Στον κόσμο της ελληνικής επιχειρηματικότητας, λίγα ονόματα συνδυάζουν τη βαθιά κατανόηση της αγοράς με απτά αποτελέσματα όπως ο Δημήτρης Κάλλος. Με εμπειρία σε κορυφαίες εταιρείες όπως η Vivartia, η Chipita και η Makro Cash & Carry, ο Δημήτρης έχει αφήσει το στίγμα του στην αναδιάρθρωση επιχειρησιακών διαδικασιών και στη βελτιστοποίηση των επιδόσεων. Η συμβολή του στον εκσυγχρονισμό και την ανανέωση είναι αδιαμφισβήτητη, καθιστώντας τον έναν πολύτιμο παίκτη στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον. Me αφορμή τη συμμετοχή του στο σεμινάριο ηγεσίας Leader Man & Leader Woman τον Απρίλιο του 2024 συναντήσαμε τον Δημήτρη για να ανακαλύψουμε τις απόψεις του για την ηγεσία, την καινοτομία και την προσωπική ανάπτυξη.

Κ. Κάλλο τι σημαίνει BUSINESS PROCES RE-ENGINEERING;

Το Business Process Re-engineering (BPR), είναι μια πρακτική του Management, όπου οι επιχειρησιακές διαδικασίες μιας Εταιρείας ανασχεδιάζονται ριζικά, με σκοπό την επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων που θα επιφέρουν σημαντική βελτίωση στην αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα της Επιχείρησης.

Advertisment

Και δεν είναι τυχαίο πως το BPR, επανέρχεται ως ανάγκη σήμερα, λόγω των μεγάλων αλλαγών στο σύγχρονο επιχειρείν και τον καλπασμό της Τεχνολογικής εξέλιξης.

Εδώ μου θυμίζετε πως στην διατριβή μου για το ΜΒΑ μου, διατύπωσα την διαφοροποίησή μου, ως προς το ότι ο ανασχεδιασμός δεν είναι απαραίτητο να είναι τόσο δραστικός και από λευκή σελίδα (όπως υποστήριζε τότε ο αγαπημένος μου Μέντορας & Καθηγητής Michael Hammer που τον εμπνεύστηκε), αλλά μπορεί να υιοθετεί και την τακτική της σταδιακής βελτίωσης των εκτελούμενων διαδικασιών.

Όταν μιλάει κάποιος μαζί σας αισθάνεται ότι αγαπάτε πραγματικά αυτό που κάνετε. Ωστόσο αναρωτιέμαι γιατί. Ακούγεται μια πολύ απαιτητική εργασία, με μεγάλες ευθύνες και πολλές συγκρούσεις. Τι είναι αυτό που σας κάνει να την αγαπάτε;

Είναι αλήθεια πως είμαι ερωτευμένος με την δουλειά μου. Στην αρχή της καριέρας μου ήθελα να κάνω HR αλλά τελικά δεν ευοδώθηκε η επιθυμία μου αυτή.

Advertisment

Αγαπώ πολύ τον άνθρωπο και το να δουλεύεις, για να βελτιώνεις όλους ή δυνατόν τους εργαζομένους μιας εταιρείας δίνοντάς τους παράλληλα, ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση στην εργασία τους είναι πολύ μεγάλη υπόθεση.

Κι αυτό γιατί τα προβλήματα αυτά, κάποιες φορές αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα και σωστά, μπορεί να έχουν πολύ αρνητικό αντίκτυπο είτε στην εταιρεία είτε στους ίδιους τους εργαζομένους. Έτσι, καλό είναι να έχεις προβλέψει όλα τα σενάρια και να έχεις σχεδιάσει τις καλύτερες δικλείδες ασφαλείας εντός των διαδικασιών, ώστε αυτά να αποφευχθούν ή και ιδανικά να μην συμβούν ποτέ.

Έτσι, η δουλειά μου καθίσταται πολύ απαιτητική και έχει αντικειμενικά πολύ μεγάλες ευθύνες έναντι όλων των ενδιαφερόμενων μερών και φυσικά και μεγάλες… ΄΄τριβές ΄΄. Τριβές που σε κρίσιμες στιγμές ισοδυναμούν με γροθιές στο μαχαίρι και απαιτούν τιτάνια δύναμη για δύσκολες επιλογές και δύσκολες αποφάσεις, αν σκεφτεί κανείς πως πάντα στα ψηλά επικρατούν πολλά μποφόρ.

Σκεφτείτε μόνο τον υπέροχο στόχο που έχουμε. Το να κρατάμε δηλαδή ικανοποιημένους, Μετόχους, Top Management, στελέχη κι εργαζομένους…

Θα μου πει κανείς και τι είναι αυτό που σε κάνει να την αγαπάς τόσο πολύ;
Πάντα λέω στους συνεργάτες της ομάδας μου, πως 364 ημέρες το χρόνο θα δεχόμαστε πίεση και δεν θα παίρνουμε ανάσα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα που μας γνωστοποιούνται ή και πέφτουν στην αντίληψή μας προς επίλυση, αλλά την τελευταία ημέρα του χρόνου θα παίρνουμε μια χαρά μια ικανοποίηση από τα αποτελέσματα της δουλειάς μας που θα ξεχνάμε μονομιάς όλες τις προηγούμενες ημέρες και το τι περάσαμε.

Συνεπώς αδρεναλίνη & ικανοποίηση δημιουργίας αξίας & προσφοράς, ίσον Ευτυχία & Πληρότητα.
Και βάλε και τις συναισθηματικές μεταβάσεις. Όταν π.χ με αυτόν που μπορεί να “έφαγες τα μουστάκια σου” διαπραγματευόμενος την αλλαγή του τρόπου εκτέλεσης μιας διαδικασίας ή όταν με αυτόν που θύμωσε πολύ μαζί σου, γιατί τελικά «πέρασε» το δικό σου… έρθει μια μέρα και σου πει “Ευτυχώς που έγινε η αλλαγή γιατί τώρα μπορώ και κάνω καλύτερα την δουλειά μου” ή “Ευτυχώς που γλύτωσα από εκείνο το λάθος…γιατί θα έμπλεκα….”

Εκεί λοιπόν είναι που λες ότι τελικά, ναι, άξιζε η διαδρομή και γεμίζεις λεπτά συναισθήματα, που σε φέρνουν πολύ κοντά και γίνεσαι φίλος με τον χθεσινό ”εχθρό σου’’ και πας ΜΑΖΙ του παρακάτω.

Μία από τις σημαντικότερες πτυχές της εργασίας σας είναι να βοηθάτε τους ηγέτες να αλλάζουν. Πόσο εύκολα αλλάζει ένας CEO; Και ποιες δεξιότητες χρειάστηκε να καλλιεργήσετε εσείς ώστε να εισακουστείτε;

Να λέμε αλήθειες. Δύσκολα αλλάζουν οι σημερινοί επικεφαλείς των Εταιρειών. Απέφυγα όπως βλέπετε εσκεμμένα την λέξη Ηγέτες. Δεν έχουμε πολλούς δυστυχώς. Αν θέλεις να λέγεσαι ή να θεωρείσαι Ηγέτης πρέπει να ξέρεις τη στιγμή που θα πρέπει να αλλάξεις ρότα, συμπεριφορά και αντιλήψεις και να είσαι έτοιμος να ζητήσεις βοήθεια.

Τώρα, όσον αφορά το να εισακούγεσαι, θέλει μεγάλη δεξιότητα στον τρόπο της προσέγγισής, στον τρόπο που θα μιλήσεις και στην επιλογή των λέξεων, των επιχειρημάτων που θα χρησιμοποιήσεις αλλά και στην στιγμή που θα επιλέξεις να συμβεί αυτό. Συναισθηματική νοημοσύνη στο έπακρο αλλά και όλες οι αρχές της διπλωματίας σε πλήρη εφαρμογή.

