Το ροδάκινο, μας προσφέρει πολλά θρεπτικά συστατικά, που η δράση τους είναι πολύτιμη για τον οργανισμό, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Καλλιεργείται στην Κίνα, τη Γαλλία, την Ιδία, την Αμερική καθώς και στη χώρα μας και συγκεκριμένα στη Μακεδονία. Οι ποικιλίες που υπάρχουν είναι περίπου πενήντα και διαφέρουν μεταξύ τους, ως προς το χρώμα, το σχήμα αλλά και τη γεύση. Ο καλοκαιρινός αυτός καρπός περιέχει, φυτικές ίνες, πρωτεΐνες, βιταμίνες Ε και C, βιοτίνη, ζάχαρη, σίδηρο, κάλιο, φώσφορο και ασβέστιο.
Μερικές από τις ευεργετικές ιδιότητες που μας προσφέρουν είναι οι ακόλουθες:
Advertisment
– ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού
– έχουν αντιοξειδωτικές και διουρητικές ιδιότητες
– μειώνουν την κακή χοληστερόλη
– ενδείκνυται σε δίαιτες για απώλεια βάρους
– βοηθάνε στην πρόληψη διαφόρων καρκίνων
– προφυλάσσουν το στομάχι από γαστρεντερικές διαταραχές
– ενυδατώνει το δέρμα
– προσφέρει αντιγηραντικές ιδιότητες
– και τέλος συστήνεται σε άτομα που έχουν υπερένταση καθώς και υπερβολικό άγχος
Καταναλώστε το όταν το φρούτο είναι ώριμο και ξεφλουδισμένο. Εάν το προτιμάτε με τη φλούδα του, τότε θα πρέπει να είναι πολύ καλά πλυμένο. Ο προτεινόμενος τρόπος συντήρησης είναι στο ψυγείο για περίπου 15 ημέρες.
Για άλλη μία φορά η φύση απαντά σε πολλές παθήσεις. Οπότε δεν έχετε παρά να απολαύσετε το καλοκαίρι σας, μαζί με ένα ροδάκινο.
Ροδακινιά
Γνωρίζετε ότι τα ροδάκινα ήταν σύμβολο του Ταοϊστικού σεξουαλικού μυστικισμού στην Κίνα και ότι στην κινέζικη γλώσσα “ταο” σημαίνει ροδάκινο;
Η ροδακινιά ανήκει στην υποοικογένεια των Προυνοειδών (Prunoideae), της οικογενείας των Ροδοειδών. Στο υπογένος Αμυγδαλοειδών (Amygdalus) ανήκουν τα αξιόλογα εμπορικά είδη της ροδακινιάς και της αμυγδαλιάς. Υπάρχουν τέσσερα ακόμη είδη πολύ συγγενικά της κοινής ροδακινιάς: P. davidiana, P. kansuensis, P. ferganensis, και P. mira. Τα δύο πρώτα είδη παράγουν παρόμοιους μικρούς καρπούς, αλλά έχουν χαμηλή διατροφική αξία και χρησιμοποιούνται μόνο σαν ρίζες εμβολιασμού. Η ροδακινιά P. ferganensis παράγει τους καλύτερους ποιοτικά καρπούς από τα τέσσερα είδη και καλλιεργείται στη περιοχή Fergana της νοτιοκεντρικής πρώην ΕΣΣΔ και στην δυτική Κίνα. Η ροδακινιά P. mira είναι θάμνος ενδημικός στο νότιο Θιβέτ, το Νεπάλ και τη βορινή Ινδία, όπου καλλιεργείται σποραδικά για τους καρπούς της. Διακοσμητικά είδη ροδακινιάς χρησιμοποιούνται σε μικρή κλίμακα σαν δέντρα διαμόρφωσης κήπων και τοπίων. Έχουν δημιουργηθεί για διακοσμητικούς λόγους, ροδακινιές με διπλό λευκό λουλούδι, βαθυκόκκινο λουλούδι, δίχρωμες και με κόκκινο φύλλο. Αν και τα ροζ λουλούδια της ροδακινιάς έχουν διακοσμητική αξία, υπάρχει μικρό ενδιαφέρον στην χρήση τους σε ανθοσυνθέσεις επειδή οι ανθοφόροι βλαστοί χρειάζονται τουλάχιστο ένα χρόνο για να ανθοφορήσουν. Δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα μέθοδος που να βοηθά αυτούς τους βλαστούς να ανθοφορούν σε μικρότερο χρονικό διάστημα.
