Η μόνη απόδειξη πως αγγίξαμε το μέλλον,
είναι που ονειρευτήκαμε
Για σκέψου τι ειρωνεία.
Τα Όνειρα! Ό,τι πιο σπουδαίο εφηύραν ένα σύμπαν, κάτι άστρα και κάμποσες ανήσυχες καρδιές, να συνδέονται με έναν ανύπαρκτο, μέλλοντα χρόνο. Ό,τι πιο υπέρτατο, ό,τι πιο «ψηλό», να φλερτάρει αυστηρά και μόνον, με έναν χρόνο με δίχως πραγματική υπόσταση.
Διαβάστε επίσης από την Άννα Ιωαννίδου
Έναν χρόνο που ίσως έρθει. Όταν έρθει. Που ακόμη κι αν ήρθε, δεν εγγυάται πως θα ξανάρθει. Μ’ ένα χρόνο φαινομενικά άχρηστο, που μόνον Εκείνα μπορούν και τον κάνουν χρήσιμο. Τόσο χρήσιμο. Τόσο αναγκαίο.
Ποτέ τα Όνειρα δε μπόρεσαν να χωρέσουν στο «τώρα». Έχουν μιαν ανυπόμονη, ακατάλυτη μανία να βλέπουν πιο πέρα από το «νυν». Δεν τα χωράει κανενός «σήμερα» ο τόπος. Ονειρεύονται στο αύριο. Ονειρεύονται το αύριο.
Καλά κάνουν. Κι είναι ξεκάθαρο γιατί το κάνουν. Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να καταλάβει ο κάθε ονειροπόλος θνητός, τι εννοούν η ανθρωπότης κι οι ποιητές, κάθε που ανοίγουν το στόμα της ψυχής τους κι αρθρώνουν τη λέξη ΕΛΠΙΔΑ;
- Αγχώδης Κατάθλιψη: «Κακή Ζαριά / μόνη στέκει πια η έβδομη πλευρά» - 17 Απριλίου 2020
- Μη φοβηθείς να κοιτάξεις στον καθρέφτη. Εκεί μόνο θα βρεις εσένα - 31 Δεκεμβρίου 2019
- Σε αυτή τη στροφή δε θα σε περιμένει… - 27 Νοεμβρίου 2019
- Μη φοβάσαι να «είσαι καλά». Το αξίζεις - 20 Οκτωβρίου 2019
- Aν όχι «τώρα», τότε πότε; - 23 Απριλίου 2019
- Για όσους ακόμη μπορούν και αργούν… - 19 Φεβρουαρίου 2019
- Εσύ; Πόσες φορές έχεις υπάρξει; - 26 Φεβρουαρίου 2018
- Τα ποιήματα π’ αγαπήσαμε - 13 Νοεμβρίου 2017
- Άυπνες νύχτες, από την Άννα Ιωαννίδου - 20 Απριλίου 2017
- Ποίηση: Έρωτας - 14 Φεβρουαρίου 2017