Σε όλες τις περιπτώσεις όμως, τους μιλώ στην γλώσσα τους, λέγοντάς τους πώς θα ωφεληθούν στη συνεχή βελτίωση της ταχύτητας και της ποιότητας εκτέλεσης των εργασιών, στην απόκτηση & ενσωμάτωση της νέας γνώσης, στην αποδοτικότερη διαχείριση των πόρων και των περιουσιακών στοιχείων του οργανισμού αλλά & την μείωση των εξόδων, στη συνειδητοποίηση των νέων απαιτήσεων / αναγκών καθώς και των σχετικών ευθυνών & υποχρεώσεων από τους εργαζομένους και το Top Management. Στην ορθή κατανομή αρμοδιοτήτων και ευθυνών, που θα οδηγήσει σε απελευθέρωση δυναμικού και κατά συνέπεια σε αύξηση παραγωγικότητας. Στην ενίσχυση της επικοινωνίας μέσω της ανάπτυξης κοινής γλώσσας και κουλτούρας και στην αρμονική συνεργασία ανθρώπων & συστημάτων. Στην αναβάθμιση της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας λήψης των διοικητικών αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα. Και εντέλει στον αποτελεσματικότερο έλεγχο της Εταιρείας κατά την εκτέλεση των εργασιών αλλά και μετά την εκτέλεση αυτών.

Μπορείτε να μας πείτε τρία πρότυπα ηγέτες που έρχονται πρώτοι στο μυαλό σας; Και τι θαυμάζετε σε αυτούς;

Ιωάννης Καποδίστριας: Πίστη στον Θεό, αγάπη άδολη για την Πατρίδα, αρχές και αυτοπειθαρχία, αυτοθυσία κι αυταπάρνηση για το κοινό καλό, καινοτομία και αποφασιστικότητα, ευαισθησία και ρομαντισμός.

Σπύρος Θεοδωρόπουλος: Θα πω αυτά που μου έρχονται πρώτα στο μυαλό. Βλέπει το μακρινό μέλλον και το κάνει να συμβαίνει, έχωντας προετοιμαστεί και ενεργήσει σήμερα – για να μην πω προχθές. Έχει περάσει λουρί, σαν σε κατοικίδιο, στο χρόνο, ελέγχοντάς τον πλήρως. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην πιστεύω πια από κανέναν την δικαιολογία, πως ‘’δεν έχω χρόνο να κάνω εκείνο ή το άλλο’’. Και κλείνοντας, είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους Συνεργάτες του, τα νέα παιδιά και τους νέους επιχειρηματίες, στο να πιστέψουν πως μπορούν να ακολουθήσουν τον δικό του παράδειγμα.

Κωνσταντίνος Κάλλος (ο Πατέρας μου): Διακρίθηκε στον τομέα του σαν ένας από τους καλύτερους Κομμωτές με συμμετοχές στην Εθνική Ελλάδας, βραβεία και κύπελα που δεν χωρούσαν στους τοίχους, παραμένοντας ταπεινός και αφοσιωμένος στην οικογένειά του. Μια κουβέντα του, όταν σαν παιδιά πέφταμε στα πατώματα, μας έστηνε ξανά στα πόδια μας και γεμίζαμε δύναμη. Η πιο πολύτιμη συμβουλή του ¨Χρύσωσε τα χέρια σου και προχώρα΄΄.

Παρακολουθώντας ένα podcast σας άκουσα να λέτε, ότι, χρειαζόμαστε δεξιότητες. Δεν μπορεί να γίνει κάποιος ό,τι θέλει, απλά επειδή το θέλει. Προφανώς δεν είστε οπαδός του Κοέλιο. Καθώς έχετε εργαστεί με χιλιάδες εργαζομένους, προϊσταμένους, μάνατζερς, μετόχους, από την κορυφή έως την βάση της πυραμίδας, ποιά θεωρείτε τη νούμερο ένα δεξιότητα που πρέπει να έχει ένας εργαζόμενος για να εξελιχθεί στη ιεραρχία;

Αυτό που ανέφερα στο podcast έχει δυο όψεις και εξηγούμαι. Στο μυαλό μου συχνά έρχεται η παραβολή του Χριστού με τα τάλαντα που έδωσε ένας άνθρωπος στους υποτακτικούς του, πριν φύγει για ταξίδι εμπιστευόμενος σε αυτούς όλα τα υπάρχοντά του. Κάποιοι λοιπόν, αν θυμάστε, τα αξιοποίησαν και τα πολλαπλασίασαν και κάποιοι τα έθαψαν και τελικά, η αμοιβή που πήραν, ήταν ανάλογος της προσπάθειας και του αποτελέσματος που είχαν.

Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί. Μπορεί λοιπόν να λες ότι θέλεις να φτάσεις κάπου, αλλά να μην έχεις τα “τάλαντα” (χαρίσματα/προσόντα/ικανότητες) που σου δίδονται ως δώρα από την γέννησή σου, για να το κάνεις πραγματικότητα και εδώ δεν είναι θέμα προσπάθειας.
Κάποιες δεξιότητες όμως, μπορούν να αποκτηθούν με προσπάθεια και επιμονή και αν καταφέρουν να πλαισιώσουν σωστά και αρμονικά, τα όποια υφιστάμενα “τάλαντα”, τότε ο άνθρωπος μπορεί επίσης να προχωρήσει πιο μπροστά και να νιώσει ικανοποίηση από το σημείο εκείνο που μπόρεσε να φτάσει.

Ναι, μπορεί να μην είμαι οπαδός του Κοέλιο, έχω σταθεί όμως σε αυτό που είπε πως «Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να μάθεις. Μέσα από την δράση». Αυτό λοιπόν το υιοθέτησα από παιδί με δική μου απόφαση και το κράτησα σε όλη την επαγγελματική μου καριέρα αλλά και στην ζωή μου.

Η αιτία ήταν πως στο Γυμνάσιο ο διπλανός μου με άκουγε να μονολογώ τις σωστές απαντήσεις στα ερωτήματα του Δασκάλου αλλά επειδή δείλιαζα να σηκώσω το χέρι μου, το έκανε εκείνος και μάζευε όλα τα μπράβο. Αυτό ήταν. Έκτοτε, άρχισα να τσαλακώνω τον Εγωισμό μου συστηματικά, μην αφήνοντας καμιά ευκαιρία χαμένη για δράση και να βγαίνω μπροστά, υιοθετώντας το κλασικό απόφθεγμα «όσες φάμε κι όσες δώσουμε». Και η αλήθεια είναι πως έφαγα κάμποσες αλλά έμαθα. Πόνεσα αλλά ωρίμασα. Κι έτσι, σήμερα δίνω έτοιμες συμβουλές προς αξιοποίηση, αυτοσαρκαζόμενος με πολύ δόση χιούμορ, από τα μαθήματα που πήρα, σε όποιον δεν θέλει να “σπάσει τα μούτρα του” και να “τον πάρουν τα αίματα”.

Αν δεν είχα αυτό το θράσος να πηγαίνω μπροστά, να παθαίνω και να μαθαίνω, ανεξάρτητα από το δυνατό χτύπημα που θα δεχόμουν, δεν θα έκανα κάτι από όσα τελικά κατάφερα. Και η ικανοποίηση να σηκώνεσαι ξανά μετά από το πιο δυνατό χτύπημα… δεν ανταλλάσσεται με τίποτα.

Αυτή για εμένα είναι η πρώτη τη τάξη δεξιότητα για να πας μπροστά. Δράση με απενεργοποίηση και τσαλάκωμα του κακού Εγωισμού μας, και ενεργοποίηση του καλού Εγωισμού μας που ξέρει να περιμένει και να δικαιώνεται. Με μια απαραίτητη όμως προϋπόθεση: Την ταυτόχρονη τήρηση των απαιτούμενων ισορροπιών και την αναγνώριση και σεβασμό των υφισταμένων πολιτικών εντός της επιχείρησης (3-4 δεξιότητες σε μία δηλαδή).

