ΦΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ και ΓΕΜΜΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
“Yπάρχουν διαφορετικές δυνάμεις στις γέμμες, στα φύλλα, στα μπουμπούκια, στα άγουρα φρούτα, στα ώριμα φρούτα… Επομένως πρέπει να δίνουμε προσοχή από το πρώτο βλαστάρι μέχρι και το τελευταίο, γιατί έτσι είναι η φύση… Υπάρχει διαφορετική ωρίμανση στα βλαστάρια, στα κοτσάνια, στα φύλλα στα άνθη, στα φρούτα”
Παράκελσος
Advertisment
Η φυτοθεραπεία βασίζεται στην χρήση ιατρό φαρμακευτικών βοτάνων για θεραπευτικό σκοπό. Η μοντέρνα φυτοθεραπεία διαφέρει από τις μεμονωμένες δραστικές ουσίες της κλασσικής ιατρικής εις το ότι θεωρείται σαν φυτό σύμπλεγμα.
Το κλασσικό φάρμακο αποτελείται από μια δραστική ουσία (η οποία μπορεί να περιέχει συνθετικά μόρια η μόρια φυτικής προελεύσεως απομονωμένα από τα φυτό συμπλέγματα) και που έχει τον σκοπό (το κλασσικό φάρμακο) να κτυπά ένα συγκεκριμένο στόχο με γρήγορη και ισχυρή δράση και αποτέλεσμα.
Το φυτό σύμπλεγμα αποτελείται από ένα σύνολο ουσιών, τόσο δραστικές όσο και άλλων συστατικών (που συχνά διαφέρουν τόσο από την αρχική δραστική ουσία όσο και μεταξύ τους), τα οποία (συστατικά) φαινομενικά μπορεί να μην είναι οι υπεύθυνοι της φαρμακολογικής δράσης και που όμως συντελούν στο συνολικό αποτέλεσμα.
Δηλαδή, πρόκειται για ένα βιοχημικό σύμπλεγμα, δυναμικό και ενιαίο, αποτελούμενο από την αμοιβαία αντίδραση και την ταυτόχρονη παρουσία πολλαπλών μορίων (διάφορες τάξεις οργανικών ουσιών, ιχνοστοιχεία, μέταλλα, βιταμίνες, ένζυμα….) των οποίων οι βιολογικές λειτουργίες αλληλοσυμπληρώνονται.
Advertisment
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ευρύ σύμπλεγμα δραστικών ουσιών, εις το οποίον τα απλά συστατικά αποτελούν ένα ενιαίο μηχανισμό και παράγουν μια θεραπευτική δράση μονάχα στο σύνολο τους. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με ένα σύνολο συστατικών τα οποία δρουν σε διαφορετικούς στόχους η ακόμη και σε έναν μοναδικό στόχο με διαφορετικούς μηχανισμούς. Το αποτέλεσμα είναι εκείνο να ασκήσουν, με τρόπο ήπιο, στο βιολογικό επίπεδο, εκτός από μια εξειδικευμένη δράση και μια πιο γενικευμένη σε όλον τον οργανισμό, η λεγόμενη “θεωρία της ολιστικής αντιμετώπισης και θεραπείας”.
Τα φυτό θεραπευτικά σκευάσματα, επομένως, διακρίνονται για το γεγονός ότι δεν παρουσιάζουν άμεσα αποτελέσματα και επομένως για να εκφράσουν το αποτέλεσμα τους χρειάζεται μια σχετικώς μακροπρόθεσμη χορήγηση τους. Από την άλλη σε περίπτωση υπέρ δοσολογίας και πολύχρονης χρήσης τους δεν παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες.
Για την παρασκευή των θεραπευτικών βοτάνων, η μοντέρνα φυτοθεραπεία χρησιμοποιεί τα μητρικά βάμματα, δηλαδή τα βάμματα που χρησιμεύουν σαν βάση για τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα.
Τα μητρικά βάμματα παρασκευάζονται, εμβαπτίζοντας το φρέσκο βότανο ή αποξηραμένο (το οποίον έχει μεγαλώσει στο φυσικό του μέρος και το οποίον συλλέγεται στην κανονική περίοδο και εποχή συγκομιδής) σε διάλυμα αλκοόλης, γενικά, 10%-25%. Οι βαθμοί αλκοόλης που συνίστανται είναι 45-65. Ο εμποτισμός στην αλκοόλη διαρκεί 21 ημέρες και σε γυάλινα σκούρα μπουκάλια.
Μετά τον εμποτισμό , ακολουθεί η μετάγγιση, η απόσταξη υπό σταθερή πίεση, το φιλτράρισμα και ο επαναπροσδιορισμός του αλκοολικού τίτλου. Οι ιδιότητες των μητρικών βαμμάτων εξαρτώνται από την παρουσία των δραστικών ουσιών: φλαβονοειδή, σαπωνίνες, αιθέρια έλαια, τανίνες, αλκαλοειδή, ιχνοστοιχεία, μέταλλα…
ΓΕΜΜΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Είναι ο κλάδος της φυτοθεραπείας που χρησιμοποιεί φρέσκα μέρη του φυτού και που βρίσκονται στην εμβρυϊκή κατάσταση όπως είναι οι γέμμες ή νεαρά βλαστάρια και των οποίων τα δραστικά συστατικά εξάγονται δια μέσου ενός συγκεκριμένου διαλύτη.
Στην δεκαετία του ’50, ο βέλγος γιατρός Poll Henry , ήταν ο πρώτος που έκανε μελέτες και πειράματα πάνω στα γεμμοθεραπευτικά. Πρώτος προανήγγειλε δημοσίως την χρήση αυτών των σκευασμάτων βασιζόμενος στην προϋπόθεση πως τα φυτά, στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης τους, περιέχουν ουσίες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά.
Κατόπιν ο γάλλος καθηγητής Netien του πανεπιστημίου της Λυών έκανε αυστηρούς ελέγχους στο εργαστήριο για όσον αφορά την έρευνα και την δοσολογία των δραστικών ουσιών ορισμένων γεμμοθεραπευτικών φυτών.
Πειραματικά, ευρέθη ότι πολλές δραστικές ουσίες, που περιέχονται σε μεγάλη ποσότητα στις γέμμες, υπάρχουν μόνο σε ίχνη στα ανεπτυγμένα φυτά.
Στην γεμμοθεραπεία χρησιμοποιούνται: γέμμες (φύτρα), νεαρά βλαστάρια, νεαρές ρίζες, σπόροι και φλοιός των νεαρών κοτσανιών.
Τα φυτικά μέρη, που συλλέγονται στον σωστό χρόνο και που συνήθως συμπίπτει με τις αρχές της άνοιξης, υποβάλλονται , ακόμη όταν είναι φρέσκα, σε διάφορες επεξεργασίες όπως είναι :καθαρισμός, θρυμματισμός(κομμάτιασμα)προσδιορισμός του βαθμού υγρασίας και τέλος στον εμποτισμό για 3 βδομάδες σε ένα μείγμα αλκοόλης και γλυκερίνης. (M.G.)
Η αραίωση που χρησιμοποιείται για τα γεμμοθεραπευτικά είναι η πρώτη δεκατιαια (1DH) κατ’ εξαίρεση του ιξού ή γκι (Viscum album), το οποίο διατίθεται στην εκατοστιαία(1 CH).
Η γαλλική φαρμακολογική εταιρεία καθορίζει επίσης τρόπους και χρόνους διατήρησης, πρέπει να διατηρούνται σε σκοτεινό χώρο, σε κλειστά ερμητικά δοχεία συνήθως γυάλινα και να χρησιμοποιηθούν μέσα σε 5 χρόνια από την ημερομηνία παρασκευής τους.
Οι δραστικές ουσίες που βρέθηκαν στα νεαρά μέρη του φυτού είναι: αυξητική ορμόνη, ένζυμα, πρωτεΐνες και νουκλεινικα οξέα (DNA-RNA).
Διαβάστε επίσης: Φυτοθεραπεία: Η Ανυπέρβλητη δύναμη των φυτών
Δοσολογικοί κανόνες.
Παροχέτευση-αποτοξίνωση.
Η χρήση των γεμμοθεραπευτικών λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη εις την φυτοθεραπευτική και ομοιοπαθητική ιατρική. Συχνά χρησιμοποιούνται τα γεμμοθεραπευτικά σαν αποτοξινοτικά πριν την ομοιοπαθητική θεραπεία η ακόμη και σαν συμπληρωτικά στην ίδια την ομοιοπαθητική θεραπεία.
Ο όρος “παροχέτευση-αποτοξίνωση” χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό γιατρό Nebel, για να δείξει την φυγοκεντρική δράση διαφόρων ουσιών, οι οποίες θα παροχέτευαν τις τοξίνες που υπάρχουν στον οργανισμό σε συγκεκριμένα όργανα ή ιστούς (νεφρά, ήπαρ, δέρμα) με απεκκριτική δράση και ιδιότητα. Φαίνεται πως σε αυτήν την ιδιότητα των γεμμοθεραπευτικών είναι δυνατόν να περιορίσουμε ή ακόμη και να αποφύγουμε την επιδείνωση, ίσως και πολύ ισχυρή, μιας πάθησης στην αρχή μιας ομοιοπαθητικής θεραπείας.
Η παροχέτευση-αποτοξίνωση είναι δυο τύπων: “ειδική” και “μη ειδική”.
