Το πρόβλημα δεν είναι το Facebook αλλά εμείς οι ίδιοι

Το πρόβλημα δεν είναι το facebook ….αλλα εμείς οι ίδιοι. Σήμερα με αφορμή κάτι που συνέβη σε μια Ξεχωριστή και Σπάνια φίλη μου, νιώθω

Το πρόβλημα δεν είναι το facebook ….αλλα εμείς οι ίδιοι.

Σήμερα με αφορμή κάτι που συνέβη σε μια Ξεχωριστή και Σπάνια φίλη μου, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου για το facebook.

Advertisment

Είμαι πια σε μια ηλικία που έζησα KAI τις εποχές τις κοινωνικής δικτύωσης έξω… στις αλάνες, στις αυλές, στις γειτονιές, στις πλατείες, στις καφετεριες, στις ντισκο, στα κλαμπ, στα σπουδαστήρια, στα σχολεία και στη δουλειά. ΠΑΝΤΑ και παντού, οι άνθρωποι αντικρίζαμε… βλέπαμε πρώτα τις φάτσες μας, δηλαδή κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον, και συστηνόμαστε… μετά ο καθένας ανάλογα με το χαρακτήρα του και την ιδιοσυγκρασία του, εξωστρεφής ή εσωστρεφής, εκδήλωνε την όποια συμπεριφορά του. Ο καθένας μας, μ’ άλλους ανθρώπους γινόταν πολύ φίλος και με τα χρόνια κολλητός, μ’ άλλους ανθρώπους φλέρταρε, μ’ άλλους ανθρώπους έκανε απλώς παρέα, και μ’ άλλους ανθρώπους μοιραζόταν μόνον κάποια κοινά ενδιαφέροντα σπουδών ή χόμπυ ή σπορ ή μουσικής ή χορού ή εργασιακά ή επαγγελματικά κ.α. Άλλους πάλι, ο καθένας μας, τους απέρριπτε και ήταν αρνητικός απέναντί τους, είτε γιατί του ήταν αντιπαθητικοί είτε γιατί ανακάλυπτε ότι δεν ήταν αληθινοί στη συμπεριφορά τους και στις σχέσεις τους είτε γιατί απλά δεν ταίριαζε μαζί τους. Μέσα από τις συναναστροφές μας γνωρίσαμε ανθρώπους που ερωτευτήκαμε, παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά. Άλλοι πάλι στη ζωή μας υπήρξαν υποκριτές, ψεύτες, βρώμικοι χαρακτήρες, ύπουλοι, κόλακες, δήθεν, γενικά άνθρωποι με προσωπεία σε διάφορους ρόλους. ΟΛΟΙ μας ανεξαιρέτως είμαστε πάντα και παντού, και κείνες τις εποχές και τώρα εκτεθειμένοι στον έξω κόσμο, αφού είμαστε κοινωνικά όντα εκ φύσεως. Κατά συνέπεια γνωρίζουμε πάντα ένα πρόσωπο, μια φατσούλα δηλαδή, σε πρώτη φάση και στη συνέχεια με πράξεις και συμπεριφορές δημιουργούμε κάθε είδους σχέσεις στην ανθρώπινη αλυσίδα.

Να αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος κάθε είδους υποκριτική κριτική απέναντι σ’ αυτό το εργαλείο επικοινωνίας που λέγεται facebook. Αν δεν θέλουμε κοινωνική δικτύωση και γενικότερα την κοινωνική και προσωπική επικοινωνία,ας μην το χρησιμοποιούμε. Κάθε προφίλ είναι μια ανθρώπινη εικόνα. Άλλος υποκρίνεται, άλλος κρύβεται, άλλος λανσάρεται, άλλος προβάλλεται, άλλος επικοινωνεί, άλλος διασκεδάζει, άλλος προσβάλλει, άλλος χυδαιολογεί, άλλος υβρίζει, άλλος αλητεύει, άλλος σπουδαιολογεί, άλλος πολιτεύεται, άλλος είναι ανοιχτό βιβλίο, άλλος είναι έξω καρδιά, άλλος είναι ανασφαλής, άλλος είναι επισφαλής, άλλος είναι λάτρης της χαράς, άλλος αναζητά σύντροφο, άλλος αναζητά αγάπη, άλλος αναζητά φιλία, άλλος για να βγάλει τα απωθημένα του κ.ο.κ. ΤΟ Πρόβλημα, όπως έξω έτσι και εδώ, είναι να βρούμε Τί κρατάμε και Τί πετάμε. Ποιους θέλουμε και ποιους εντέλει δε θέλουμε στη διαδικτυακή κοινωνική και προσωπική ζωή μας. Ας σταματήσουν οι δηθενιές…. διότι ακόμα και στο φατσοβιβλίο είμαστε εντέλει ό,τι και έξω από αυτό. Οι ίδιοι. Όσο κι αν θέλουν να υποκριθούν κάτι άλλο κάποιοι, όλα γίνονται ολοφάνερα στην τελική. Ας αποδεχτούμε όσους είναι φίλους μας έτσι όπως είναι, θέτοντας τα όριά μας και κατανοώντας τα δικά τους. Μην κρίνουμε κανέναν ποτέ, ούτε τους φίλους μας και γενικά ούτε τους ανθρώπους. Αυτό είναι απαράδεκτο σε κάθε περίπτωση ΚΑΙ σε κάθε μορφή ανθρώπινης σχέσης. Αν κάποιοι δεν θέλουν πια ως φίλους κάποιους άλλους ή τους θέλουν με βάση τα δικά τους δεδομένα, μην κάνουν υποδείξεις εκ του ασφαλούς, μην κρίνουν, μην χρησιμοποιούν υπονοούμενα, μην κάνουν δικές τους προβολές στους άλλους. Σεβασμός, Ενδιαφέρον, Κατανόηση, Ειλικρίνεια, Επικοινωνία. Υπάρχουν; Έχει καλώς. Δεν υπάρχουν; Πάλι έχει καλώς. ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΙΝΑΙ ολη η ιστορία. ….Ευκολάκι!… «Κοβεται κι η καλημέρα» που λέγαμε και λέμε στην εκτός facebook ζωή. Οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν και τους περιβάλλουμε είναι Επιλογή και Αποδοχή.

ΜΕ Αγάπη και με ένα Χαμόγελο 🙂

Advertisment

Νανά Μπότσογλου

Δημοσιογράφος

Latest posts by Νανά Μπότσογλου (see all)

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Μην έρχεσαι κοντά» σου λέγανε κάθε φορά που άπλωνες το χέρι σου...
Οι "αόρατοι άνθρωποι" που ζουν ανάμεσά μας, δεν είναι απλά νούμερα… είναι άνθρωποι
Ο άνισος εχθρός... ένα αφιέρωμα για όσους έφυγαν νωρίς
Όταν το τραύμα γίνεται θαύμα!

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση