ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ή Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Οδηγώ από το σπίτι μου στα Μελίσσια για το Μαρούσι μαζί με τις κόρες μου. Μικρή απόσταση αλλά με προβληματική συγκοινωνία. Στο περίπτερο- στάση 3 γιαγιάδες άγνωστες περιμένουν λεωφορείο. Στιγμιαία έκλαμψη και σταματώ. Χαμογελώντας τους προτείνω να τις πάρω μαζί μας. Εκπλήσσονται και διακρίνω μια κρυφή χαρά αλλά και επιφύλαξη.
Advertisment
-Παιδί μου… πώς… χωράμε… εντάξει… νάσαι καλά!!!
Για πέντε λεπτά δεχόμουν ευχαριστίες και ευχές απίστευτες, και εγώ και τα παιδιά μου, για κάτι που θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό και ευνόητο. Και αίσθηση χρέους από μέρους τους και πάλι ευχαριστίες.
-Αγαπητές μου κυρίες, δεν υφίσταται λόγος για όλα αυτά προς εμένα! Στον Θεό δώστε την ευγνωμοσύνη σας, γιατί εκείνος θέλησε να μην ταλαιπωρηθείτε και έτυχε εγώ να έχω αυτοκίνητο, να περνώ την συγκεκριμένη στιγμή και να σας παρατηρήσω!
Advertisment
Αυτή την μικρή χάρη που σας έκανε ο Θεός, αυτό το ματάκι που σας έκλεισε, αυτό το δώρο, δώστε το και σεις κάπου αλλού! Προσφέρετε, πείτε, πράξτε κάτι αναπάντεχο, κάτι γλυκό, μεγάλο ή απλό και σεις σε κάποιον άλλον άνθρωπο, μοιράστε την χάρη, μεταδώστε το θεϊκό σας δωράκι σε άλλους! Ξεκινήστε μια αλυσίδα χάριτος και χαράς. Μια αλυσίδα προσφοράς. Γιατί ο Θεός, λέγεται, δεν έχει χέρια και γι’ αυτό χρειάζεται τα χέρια των ανθρώπων…
Μόνο μας χρέος είναι ευγενικά να διοχετεύσουμε τις ευχαριστίες των άλλων στον Σωστό τους Αποδέκτη και να τονίσουμε την αξία της συνέχειας της ευλογίας, ώστε πράγματι συνειδητά να κατανοεί κανείς την πηγή, την σημασία και την εξάπλωση της Δωρεάς και της Χάριτος…
Να λέμε πάντα «Όχι σε μένα, Σε Εκείνον, αλλά όπως το έλαβες χάρισε το και συ λέγοντας στον επόμενο της αλυσίδας να συνεχίσει και αυτός την αλυσίδα της Χάριτος και της Χαράς…
« Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να συμβεί στον κόσμο…»
Μπορούμε να γίνουμε η αρχή μιας άλλης ζωής, τώρα, εδώ, εγώ, εσύ, αυτοί, και μετά πολλοί, πάρα πολλοί!!!
Και ίσως έτσι αρχίσει να υλοποιείται το Θεϊκό Σχέδιο. Με τα δικά μας χέρια, δηλαδή τα χέρια του Θεού….
Στέλλα Δρακοπούλου