Κατά την άποψή σας, παίζει ρόλο η προσωπική ανάπτυξη στην εξέλιξη των εργαζομένων. Κι αν ναι, πως και γιατί;

Αν δεν έβλεπα στον ίδιο μου τον εαυτό το πόσο πάσχισα και ενδιαφέρθηκα για την δική μου προσωπική ανάπτυξη και πόσο με βοήθησε στην εξέλιξή μου ως εργαζόμενο δεν θα το υποστήριζα ακράδαντα. Χρειάζεται, όμως, ένα ειλικρινές “Θέλω”, από πλευράς εργαζόμενου. Όπως επίσης χρειάζεται κι ένα κατάλληλο θερμοκήπιο (κουλτούρα Εταιρείας) που αυτό το “Θέλω” θα το ενισχύει και θα το αξιοποιεί σε win win βάση.

Εδώ χρειάζονται σύγχρονες αντιλήψεις και στελέχη με αγάπη και διορατικότητα, για να βοηθήσουν προς την σωστή κατεύθυνση με πλήρη υποστήριξη του CEO της εταιρείας, με πολλές πρωτοβουλίες και σύγχρονα συστήματα ανθρωπίνου δυναμικού.

Η προσωπική ανάπτυξη των εργαζομένων είναι ράβδος χρυσού και για τις ίδιες της επιχειρήσεις. Με αυτόν τον τρόπο η εταιρεία επενδύει κα αποκομίζει μεγάλα οφέλη στο μέλλον διακρατώντας τα ταλέντα και την προστιθέμενη αξία που δημιούργησαν αυτά στον χρόνο.

Αν και θα ήθελα να σας κάνω πολλές ερωτήσεις ακόμα, θα αρκεστώ να σας ζητήσω να μας πείτε τρία πράγματα που εύχεστε να γνωρίζατε 30 χρόνια πριν

Να μου πουν, όντας μαθητής ακόμα, αληθινές συμβουλές για το τι μπορώ να ακολουθήσω ανάλογα με τα όνειρα, τα ενδιαφέροντά μου και τις δεξιότητές μου.

Να ακούσω ως φοιτητής τι θα συναντήσω στον πραγματικό κόσμο των Επιχειρήσεων με τα καλά και τα άσχημά τους, ώστε να προσαρμοσθώ πιο ομαλά αλλά και να αποφύγω να απογοητευθώ, πιστεύοντας σε έναν ουτοπικό κόσμο που δεν θα συναντήσω.

Τέλος ως νέο στέλεχος σε μια εταιρεία, θα ήθελα να μπορώ να μιλώ με στελέχη που θέλουν να μου μάθουν πράγματα και να μοιραστούν τις πραγματικές εμπειρίες τους, ώστε να μάθω τα κρυφά μονοπάτια πριν ‘’πέσει η νύχτα’’.

Κι έτσι θα συμπορεύονται αρμονικά ΜΑΖΙ, οι δυσκολίες κι η ελπίδα, οι κίνδυνοι και η αισιοδοξία με τον αγώνα και την συνεχή προσπάθεια για την απόκτηση της γνώσης.

Επειδή όλα αυτά δεν τα γεύτηκα όταν έπρεπε, έγινε η βασική μου επιδίωξη και η πρώτη προτεραιότητα, το να μιλώ εγώ για αυτά κι ανοικτά, όπου με καλούν ή όπου βρω φιλόξενο βήμα, απευθυνόμενος στα νέα παιδιά που ήδη στελεχώνουν ή θα στελεχώσουν τις αυριανές θέσεις ευθύνης στις επιχειρήσεις.

Αν θέλετε να δείτε το βιντεοσκοπημένο σεμινάριο Αυτο-Ηγεσίας που συμμετείχε ο Δημήτρης Κάλλος και διοργάνωσε η Μαρία Παπάζογλου στις 21 Απριλίου 2024 στην Αθήνα, μεταβείτε εδώ