Η νεογέννητη τάση της βιολογίας, η επιγενετική, αμφισβητεί την κυριαρχία των γονιδίων και τάσσεται στην υπηρεσία της σύγχρονης ψυχολογίας.
Πρόσφατα, το μηχανιστικό μοντέλο αποκρυπτογράφησης του κόσμου ήθελε τα πάντα να είναι υποταγμένα στην αδιαμφισβήτητη ισχύ των γονιδίων (που αποτελούν τμήματα του DNA).
Το κεντρικό δόγμα ισχυρίζεται πως το DNA ελέγχει όλη τη βιολογική ζωή, σχεδόν όλες τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας. Πληθώρα ερευνών ανακαλύπτει το γονίδιο για χρόνιες ψυχικές ασθένειες, για τον αλκοολισμό, την εξάρτηση από τα ναρκωτικά ακόμη και για τη βία, τη δημιουργικότητα, την πίστη και τον ηρωισμό!
Από την πλευρά τους, οι φαρμακευτικές εταιρίες χρηματοδοτούν έρευνες για να βρουν τα φάρμακα που θα εξαλείψουν τα γονίδια ασθενειών και ανεπιθύμητων συμπεριφορών.
Advertisment
Ωστόσο, όπως αναφέρει το περιοδικό « Άβατον», η καινούρια επιστημονική ανακάλυψη, της νέας επαναστατικής βιολογίας, αποδεικνύει πως δεν είμαστε θύματα των γονιδίων μας και μπορούμε να αλλάξουμε τον προγραμματισμό μας.
Ο διάσημος Αμερικανός βιολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Bruce Lipton, μετά από μακρόχρονη έρευνα αφιερωμένη στη συμπεριφορά των κυττάρων, ανακάλυψε ότι αυτά κατέρρεαν σε αρνητικό περιβάλλον, ενώ αναπτύσσονταν στα πλαίσια ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος.
Από αυτό απορρέει πως τα γονίδια δεν ελέγχουν απόλυτα τη ζωή μας, αλλά αντίθετα ανταποκρίνονται στις πληροφορίες που λαμβάνουν. Τα ευρήματα αυτά είναι κομμάτι μιας νεογέννητης βιολογίας, της επιγενετικής, που σημαίνει “έλεγχος υπεράνω των γονιδίων”.
Το ευρύτερο συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως αλλάζοντας τις εξωτερικές συνθήκες, μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας μας.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό επιστήμονα, βάσει ερευνών, αντίθετα με την κρατούσα άποψη,«καθημερινά μόνο το 5% του χρόνου μας ζούμε υπό τον έλεγχο του συνειδητού μας νου. Το υπόλοιπο 95% , η ζωή μας κυλάει μηχανικά και αυτοματοποιημένα, σύμφωνα με τις προγραμματισμένες πεποιθήσεις και συνήθειες μας από το υποσυνείδητο».
Advertisment
Σε συμπόρευση με τη διδασκαλία “εσωτερικών σχολών”, η επιστήμη ανακαλύπτει σήμερα πως η εσωτερική εργασία που μπορεί να αλλάξει πραγματικά τον άνθρωπο, πραγματοποιείται στους δαιδάλους του υποσυνείδητου. Κι ακόμη η σύγχρονη ψυχολογία, μέσω του ψυχολόγου Rob Williams με τη μέθοδο Psych-K (που υποστηρίζει ένθερμα ο Lipton), συνηγορεί -μέσα από σειρά ασκήσεων- στην επικοινωνία συνειδητού-υποσυνειδήτου, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να επιλέξει, έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών του, την πορεία της ζωής του.
Στην ουσία, ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να συνδέσει το συνειδητό με το ασυνείδητο, είναι αυτός που έχει πλήρη αντίληψη του εαυτού του και του κόσμου.
Ο Lipton προχωράει ένα βήμα παραπέρα: με τον επαναπρογραμματισμό του υποσυνειδήτου που περιέχει τις ίδιες επιθυμίες με τον συνειδητό νου, μπορούμε να αλλάξουμε μέσα από ένα πολύ βαθύ επίπεδο και να έχουμε την προνομιακή αίσθηση του έρωτα σε όλη τη ζωή μας. Πρόκειται για εκείνο το μοναδικό πεδίο στο οποίο δεν λειτουργούμε σύμφωνα με τον υποσυνείδητο προγραμματισμό, αλλά είμαστε σε επαφή με τις βαθειές μας επιθυμίες, σε αρμονία με τον εαυτό μας και τον κόσμο.
Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι οι σκέψεις επηρεάζουν τα γονίδια
Νέες έρευνες αποκαλύπτουν ότι τα γονίδια μπορούν να ενεργοποιούνται ή να απενεργοποιούνται επηρεαζόμενα από σήματα που βρίσκονται στο εξωτερικό περιβάλλον του κυττάρου, όπως σκέψεις, συναισθήματα και συγκινήσεις.
Ο κυτταρικός βιολόγος Dr. Bruce X. Lipton (παλιότερα καθηγητής ιατρικών μαθημάτων σε σχολείο και τώρα επιστημονικός ερευνητής) ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που εντόπισε το γεγονός της επίδρασης αυτής. Πραγματοποιώντας μια σειρά πειραμάτων αποκάλυψε πως η κυτταρική μεμβράνη είναι το οργανικό ανάλογο ενός κομπιούτερ-τσιπ, ενώ το κύτταρο μοιάζει αναλογικά με τον εγκέφαλο.
Αν και οι απόψεις του αυτές συγκρούονται με την κατεστημένο επιστημονικό δόγμα που θέλει τα γονίδια να είναι αυτά που ελέγχουν τη συμπεριφορά, ανάλογες δημοσιεύσεις άλλων ερευνητών, έχουν ισχυροποιήσει τη συγκεκριμένη θέαση.
Η κβαντική φυσική της κυτταρικής βιολογίας
Ο Dr. Lipton έχει επίσης υπάρξει ένας από τους πρωτοπόρους στην εφαρμογή των αρχών της κβαντικής φυσικής στο χώρο της κυτταρικής βιολογίας. Ενώ η παραδοσιακή κυτταρική βιολογία εστιάζεται στα φυσικά κύτταρα ως παράγοντες βιολογικού ελέγχου, οι έρευνες του Lipton ασχολούνται με τους μηχανισμούς με τους οποίους η ενέργεια, με τη μορφή των πεποιθήσεών μας, μπορεί να επηρεάσει τις βιολογικές λειτουργίες, ακόμα και τον ίδιο τον γενετικό μας κώδικα.
Εφαρμόζοντας τη μοντέρνα φυσική στη βιολογία, εξετάζει τις επιπτώσεις της για τη ζωή μας. Δείχνει πως οι άνθρωποι, όχι μόνο μπορούν να ελέγξουν τη γονιδιακή τους δραστηριότητα, αλλά και να γράψουν από την αρχή το γενετικό τους κώδικα μέσω των πεποιθήσεων τους. Μέχρι προσφάτως, πιστευόταν πως τα γονίδια ενεργοποιούνταν αυτόματα & πως από μόνα τους γινόντουσαν ενεργά ή αδρανή. Αυτού του είδους η γονιδιακή συμπεριφορά μπορούσε να δικαιολογήσει ένα θεωρητικό μοντέλο, όπου τα γονίδια θα ήταν ο παράγοντας που ελέγχει τις βιολογικές λειτουργίες.
Παρόλο που η δύναμη των γονιδίων συνεχίζει να τονίζεται σε βιολογικές μελέτες και συγγράμματα, μια ριζικά καινοτόμα θεώρηση έχει έρθει να ταράξει τα ήσυχα νερά της κυτταρικής βιολογίας. Μπορεί πλέον να αναγνωριστεί πως το περιβάλλον και ειδικότερα η κοσμοαντίληψή μας, ελέγχει άμεσα τη γονιδιακή μας δραστηριότητα. Η διαδικασία του ελέγχου αυτού λέγεται επιγονιδιακός έλεγχος.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων 6 ετών της ανθρώπινης ζωής, το παιδί αποκτά το ρεπερτόριο συμπεριφοράς που του χρειάζεται για να αποτελέσει ένα λειτουργικό μέλος της κοινωνικής ζωής. Επιπρόσθετα, στο υποσυνείδητό του αποθηκεύει πεποιθήσεις που έχουν σχέση με το άτομό του. Όταν ένας γονιός λέει στο μικρό του παιδί πως είναι ανόητο, προβληματικό ή του αποδίδει οποιοδήποτε άλλο αρνητικό γνώρισμα, αυτή η πληροφορία εισπράττεται ως γεγονός στο παιδικό υποσυνείδητο.