Η ειδική παίζει ένα συμπληρωματικό ρόλο έναντι άλλων θεραπειών για μια συγκεκριμένη πάθηση. Μπορεί να προηγηθεί της κύριας θεραπείας για 1-2 μήνες, μπορεί να είναι ταυτόχρονη η να ακολουθήσει για μερικές εβδομάδες την κυρίως θεραπεία που μπορεί να είναι ομοιοπαθητική η κάποια άλλη μέθοδος.
Η μη ειδική έχει τον σκοπό να προκαλέσει έξαρση των απεκκριτικών λειτουργιών, χωρίς να έχει ειδική θεραπευτική ιδιότητα. Γενικώς μπορούμε να επιτύχουμε μια μη ειδική αποτοξίνωση στο επίπεδο διαφόρων απεκκριτικών οργάνων, χορηγώντας 2-3 φυτικά συμπλέγματα. Ένα παράδειγμα αυτού του τύπου αποτοξίνωσης είναι η ανοιξιάτικη η περιοδική αποτοξινωτικη θεραπεία. Διαρκεί περίπου 40 μέρες και αρχίζει στις αρχές της άνοιξης. Συνήθως συνδυάζεται ένα φυτοθεραπευτικό με ηπατική δράση (Taraxacum, Cynara Ραδίκι, αγκινάρα )και ένα γεμμοθεραπευτικό με δερματική η νεφρική δράση (Λέμφος βετούλης).
Η ομοιοπαθητική είναι η κλινική εφαρμογή του “νόμου των ομοίων”, ο οποίος καθορίζει την παράλληλο δράση που υπάρχει ανάμεσα στην τοξικολογική ισχύ μιας ουσίας και την θεραπευτική ισχύ της ίδιας ουσίας. “Κάθε ουσία, ικανή να προκαλέσει σε τοξικές δόσεις, συμπτώματα σε ένα υγιή άτομο, μπορεί, να θεραπεύσει σε απειροελάχιστη δόση τα ίδια συμπτώματα σε έναν άρρωστο”…
Για παράδειγμα, ο κάθε ένας από εμάς, γνωρίζει τα αποτελέσματα από την κατάχρηση του καφέ υπέρ διέγερση του νευρικού συστήματος και αϋπνία. Με βάση την αρχή της ομοιοπαθητικής, το καλλίτερο αντίδοτο κατά της κατάχρησης του καφέ και της καφεΐνης είναι ο ίδιος ο καφές, χορηγούμενη σε απειροελάχιστη δόση.
Ένα άλλο παράδειγμα: όταν καθαρίζετε ένα κρεμμύδι, τα μάτια σας δακρύζουν και αρχίζουν να τρέχουν. Το κρεμμύδι σε απειροελάχιστες δόσεις, είναι το ίαμα των εκδηλώσεων μιας αλλεργικής επιπεφυκίτιδας και αλλεργικής ρινίτιδας.
Η κανθαρίδα (Cantharis), έντομο, γνωστό από τους αρχαίους χρόνους για τις αφροδισιακές του ιδιότητες, σε τοξικές δόσεις προκαλεί μια ισχυρή λοίμωξη και φλεγμονή των ουροφόρων οδών. Σε απειροελάχιστες δόσεις θεραπεύει την αιμορραγική κυστίτιδα. Εξ ου και το Ιπποκρατικό αφόρισμα: «Οι ίδιες ουσίες που προκάλεσαν την αρρώστια μπορούν και να την θεραπεύσουν».
Παρομοίως, το τσίμπημα της μέλισσας, εξαιτίας του δηλητηρίου, προκαλεί την εμφάνιση πρηξίματος, οιδήματος, κοκκινίλας, κνησμού και τσούξιμο, συμπτώματα που καλυτερεύουν με την εφαρμογή κρύου νερού. Το ίδιο δηλητήριο, σε απειροελάχιστες δόσεις, μπορεί να θεραπεύσει κάθε τύπο δερματικών παθήσεων που παρουσιάζουν τα πάρα πάνω συμπτώματα και που καλυτερεύουν με το κρύο νερό, όπως έκζεμα, κνίδωση, ή ηλιακό ερύθημα.
Με ένα τηλεσκόπιο που κοιτάζει στο μακρύ παρελθόν, ανακαλύπτουμε την εικόνα τριών λαμπρών προσωπικοτήτων: Ιπποκράτης, Παράκελσος και Χάνεμαν (Ηahnemann). Ο πρώτος ορίζοντας εις τον οποίον εμφανίζεται η ιδέα του νόμου των ομοίων και επομένως η ομοιοπαθητική στην πιο απλή της μορφή, είναι ο ορίζοντας του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού του τρίτου π.Χ. αιώνα, εις τον οποίον δρα ο Ιπποκράτης.
Allzzaro
