, ότι είμαστε αδύναμοι, ότι δεν είναι για εμάς αυτά. Και κάποια άλλα ηλίθια πράγματα, πχ το χρήμα, ότι πρέπει να πατήσεις επί πτωμάτων, κι αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη δεν πετυχαίνεις, κι όλα αυτά τα παραμύθια που τα πιστεύουμε βαθιά και μας καθηλώνουν στην αποτυχία και στη μετριότητα, είναι άγνοια. Πρέπει να μάθω την αλήθεια. Εκεί είναι η λύση λοιπόν.
– (Α.Σ) Αντώνη σε ευχαριστούμε πολύ και για την εκπομπή αλλά και για όλα όσα έχεις προσφέρει γενικότερα στην ύπαρξη.
– (Ι.Ν) Και για τις συμβουλές που πήραμε σήμερα εννοείται.
– (Α.Σ) Πριν κλείσουμε θα ήθελες να μας πεις και δυο λόγια για το σεμινάριο, η Δυναμική της Επιτυχίας;
– (Α.Κ) Είναι η βάση της μεθόδου Καλογήρου, δεν το κάνω πια εγώ, το κάνουν δύο εκπληκτικά παιδιά και χαίρομαι που το ένα από τα δύο είναι παιδί μου, είναι η Αγάπη Καλογήρου, η κόρη μου. Πολύ πιο επιτυχημένα από εμένα, με πολύ μεγαλύτερη ζωντάνια από εμένα, με εκπληκτικά αποτελέσματα. Έχουν πάει το ΑποφασίΖω στα ύψη γιατί νοιάζονται για τον άνθρωπο. Δεν τους νοιάζει ούτε το χρήμα, ούτε η δημοσιότητα, κρατούν χαμηλό προφίλ. Εκείνο που τους νοιάζει είναι να έχουν αποτελέσματα, να βοηθήσουν κόσμο. Και αυτός είναι ο λόγος που πάνε εκπληκτικά. Θα γίνει 1-2-3 Οκτωβρίου. Καμιά φορά βέβαια σκάω μύτη για κανένα μισάωρο. Δεν αντέχω, πρώτα θα βγει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του.
– (Α.Σ) Θα σε περιμένουμε. Θέλω να πιστεύω ότι όντως θα εμφανιστείς, έστω και για λίγο.
– (Α.Κ) Να είστε καλά παιδιά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ από την καρδιά μου.
– (Ι.Ν) Εμείς ευχαριστούμε.
– (Α.Σ) Ιωάννα πού μπορούμε να βρούμε το βιβλίο;
– (Ι.Ν) Τα βιβλία γενικά του κυρίου Καλογήρου όπως και το βιβλίο που αναφέραμε σήμερα «Οι κουκκίδες» κυκλοφορούν σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τη Δυναμική της Επιτυχίας.
– (Α.Σ) Ιωάννα ευχαριστούμε πολύ, ευχαριστούμε κι όλους εσάς που ήσασταν κοντά μας. Θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα σε ένα νέο επεισόδιο Book for thought. Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά.
