Στο παρακάτω άρθρο θα ασχοληθούμε με τις καταπληκτικές ιδιότητες της ελιάς και συγκεκριμένα με το εκχύλισμα των φύλων ελιάς. Το Olive Leaf Extract που θα συναντήσετε παρακάτω αποτελεί φαρμακευτικό όνομα σκευάσματος το οποίο στην ουσία είναι απλά εκχύλισμα από φύλλα ελιάς!!! Όταν διαβάσετε το άρθρο αναρωτηθείτε προς τι η τόση αντίδραση και περιφρόνηση για τις ιδιότητες των φύλων ελιάς; Υπενθυμίζουμε ότι αμέσως μετά τον μεγάλο ντόρο που έκανε η “φραπελιά” η αγορά γέμισε με φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν εκχύλισμα φύλων ελιάς. Μάλιστα οι γείτονες μας, οι Τούρκοι φυτεύουν ελαιόδεντρα μόνο για την παρασκευή τσαγιού.
Advertisment
(NaturopathicMedicine) – Φυσικοπαθητική:
Είναι ένα σύστημα ιατρικής που επικεντρώνεται στην πρόληψη των παθήσεων και χρησιμοποιεί φυσικές μεθόδους, μη τοξικές για την θεραπεία .
Advertisment
Δημιουργεί ομοιόσταση, (είναι ο αυτό-ρυθμιστικός ή εξισορροπητικός μηχανισμός του σώματος). Στην ομοιόσταση περιλαμβάνεται και η ψυχική σφαίρα. Η ισορροπία πρέπει να αποκατασταθίσταται σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης μας.
Ο φυσικοπαθητικός επιδιώκει να αποκαταστήσει την ισορροπία του σώματος μέσω της διατροφής, της άσκησης, της χρήσης βοτάνων, βιταμινών, μετάλλων, και άλλων αβλαβών μέσων. Ο ιατρός είναι ο δάσκαλος που διδάσκει στον ασθενή την υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών για την θεραπεία και την πρόληψη των παθήσεων.
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ,τα φυτά έχουν παίξει και παίζουν ζωτικό ρόλο στην παραδοσιακή Ιατρική πολλών πολιτισμών. Οι προγονοί μας τα χρησιμοποιούσαν για τροφή, για θεραπεία, για αρωματισμό του σώματος, για θρησκευτικούς λόγους .
Παγκοσμίως, η παραδοσιακή χρήση φυτών για θεραπεία βασιζόταν στα τοπικά φυτά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί όπως τα τρόφιμα που παράγονται στον τόπο μας έτσι και τα τοπικά φυτά και βότανα είναι τα πλέον ιδανικά για τους ανθρώπους που ζουν στην περιοχή αυτή.
Παραδοσιακά , στη “ σοφή ” γυναίκα θεραπεύτρια του χωριού πηγαίνανε για βοήθεια και θεραπεία με παραδοσιακά βότανα. Συνεχεία της θεραπευτικής αυτής είναι η σημερινή Ιατρική Βοτανοθεραπευτικη, που έχει αναπτυχθεί για αιώνες μεσώ της εμπειριας, των πειραμάτων και των καταγραφών που μας άφησαν όλοι οι ασχολούμενοι μ’αυτήν στο παρελθόν.
Σύμφωνα με το καθηγητή NormanFarnworth,- διακεκριμένος καθηγητής φαρμακολογίας στο πανεπιστήμιο του Illinois— το 74% από όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα σήμερα προήλθαν κατευθείαν από τα παραδοσιακά φυτά .