Αυτού του είδους οι επίκτητες πεποιθήσεις αποτελούν την «κεντρική φωνή» που ελέγχει τη μοίρα της κυτταρικής «κοινότητας» του σώματος. Ενώ συνειδητά μπορεί κάποιος να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση, το πολύ δυνατότερο υποσυνείδητό του, μπορεί να τον οδηγεί σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
Πως αλληλοσχετίζονται το συνειδητό με το υποσυνείδητο
Η πιο επικίνδυνη πλευρά των αυτοματοποιημένων λειτουργιών μας είναι πως ελέγχονται από το υποσυνείδητο, χωρίς να υπάρχει έλεγχος ή ακόμα και παρατήρηση από τη συνείδηση. Εφόσον σχεδόν οι περισσότερες από τις συμπεριφορές μας βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του υποσυνειδήτου, σπανίως τις αντιλαμβανόμαστε, ενώ δεν ξέρουμε καν πόσο συνδεδεμένες είναι με το υποσυνείδητο.
Έχουμε πιστέψει, πως με τη δύναμη της θέλησης μπορούμε να αλλάξουμε τον αρνητικό προγραμματισμό του υποσυνειδήτου μας. Δυστυχώς, αυτό όσο και να ακούγεται απλό είναι στην πραγματικότητα πολύ δύσκολο: σημαίνει πως πρέπει κάποιος να έχει τέτοια δύναμη, που να είναι ο ίδιος παρατηρητής και ελεγκτής του εαυτού του. Τη στιγμή που η συνείδηση θα κάνει ένα μικρό διάλειμμα, το υποσυνείδητο θα πάρει αυτόματα τον έλεγχο για να παίξει τον γνώριμο και πολύ γερά εγκατεστημένο της ρόλο.
Το υποσυνείδητο μοιάζει με ένα κασετόφωνο
Στο υποσυνείδητό μας δεν υπάρχει κανένας παρατηρητής για να ελέγξει τι έχει καταγραφεί. Συνεπώς, δεν υπάρχει εκεί η διάκριση που θα επέτρεπε να αξιολογηθεί ένα υποσυνείδητο πρόγραμμα συμπεριφοράς ως καλό ή κακό. Είναι απλά καταγραφές, που ανεξάρτητα από την ποιότητά τους, υπάρχουν. Υπό αυτή τη σκοπιά το υποσυνείδητο μοιάζει με ένα κασετόφωνο, το οποίο παίζει συγκεκριμένα προγράμματα συμπεριφοράς, που ενεργοποιούνται από συγκεκριμένα ερεθίσματα. Μας θυμίζει το γεγονός αυτό η κοινότυπη φράση «βρήκε το κουμπί μου», που υποδηλώνει ακριβώς αυτό το αυτοματοποιημένο φαινόμενο.
Σε αντίθεση με το συνειδητό, το υποσυνείδητο είναι κατά πολύ ισχυρότερο στη δυνατότητα επεξεργασίας πληροφοριών. Όπως αναφέρουν πολλοί νεύρο – επιστήμονες, ο συνειδητός νους αντιστοιχεί μόλις στο 5% της συνολικής διανοητικής μας δραστηριότητας. Το υπόλοιπο, είναι σκέψεις που περνούν συνεχώς από το μυαλό μας και συμπεριφορές που υιοθετούμε, χωρίς καν να τις αντιληφθούμε ή να μπορούμε να τις ελέγξουμε. Είναι λοιπόν εμφανές, πως το συνειδητό χρειάζεται μία απίστευτα ισχυρή βουλητική δύναμη, ακόμα και για να παρατηρήσει και να ταυτοποιήσει τη συμπεριφορά που προέρχεται από το υποσυνείδητο. Η θετική σκέψη μπορεί να βοηθήσει, αλλά πρέπει να εγκαθιδρυθεί ενός είδους συνεργασία με το υποσυνείδητο.
Γνωρίζοντας πια, πως αυτό που είμαστε και αυτό που μπορούμε να γίνουμε, είναι μια κατάσταση που – αν και με μεγάλη προσπάθεια – μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας, είναι αναγκαίο να στραφούμε μέσα μας, να εμπιστευτούμε τον εσωτερικό μας παρατηρητή και ακούραστα να τον βάλουμε να δουλέψει για εμάς. Εάν καταφέρουμε και γνωρίσουμε τους κινητήρες της συμπεριφοράς μας, θα καταφέρουμε να τους βελτιώσουμε και έτσι θα βελτιώσουμε και τη βιολογική μας κατάσταση.