Advertisment
Υπάρχουν πολλές καλλιεργούμενες ποικιλίες ροδακινιάς σε όλο τον κόσμο και οι περισσότερες καλλιεργούνται για τα φρούτα τους σε μεγαλύτερες ποσότητες από ότι οι μηλιές ή οι αχλαδιές. Τις καλλιεργούμενες ποικιλίες τις χωρίζουμε σε 3 ομάδες. Στα νεκταρίνια, που παράγουν ροδάκινα χωρίς χνούδι, στις ασυμπύρηνες ή επιτραπέζιες ποικιλίες που παράγουν ροδάκινα που τρώγονται φρέσκα, και στις συμπύρηνες ποικιλίες που παράγουν ροδάκινα για κομπόστες. Οι ροδακινιές είναι δέντρα χαμηλής ανάπτυξης και φτάνουν σε ύψος και διάμετρο τα 5 μέτρα. Είναι αυτογονιμοποιούμενες και έχουν εντυπωσιακή ανθοφορία. Ο Δαρβίνος (1731-1802) πρόσεξε πρώτος ότι μερικές ροδακινιές παρήγαγαν μερικές φορές νεκταρίνια και αργότερα πάλι ροδάκινα με χνούδι.
Οι ροδακινιές έχουν κινέζικη προέλευση. Πηγαίνοντας προς τα πίσω, και φθάνοντας στο 10ο αιώνα π.Χ. τις απαντάμε συχνά όπως και τα φρούτα τους σε εικονογραφήματα της εποχής εκείνης. Οι Κινέζοι έχουν αναπτύξει έναν απίστευτο αριθμό από ράτσες ροδάκινου.
Τα ροδάκινα μεταφέρθηκαν στην Περσία (Ιράν) από τους εμπορικούς δρόμους του μεταξιού. Το επίθετο persica υποδηλώνει την Περσία, απ’ όπου οι Ευρωπαίοι πρωτoπρομηθεύτηκαν τα ροδάκινα. Η ροδακινιά πήρε το όνομά της γύρω στο 300 π.κ.χ. Ο Ελληνας φιλόσοφος Θεόφραστος που θεωρούσε ότι προερχόταν από την Περσία, βάπτισε αυτό το υπέροχο φρούτο στο όνομα εκείνης της χώρας. Τον πρώτο αιώνα το φρούτο μνημονεύεται από τους Ρωμαίους, οι οποίοι έγραφαν ότι εισήγαγαν το φρούτο από την Περσία. Πιθανολογείται ότι η ροδακινιά έφτασε περίπου το έτος 0. Στην Αγγλία δεν εμφανίστηκε πριν το 1650 μ.κ.χ.. Αρκετά παράξενο, τα νεκταρίνια ποτέ δεν αναφέρονται σε περιγραφές πριν από την εποχή του Ιησού. Οι ροδακινιές μεταφέρθηκαν στο νέο κόσμο με τους εξερευνητές το 16ο και 17ο αιώνα, με τους Πορτογάλους στη βόρεια Αμερική και τους Ισπανούς στη νότια. Τα νεκταρίνια πρωτοαναφέρονται στην Αμερική το 1720 όταν αυτά μεγάλωναν ανάμεσα σε δέντρα ροδακινιάς στη Βιρτζίνια. Σήμερα καλλιεργούνται πολλές ποικιλίες από νεκταρίνια.
Η φλούδα της ροδακινιάς έχει χρησιμοποιηθεί σαν θεραπευτικό βότανο για πλήθος ασθενειών. Λέγεται ότι είναι ένα από τα ισχυρότερα βότανο για το κυκλοφορικό, και έχει χρήση στην εμμηνόρροια των γυναικών με καθυστέρηση στα έμμηνα ή όταν εμφανίζουν (κυκλοφορική) συμφόρηση.
Όπως τα περισσότερα πυρηνόκαρπα φρούτα, το ροδάκινο ήταν σύμβολο της γυναικείας γονιμότητας στην αρχαία Κίνα και μέρος του Ταοϊστικού σεξουαλικού μυστικισμού. Στην πραγματικότητα στην κινέζικη γλώσσα “ταο” σημαίνει ροδάκινο. Στη ρωμαϊκή μυθολογία το ροδάκινο ήταν το φρούτο της Αφροδίτης και ο Albertus Magnus πίστευε ότι είχαν αφροδισιακές ιδιότητες. Σε έναν λιγότερο σεξουαλικό συμβολισμό τα ροδάκινα συνδέονταν με την αθανασία, την ειλικρίνεια και την αλήθεια. Ένα ροδάκινο μαζί με φύλλα συμβολίζει την ένωση της καρδιάς με την γλώσσα που λέει την αλήθεια. Τα ροδάκινα χρησιμοποιήθηκαν και από τους αρχαίους Αιγυπτίους σαν πρόσφορα στον θεό της ηρεμίας.
Το είδα: www.fytokomia.gr
proionta-tis-fisis.blogspot.com