Η επιστήμη από καιρό προσπαθεί να ανακαλύψει και να αποκωδικοποίηση τις εκπληκτικές θεραπευτικές ιδιότητες του χημικού κόσμου των φυτών. Τελευταίως αυτές οι έρευνες κατάφεραν να μας δώσουν κάποιες φυτικές ενώσεις με ιδιαίτερες ιδιότητες για την ιατρική θεραπευτική και την υγειά. Ορισμένες από αυτές διεγείρουν την παραγωγή αντικαρκινικών ένζυμων , άλλες αδρανοποιούν συγκεκριμένες χημικές ουσίες που προκαλούν καρκίνο, άλλες έχουν αντιοξειδωτική δράση, προστατεύοντας τον οργανισμό από της Ελεύθερες ρίζες που επιταχύνουν την γήρανση και προκαλούν ασθένειες, άλλες έχουν επίδραση στα μικρόβια , τους ιούς και τους μύκητες, καταστρέφοντας τους μέσα από τις μικροβιοκτόνες, ιοκτόνες, και μυκητοκτόνες ιδιότητες των. Άλλες ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα .
Μια από αυτές είναι η ελεοευρωπαϊνη (Oleuropein) που παράγεται από τα φύλλα της ελιάς.
Η ελιά (olea), παλιό κλασσικό όνομα, ανήκει στην οικογένεια των Ελαιωδών (Oleaceae). Το γένος περιλαμβάνει 50 περίπου είδη από θάμνους και αειθαλή δένδρα, μακρόβια που τα συναντάμε σε πολλά μέρη. Η αξιολογότερη ποικιλία είναι η παγκόσμιος γνωστή Ευρωπαϊκή ελιά (Olea europaea sativa).
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Δια μέσου των αιώνων, το τσάι παρασκευασμένο από τα φύλλα της ελιάς ήταν πολύ δημοφιλές σαν παραδοσιακό φάρμακο για την καταπολέμηση του πυρετού.
Ιατρικές αναφορές από τα μέσα του 19ου αιώνα (1850) για το τσάι αυτό αναφέρουν ότι θεράπευε βαρύτατες περιπτώσεις ελονοσίας. Αναφορές επίσης υπάρχουν από το 1927 για την χρήση του στην ελονοσία . Επίσης στην Αγγλία ήταν δημοφιλές για την θεραπεία ναυτών και επιβατών που επέστρεφαν άρρωστοι από τις τροπικές αποικίες της Αγγλίας.
Οι γιατροί πίστευαν τότε ότι η ουσία που έδινε την πικρή γεύση στα φύλλα της ελιάς, ήταν υπεύθυνη για τις θεραπευτικές ιδιότητες.
Διαβάστε: Ιπποκράτειος Αντικαρκινική Άμυνα
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν στις ταριχεύσεις των Φαραώ.
Στην αρχή του 20ου αιώνα ανακαλύφθηκε και απομονώθηκε το συστατικό που προσέδιδε την πικρή γεύση στα φύλλα της ελιάς και είναι η ελεοευρωπαινη (Oleuropein). Αυτή παρέχει την ικανότητα αντίστασης των φύλλων της ελιάς σε μεγάλο αριθμό ασθενειών, και δίνει την δυνατότητα στις ελιές να είναι αιωνόβιες προστατεύοντας τες από τα έντομα και τους λοιπούς μικροοργανισμούς.
Το 1969 η φαρμακευτική εταιρία UPJOHN ανακαλύπτει και απομονώνει από το elenolicacid, μετά από έρευνα, ένα άλλο ενεργό συστατικό των φύλλων της ελιάς το (Calcium elenolate [(C11 H13O6)2Ca]) που σκοτώνει παθογόνους μικροοργανισμούς. Οι ιδιότητες του Calciumelenolate ενθουσίασαν τους ερευνητές της εταιρείας UPJOHN γιατί θεώρησαν ότι βρήκαν το θαυματουργό αντιβιοτικό. Ασχολήθηκαν μ’ αυτό για τρία έτη ξοδεύοντας σεβαστό πόσο χρημάτων. Παρ’ όλες τις προσπάθειες τους όμως δεν μπόρεσαν να υπερπηδήσουν ένα πρόβλημα. Το CalciumElonolate αν και κατέστρεφε ευρέως μικρόβια, ιούς, πρωτόζωα και μύκητες invitro (σε δοκιμαστικό σωλήνα-τριβλίο), ήταν μόνο για λίγα λεπτά της ώρας αποτελεσματικό invivo ( Μικρός χρόνος ημιπεριόδου ζωής)
Παραιτήθηκαν τέλος γιατί κατέληξαν ότι το CalciumElenolate, δεσμευόταν από μια πρωτεΐνη στο αίμα με αποτέλεσμα να αδρανοποιείται η αντιμικροβιακή της ιδιότητα και επομένως δεν ήταν εμπορεύσιμο.
