Κάποτε, υπήρχε ένας Αμερικανός, ο οποίος ήταν αρκετά πλούσιος. Ήταν πετυχημένος στη δουλειά του, είχε μια πολύ καλή σύζυγο, ε, είχε και καμια ερωμένη κατά καιρούς, ήταν δημοφιλής και γενικότερα είχε αυτό που θα λέγαμε “μια άνετη ζωή”.
Παρόλα αυτά όμως, εκείνος ένιωθε μέσα του ένα κενό, το οποίο δεν μπορούσε να το καλύψει με τίποτα. Ό,τι κι αν έκανε, πάντα ένιωθε μέσα του ένα κενό.
Advertisment
Ώσπου μια μέρα, βλέποντας μια εκπομπή στην τηλεόραση, κάποιος καλεσμένος της εκπομπής είπε “Ο άνθρωπος πάντα θα νιώθει ένα κενό μέσα του μέχρι να βρει το νόημα της ζωής του”.
Μόλις το άκουσε ο Αμερικάνος, σκίρτησε η καρδιά του. Κατάλαβε ότι όσες ανέσεις κι αν έχει δεν θα είναι ποτέ πλήρης μέχρι να βρει το νόημα της ζωής.
Έτσι, αποφάσισε να πουλήσει τα πάντα και να ταξιδέψει…
Πήγε πρώτα στους ιθαγενείς Ινδιάνους, αλλά εκείνοι δεν ήξεραν ποιο είναι το νόημα της ζωής. Κάτι του έλεγαν για γεράκια, για αετούς, λύκους και άλλα τα οποία εκείνος δεν καταλάβαινε.
Advertisment
Αποφάσισε λοιπόν να πάει στην Ινδία, να βρει κάποιο μεγάλο Γκουρού για να του πει επιτέλους ποιο είναι το νόημα της ζωής.
Πράγματι λοιπόν, πήγε στην Ινδία και επισκέφθηκε ίσα με 30 Γκουρού, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να βρει την απάντηση στο ερώτημα που τον βασάνιζε. Μια μέρα λοιπόν, κάποιος, τον οποίο γνώρισε στην Ινδία, του είπε “Υπάρχει ένα σοφός γέροντας ο οποίος ξέρει ποιο είναι το νόημα της ζωής.”
“Πες μου που είναι” είπε όλο έξαψη ο Αμερικάνος.
“Πολύ λίγοι άνθρωποι τον έχουν βρει διότι μένει σε ένα πολύ απρόσιτο χωριό με ελάχιστους κατοίκους ψηλά στα Ιμαλάια” είπε ο Ινδός.
“Δεν με νοιάζει, θα πάω οπουδήποτε” του είπε ανυπόμονα ο Αμερικάνος.
Έτσι λοιπόν άρχισε να ταξιδεύει..
Ανέβαινε βουνά, κατέβαινε βουνά…. Η ζωή του κινδύνευσε από το κρύο και τα κρυοπαγήματα, αλλά αυτός δεν το έβαζε κάτω.
Μετά από 3 χρόνια ατελείωτου ταξιδιού… επιτέλους βρήκε το χωριό. Οι κάτοικοι του χωριού, μόλις τον είδαν κατάλαβαν ότι θα είναι κάποιος αναζητητής και του υπέδειξαν αμέσως το σημείο που βρισκόταν ο σοφός γέροντας.
Πράγματι, ο γέροντας καθόταν ατάραχος, στην όχθη του ποταμού. Είχε ένα γαλήνιο, ήρεμο πρόσωπο που ενέπνεε βαθιά γνώση και Σοφία.
Μόλις τον πλησίασε ο Αμερικάνος, εκείνος άνοιξε ήρεμα τα μάτια του.
“Τι αναζητάς παιδί μου;” τον ρώτησε ήρεμα.
“Το νόημα της ζωής” είπε ο εξαθλιωμένος από το ταξίδι ο Αμερικάνος.
“Το νόημα της ζωής είναι αυτό το ποτάμι” είπε ο γέροντας με μια βεβαιότητα που συνοδευόταν από ένα σοφό μειδίαμα.
“΄ΤΙ; ΑΥΤΌ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ;” απάντησε εξοργισμένος ο Αμερικάνος που είχε ταξιδέψει τόσο μακριά για να μάθει ότι το νόημα της ζωής ήταν εκείνο το ποτάμι. Δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του!!!
Κι ο γέροντας, βλέποντας το ξάφνιασμα και την οργή του Αμερικάνου, γουρλώνει τα μάτια του και λέει απορημένα: “ΤΙ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ;” ………………………….
Κι ο Αμερικάνος έμεινε στο ποτάμι… κι ο Γέροντας πήγε στο Λας Βέγκας…
Συμπέρασμα: Το νόημα της ζωής είναι μέσα σου. Μην ψάχνεις καμία αυθεντία να σου το πει. Το νόημα της ζωής σου το ξέρεις μόνο εσύ. Οι δάσκαλοι, οι δρόμοι, αποτελούν φάρους για να βρεις εσύ το δικό σου μοναδικό δρόμο!
Μωυσής
