Για όσους ακόμη μπορούν και αργούν…
Ζούμε στην εποχή που όλοι και όλα τρέχουν. Οι χίλιες δουλειές, τα βιαστικά χόμπι, τα απανωτά meeting, τα αμέτρητα email, οι κουβέντες που γίνονται στο πόδι, τα επιδερμικά αγγίγματα, τα ψεύτικα “τι κάνεις”, οι α...
Εσύ; Πόσες φορές έχεις υπάρξει;
Θα μπορούσε νομίζω υπεύθυνα κανείς να πει, πως δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που, ταυτίζουν το υπέρτατο ίσως αίσθημα, αυτό της ύπαρξης (αν και εφόσον καταφέρουν όντως και το αισθάνονται), με εκείνο της ευδαιμον...
Τα ποιήματα π’ αγαπήσαμε
Τα ποιήματα π’ αγαπήσαμε
Όλα εκείνα που γρατζούνισαν
την κεντρική χορδή της ψυχής.
Αυτά που κάποτε διαβάσαμε,
που σ’ εκείνο το “τώρα”,
γίναμε ένα με το ταξίδι τους.
ένα με την πληγή τους,
που τα κουβαλάμ...
Άυπνες νύχτες, από την Άννα Ιωαννίδου
Άυπνες νύχτες
Άλλη μία άυπνη νύχτα. Με σκέπαστρο, καφέ κι αγάπη να κοιμάται σε διπλανά δωμάτια. Η βασική διαφορά της δικής μου αυπνίας, σε σχέση με άλλων, που οι τραγωδίες τους ξεπερνούν κατά πολύ τις ελπίδες ...
Ποίηση: Έρωτας
Έρωτας
Πόσα χρόνια θα ρωτάς
τι ειν' ο έρωτας;
Τι μερίδιο ευθύνης έχει
για την ποίηση του κόσμου.
Και για την αιωνιότητα
που αιτείται.
Που οι άστεγοι των δρόμων
πάντα θα πληθαίνουν.
Που οι ανυπεράσπιστο...
Εκείνοι οι Άνθρωποι…
Εκείνοι, που πήγαν ένα βήμα πιο μπροστά την ανθρωπότητα, γιατί κατάφεραν να πάρουν ένα βήμα παραπέρα την Ανθρωπιά.
Αν…να!
ΑΝ βλέπεις πως η ευθεία που επέλεξες, οδηγεί σε αδιέξοδο, ΝΑ τρέξεις γρήγορα να πάρεις την επόμενη στροφή.
Διαβάζοντας πολύ, γνώρισα το λίγο
Διαβάζοντας πολύ, γνώρισα το λίγο
Κάθε μέρα διαβάζω.
Κάποτε λίγο,
κάποτε πολύ,
κάποτε μόνο.
~~~
Κάθε νύχτα διαβάζω.
Κάποτε με οξυγόνο
κάποτε με διοξείδιο,
κάποτε απνευστί.
~~~
Κάθε στιγμή καταλαβαίνω...
Τελικά; Μάθαμε τι θα πει ο κόσμος;
Ζωές χαράμι στο βωμό ενός «τι θα πει ο κόσμος», που ξύπνησαν όταν ήταν πια στον αναπνευστήρα...
Άνθρωπος και Παράδεισος, πάνε τελικά μαζί;
Κανένας άνθρωπος δε χρειάζεται να ζει περιμένοντας να πάει στον Παράδεισο...