Η λύση του προβλήματος ήρθε αργότερα από ανεξάρτητους ερευνητές, που έλυσαν το πρόβλημα της βραχείας invivo δράσης, χρησιμοποιώντας το δεξιόστροφο ισόμερες της ενώσεως για την παραγωγή του OliveLeafExtract και όχι το αριστερόστροφο. (ο οργανισμός μας χρησιμοποιεί μόνο τα αριστερόστροφα ισόμερη για τη λειτουργία του. Π.χ. l – αμινοξέα l-αργινινη, l-λενοϊκο οξύ).
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ – ΤΡΟΠΟΙ ΔΡΑΣΕΩΣ
-Δράση του Oliveleafextract στους μικροοργανισμούς.
Αντιιϊκό, αντιμικροβιακό, αντιμυκητιασικό, αντιπαρασιτικό
Παρεμβάλλεται αποφασιστικά στην παραγωγή αμινοξέων ουσιωδών για τους ιούς με αποτέλεσμα την αναχαίτιση της λοιμώξεως και της εξάπλωσης της. Διαλύει την κυτταρική μεμβράνη των μικροοργανισμών.
Εισέρχεται στα ήδη προσβληθέντα κύτταρα και σταματά τον πολλαπλασιασμό των ιών.
Αδρανοποιεί την παραγωγή των ένζυμων τρανσκρυπτάσης (transcriptase) και πρωτεάσης (protease) που είναι ουσιώδεις για τους ρετροϊούς.
Διεγείρει την φαγοκύτωση. Αυξάνει τη δράση του ανοσοποιητικού (τα φαγοκύτταρα ενσωματώνουν και καταστρέφουν τους μικροοργανισμούς που εισήλθαν στο σώμα μας)
-Γενική δράση
Σύμφωνα με τον Dr. Privitera έχουν ανακοινωθεί οι εξής θετικές επιδράσεις στον οργανισμό.
Αυξάνει την ενεργητικότητα (energy).
Έχει αποτοξινωτική επίδραση στον οργανισμό.
Ελαττώνει την Αρτηριακή πίεση.
Αυξάνει την αιματώδη των στεφανιαίων αγγείων.
Αντιαρρυθμική δράση
Έχει αντιοξειδωτική δράση δεσμεύοντας Ελευθερές ρίζες.
Μειώνει την LDL χοληστερίνη
Επιδρά θετικά σε πολλές ασθένειες όπως ινομυαλγίες, ψωρίαση, καρδιομυοπάθεια κολικούς εντέρου , κά .
Έχει αντικαρκινικές ιδιότητες.
Παραδοσιακή παρασκευή τσαγιού με φύλλα ελιάς:
Παίρνεις 225 gr. ξερά φύλλα ελιάς αποξεραμένα σε θερμοκρασία όχι μεγαλύτερη των 150F/65 C που μπορούμε να τα διατηρούμε σε πλαστική σακούλα .
Τα ξεπλένετε καλά με νερό πηγής (χωρίς χλώριο). Τα βάζεις σε δοχείο χαμηλής θέρμανσης με 4 ½ λίτρα νερού. Το θερμαίνεις για 12 ώρες σε θερμοκρασία 80-85 C (κάτω από την θερμοκρασία βρασμού) συμπληρώνοντας νερό μέχρι να φτάσεις στην αρχική ποσότητα. Μετά 12 ώρες σβήνεις την φωτιά και το αφήνεις να κρυώσει για 4-6 ώρες
Αφαιρείς τα φύλλα και το αποθηκεύεις το τσάι στο ψυγείο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περίοδο 1- 2 εβδομάδων.
Χρειάζεται προσοχή στην θερμοκρασία Παρασκευής να μην είναι υψηλή. Τα φύλλα της ελιάς να μην προέρχονται από ραντισμένο δένδρο. Τα φύλλα να είναι από την ποικιλία OleaEuropaea και τα φύλλα να μην είναι σπασμένα .
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ (Die– OffEffect)
Τα άτομα που πάσχουν από ένα χρόνιο πρόβλημα λοίμωξης, μπορεί να παρουσιάσουν “αντίδραση” που οφείλεται στην καταστροφή των μικροοργανισμών και την απορρόφηση των τοξινών αυτών από τον εντερικό βλεννογόνο. Είναι το αποτέλεσμα μιας αποτοξινωτικής διαδικασίας, καθώς ο οργανισμός προσπαθεί να απαλλαγεί με τα επεκκριτικά του όργανα (νεφρά, ήπαρ, έντερο, δέρμα) από το τοξικό φορτίο. Τα συμπτώματα αυτά είναι παροδικά και διάφορα, ανάλογα με τον ασθενή και το πρόβλημα του. Δείχνουν δε την επίδραση που έχει στην φλεγμονή το OliveLeafExtract.
Τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιασθούν είναι:
Κόπωση – κεφαλαλγίες – συμπτωματολογία γριππώδους συνδρομής – διάρροια-αρθραλγίες – μυαλγίες – διάφορα δερματικά συμπτώματα (εξανθήματα κά).
Το καλύτερο αντίδοτο για την αποτοξινοτική αυτή αντίδραση είναι να πιούμε μεταξύ των δόσεων του OliveLeafExtractτουλάχιστον 1 έως 4 ποτήρια νερό ή και περισσότερα, που βοηθούν το λεμφικό σύστημα και τα νεφρά να αποβάλλουν τις τοξικές αυτές ουσίες .
Αν τα συμπτώματα επιμένουν τότε μειώνουμε την ημερήσια δόση ή διακόπτουμε τελείως για λίγες μέρες (1-7 ημέρες) την θεραπεία και ακολούθως χορηγούμε μικρότερη δόση αυξάνοντας την προοδευτικά. Επίσης η λήψη βιταμίνη C μπορεί να βοηθήσει.
Στο Βιβλίο του Dr. MortonWalker, OliveLeafExtract αναφέρονται 137 λοιμώδεις παθήσεις που το OliveLeafExtract δρα αποτελεσματικά. Η λίστα αυτή προήλθε από διάφορες δημοσιευμένες ανακοινώσεις , και από την επιστημονική κλινική εμπειρία των ιατρών που το χρησιμοποίησαν μέχρι τώρα.
Δυσβιωση του εντέρου ή Yeast-Syndrome ή Πολυσυστηματική χρόνια καντιδίαση
Μια θεραπευτική εφαρμογή του OliveLeafExtract * είναι και η δυσβίωση του εντέρου (πάθηση που αναγνωρίστηκε τα τελευταία έτη) γιατί βοηθάει στην ίαση της καλύτερα από την χρήση των αντιμυκητιασικών, π.χ. νυστατίνης που προκαλεί μεταλλάξεις και ανθεκτικά στελέχη.
Στο παχύ έντερο ζουν περίπου 400 είδη φυσιολογικών μυκήτων (είναι παρασιτικά φυτά μονοκύτταρα που βρίσκονται σχεδόν παντού, στη γη, στον αέρα, στο νερό, -αναπαράγονται σχηματίζοντας σπόρους ανθεκτικότατους για χιλιάδες χρόνια – και παίρνουν την τροφή τους έτοιμη από τους άλλους ζωικούς ή φυτικούς οργανισμούς) σε μια τέλεια συμβίωση μαζί μας και με την λοιπή χλωρίδα, βοηθώντας στη καλή λειτουργία του εντέρου μεταβολίζοντας τα υπολείμματα των τροφών. Τα σαπρόφυτα αυτά ευρισκόμενα υπό τον έλεγχο του ανοσοποιητικού συστήματος δεν έχουν τη δυνατότητα υπέρμετρου πολλαπλασιασμού και εξάπλωσης για να προκαλέσουν νοσήσει.
Όταν υπάρξει όμως κάποια ξαφνική η προοδευτική οικολογική (ecologicalchange) αλλαγή στο εσωτερικό περιβάλλων τα φιλικά βακτηρίδια της χλωρίδας τείνουν να μειωθούν, η ανοσοβιολογική αντίδραση καταστέλλεται, και οι μύκητες αυξάνονται στο έντερο και αλλού και προκαλούν νοσήσει.
Από τα διάφορα είδη των μυκήτων που προκαλούν λοιμώξεις στους ανθρώπους στις αναπτυγμένες χώρες, τα πλέον συνήθη είναι από το είδος yeast.
Toyeastsyndrome είναι μια φλεγμονή που προκαλείται από τον μύκητα candidaalbicans που σαπροφυτεί σε όλους μας, μια κατάσταση “ομαλής συμβίωσης”
Σε περίπτωση υπερανάπτυξης του μύκητα παράγονται μεγάλες ποσότητες τοξινών –μυκοτοξίνες (mycotoxins), προκαλώντας ανατροπή της ομοιοστασίας του οργανισμού και καταβάλλοντας τους αμυντικούς μηχανισμούς του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος πολλαπλασιασμού των και καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος με αποτέλεσμα το σύνδρομο “πολυσυστηματική χρόνια καντιδίαση”, που προκαλεί ερεθισμό του τοιχώματος του εντέρου, καταστρέφει κύτταρα, διαταράσσει την λειτουργία των οργάνων, επιτρέπει την είσοδο μη αποδομημένων τροφών από το ερεθισμένο έντερο (με αποτέλεσμα τροφικές δυσανεξίες και αλλεργίες).
Αιτίες που ενεργοποιούν την παθογόνο δράση των μυκήτων:
– Ζωικές πρωτεΐνες, κρέας, γαλακτοκομικά κ.λ.π. από ζώα που έχουν προστεθεί στην τροφή τους αντιβιοτικά, ορμόνες ,και θυροστατικά.
– Λήψη αντιβιοτικών ευρέως φάσματος για μικροβιακές λοιμώξεις.
– Λήψη κορτιζόνης ή παραγωγών αυτής.
– Αντισυλληπτικά που προκαλούν ορμονική διαταραχή στον οργανισμό.
– Υποκατάσταση οιστρογόνων ορμονών ύστερα από την εμμηνόπαυση .
-Κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε μούχλα, μαγιά (όπως κέικ, ψωμί, μπύρα, μανιτάρια, μαγιά ψωμιού) και διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και ευκολοαπορρόφητους υδατάνθρακες.
Μερικές παθήσεις και συμπτώματα που μπορεί να προκληθούν σαν αποτέλεσμα της λοίμωξης με Candida είναι:
Σύνδρομο χρονιάς κόπωσης
Ακμή
Αλλεργίες (ρινίτιδα-άσθμα)
Άγχος
Κατάθλιψη
Δυσκοιλιότητα, διάρροια, κολίτιδες
Ωταλγίες
Κεφαλαλγίες
Αδυναμία Σύλληψης (τεκνοποίησης)
Ψυχρότητα
Διαταραχές μνήμης (έκπτωση)
Χρόνιος Βήχας
Μίκη αδυναμία
Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο
Κολπίτιδες
Δερματοπάθειες
Διαταραχές του θυρεοειδή, κά.
Διαβάστε: Φυσική αντιμετώπιση των εντερικών παρασίτων
Φυσική αντιμετώπιση του Candida
Αποτελέσματα χρήσεως OliveLeafExtract σε παθολογικούς μικροοργανισμούς – ιούς , βακτηρίδια και μύκητες
Αριθ.Ασθ. ίαση βελτίω- ιδια επιδεινω-
ση κατασταση ση
Παθήσεις
Αναπνευστικά νοσήματα 119 115 4 0 0
(Αμυγδ.Φαρυγγ.Τραχειητ.κτλ)
Νοσήματα πνεύμονας 45 42 3 0 0
(πνευμονία, βρογχίτιδα, κτλ.
Οδοντικά προβλήματα 67 60 5 2 0
(Πολίτης, στοματίτις)
Δερματικές παθήσεις 172 120 52 0 0
(έρπις, και άλλες ιογενείς παθήσεις δέρματος)
Βακτηριακές λοιμώξεις 37 30 7 0 0
δέρματος
Έλκος πυλωρού 17 0 17 0 0
(Ελικοβακτηρίδιο)
Ενίσχυση του ανοσοποιητικού 43 40 3 0
Σύμφωνα με τα ανωτέρω τα κλινικά αποτελέσματα –
- το ποσοστό βελτίωσης και αποκατάστασης από όλες τις βακτηριακές και ιωγενής λοιμώξεις ήταν περίπου 98 %.
- Για όλους τους ασθενείς που έλαβαν μέρος σε αυτή την κλινική μελέτη, το ανοσοποιητικό σύστημα ενισχύθηκε.
- Συμπεριλήφθησαν στην ερευνά παιδία και έφηβοι. Κανένας από τους ασθενείς δεν παρουσίασε παρενέργειες.
Χαρακτηριστικά ατόμων που έλαβαν μέρος στην έρευνα-
Γένος ή φύλο – 58% γυναίκες 42% άνδρες
Ηλικία 10 – 20 χρόνων 12 30 – 40 χρόνων 143
20 – 30 χρόνων 117 40 –50 χρόνων 181
_____
αριθμός ασθενών 500
Η μελέτη αυτή έγινε σε Κλινική της Βουδαπέστης, Ουγγαρίας από τον Ιατρό RobertLyons,O.M.D. , M.S. ο οποίος χρησιμοποιεί τα φύλλα της ελιάς σε φυτοκάψουλα κατά των ιώσεων, βακτηριακών λοιμώξεων, και για τον σύνδρομο καντιδίασης.
Η δόση για το toOliveLeafExtract 500mg. ήταν 2 κάψουλες τρεις φορές την ημέρα – 6 κάψουλες συνολικά, με μείωση της δόσης σε 1 x 4 κάψουλες την ημέρα με την ύφεση των συμπτωμάτων
Η Ουγγρική Κυβέρνηση επισήμως καθιέρωσε τη χρήση του OliveLeafExtract για λοιμώξεις και το παρέχει μεσώ της εθνικής ασφαλιστικής περίθαλψης .
Η ελιά (OleaEuropaea) είναι είδος ενδημικό στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου από την τριτογενή περίοδο. Το φυτό της ελιάς είναι ελάχιστα απαιτητικό και ιδιαίτερα ανθεκτικό σε όλες τις συνθήκες. Τα φύλλα, ο καρπός και το λάδι της ελιάς κατέχουν σημαντική θέση στη γεωργία, τη διατροφή και την παραδοσιακή φαρμακοποιία και ιατρική πολλών χωρών κυρίως της Μεσογείου. Οι πρώτοι καλλιεργητές ελιάς πιστεύεται ότι ήταν οι Φοίνικες. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποίησαν ως φάρμακο και για την ταρίχευση των νεκρών. Στην Παλαιά Διαθήκη (Γέννεσις 8:11), το περιστέρι έφερε στο Νώε φύλλο ελιάς μετά τον κατακλυσμό, ως σύμβολο της λήξης του κατακλυσμού. Τα φύλλα της ελιάς έχουν χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντιυπερτασικά, ως αγγειοδιασταλτικά, αντιρρευματικά, διουρητικά, αντιπυρετικά και υπογλυκαιμικά. Σύγχρονες φαρμακολογικές μελέτες έχουν δείξει την αντιχοληστερολαιμική, αγγειοδιασταλτική, υποτασική και αντιμικροβιακή δράση ενώ νέες δράσεις είναι υπό μελέτη.
Στα φύλλα της ελιάς αλλά και στον καρπό και στο λάδι, περιέχονται αρκετές φαινολικές ενώσεις και παράγωγα. Σημαντικότερες από τις ενώσεις αυτές είναι η ελαιοευρωπαΐνη (oleuropein) και η υδροξυτυροσόλη (3,4-διυδροξυ-φαινυλαιθανόλη). Μεταξύ άλλων στο εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς έχουν απομονωθεί επίσης και άλλοι 3,4-διυδροξυφαινυλεστέρες και γλυκοζίδια φλαβονοειδών κυρίως της ρουτίνης και λουτεολίνης [1,2]. Οι ιδιότητες των φύλλων της ελιάς έχουν αποδοθεί κατά κύριο λόγο στα ιριδοειδή του φύλλου της ελιάς και ειδικότερα στα σεκοϊριδοειδή ελαιοευρωπαΐνη και υδροξυτυροσόλη [1,2]. Η ελαιοευρωπαΐνη υπάρχει και στον καρπό της ελιάς, είναι το πικρό συστατικό που εξουδετερώνεται με την κατεργασία του ελαιοκάρπου. Οι δύο αυτές ουσίες είναι γνωστές και για τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες [3], ενώ θεωρείται ότι δίνουν στο δέντρο της ελιάς αντοχή κατά των βλαβών από έντομα και βακτήρια. Πάντως το συνολικό εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς, εμφανίζει μεγαλύτερη αντιοξειδωτική ικανότητα από τα δύο αυτά συστατικά [2]. Αρκετά από τα συστατικά του φύλλου της ελιάς, και ειδικότερα η ελαιοευρωπαΐνη, η τυροσόλη, η υδροξυτυροσόλη και οι εστέρες τους και ορισμένα φαινολικά οξέα όπως το καφεϊκό και το βανιλικό, υπάρχουν στον καρπό και στο λάδι της ελιάς [4].
Η πρώτη επίσημη αναφορά για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στην ιατρική χρονολογείται από το 1854, όταν ο Hanbury ανέφερε στην επιθεώρηση PharmaceuticalJournal μια απλή συνταγή για τη χρήση του υδατικού εκχυλίσματος των φύλλων της ελιάς ως αντιπυρετικό. Από τις αρχές του 20ου αιώνα υπάρχουν αναφορές στη βιβλιογραφία για την σύσταση και τη δράση των φύλλων της ελιάς [5]. Ειδικότερα αναφέρονται αντιοξειδωτική [1,2,3], αντιμικροβιακή [1,6], αντιυπερτασική [1,4,7,8] αγγειοδιασταλτική [9] και υπογλυκαιμική [10]δράση για το εκχύλισμα των φύλλων ή για μεμονωμένα συστατικά του.
Το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς και η ίδια η ελαιοευρωπαΐνη, έχει βρεθεί ότι έχουν ισχυρή μικροβιοκτόνο δράση invitro [1,6]. Ειδικότερα το εκχύλισμα έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικό invitro κατά πολλών παθογόνων που συμπεριλαμβάνουν τους ιούς της γρίπης, του έρπητα, μύκητες και βακτήρια. Ωστόσο, δεν έχει επαρκώς αποδειχθεί η δραστικότητα invivo. Ακόμη έχει βρεθεί αντισυμπληρωματική δράση κάποιων φλαβονοειδών του φύλλου της ελιάς όπως η απιγενίνη και η λουτεολίνη [11]. Τα φύλλα της ελιάς, με τη μορφή εκχυλίσματος έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντινεοπλασματικά. Η δράση αυτή των φύλλων της ελιάς αποτελεί τελευταία αντικείμενο έρευνας [3], μεταξύ άλλων και από την ερευνητική μας ομάδα.
Κλινικά δεδομένα για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στην θεραπεία της υπέρτασης, υπάρχουν ήδη από τη δεκαετία του 1950 [1]. Η επίδραση που παρουσιάζουν τα ελάσσονα συστατικά, κυρίως τα φλαβονοειδή της ελιάς στα καρδιαγγειακά νοσήματα ανασκοπήθηκε πρόσφατα [4]. Επώαση LDL χοληστερόλης με ελαιοευρωπαΐνη και η υδροξυτυροσόλη, βρέθηκε ότι μειώνει την απώλεια βιταμίνης Ε μετά από προσθήκη CuSO4 και ότι αναστέλλει το σχηματισμό προϊόντων λιπιδικής υπεροξείδωσης όπως ισοπροστάνια, λιποϋπεροξείδια και μηλονική διαλδεΰδη. Άλλες δράσεις των πολυφαινολών του φύλλου της ελιάς, περιλαμβάνουν την αναστολή της συγκόλλησης των αιμοπεταλίων, ελαττωμένη παραγωγή εικοσανοϊκού οξέος από ενεργοποιημένα λευκοκύτταρα και αυξημένη παραγωγή μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ) από μακροφάγα ποντικού μετά από επίδραση ενδοτοξίνης. Οι πρώτες δράσεις, πιθανόν να επιδρούν στο σχηματισμό θρόμβων και στη φλεγμονή ενώ η τελευταία πιθανόν να παίζει ρόλο στην προστασία κατά των παρασίτων [4].
Δεν έχει ακόμα λυθεί το ζήτημα για το κατά πόσο τα φλαβονοειδή και οι πολυφαινόλες απορροφούνται από τη δίαιτα και αν έχουν αυτές τις δράσεις invivo, αν και για το πρώτο ζήτημα πρόσφατα βρέθηκε μια δοσοεξαρτώμενη απορρόφηση. Τα πειραματικά στοιχεία δείχνουν ότι οι φαινόλες που υπάρχουν στο φυτό της ελιάς ελαττώνουν την οξείδωση της LDL χοληστερόλης σε πειραματόζωα [4].
Σε μελέτες που έγιναν σε αρουραίους βρέθηκε ότι το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς έχει υπογλυκαιμική δράση και αντιδιαβητική δράση σε αρουραίους με διαβήτη που προκλήθηκε από αλοξάνη [1,10]. Η δράση αυτή ήταν διαφορετική ανάλογα με την εποχή που μαζεύτηκαν τα φύλλα με μέγιστη δραστικότητα κατά την περίοδο του χειμώνα και μάλιστα το Φεβρουάριο [10].
Ήδη στην αμερικανική αγορά, αλλά και στο διαδίκτυο, κυκλοφορούν από διάφορες εταιρείες εκχυλίσματα φύλλων της ελιάς (oliveleafextract) ως συμπληρώματα διατροφής, σε μορφή δισκίων. Η συνιστώμενη χρήση τους είναι ως αντιμικροβιακά και ενισχυτικά του ανοσοποιητικού συστήματος. Ειδικότερα η κατανάλωση του εκχυλίσματος του φύλου της ελιάς, συνιστάται για ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος ή ως φυσικό αντιμικροβιακό σε μυκητιάσεις και σε ιώσεις όπως η γρίπη και ο έρπις και τέλος συνίσταται για τη χρόνια κόπωση.
Τα φύλλα της ελιάς αποτελούν μια άφθονη και φθηνή πρώτη ύλη για την παραλαβή δραστικών συστατικών με φαρμακευτική δράση. Ορισμένες από τις ουσίες αυτές, όπως η ελαιοευρωπαΐνη και η υδροξυτυροσόλη, υπάρχουν σε μικρότερες ποσότητες και στο ελαιόλαδο, το οποίο όμως λόγω της διατροφικής και οικονομικής του αξίας δεν προσφέρεται για την παραλαβή ουσιών. Οι πρώτες ενδείξεις για την δυνατότητα χρήσης των συστατικών των φύλλων της ελιάς για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές.
