Εκείνη τη νύχτα, η Sue μάλωσε με τη μητέρα της και έφυγε από το σπίτι. Ενώ περιπλανιόταν στους δρόμους, θυμήθηκε ότι δεν είχε καθόλου χρήματα στην τσέπη της, ούτε ένα κέρμα για να τηλεφωνήσει στο σπίτι της.
Advertisment
Περνώντας από ένα κατάστημα που πουλούσε μαγειρεμένα νούντλς, μύρισε το ωραίο άρωμα τους και αμέσως συνειδητοποίησε ότι πεινούσε πολύ. Λαχτάρησε ένα μπολ με χυλοπίτες, αλλά δεν είχε χρήματα!
Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος την είδε να στέκεται παραπέρα, χλωμή από την πείνα, και την ρώτησε:
Advertisment
– Γεια σου κοριτσάκι, θα ήθελες να φας ένα μπολ με νούντλς ;
– Ναι… αλλά δεν έχω χρήματα … απάντησε εκείνη ντροπαλά.
– Εντάξει, θα σε κεράσω – είπε ο πωλητής -έλα μέσα, θα σου μαγειρέψω ένα μπολ.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο ιδιοκτήτης της έφερε ένα μπολ με ζεστά νούντλς . Αφού έφαγε μερικές μπουκιές, η Sue άρχισε να κλαίει.
– Τι έγινε; – ρώτησε ο ιδιοκτήτης.
– Τίποτα. Απλά συγκινήθηκα από την καλοσύνη σας! – είπε η Sue ενώ σκούπιζε τα δάκρυά της. Ακόμα και ένας ξένος που συνάντησα τυχαία, μου δίνει ένα μπολ με νούντλς, ενώ η μητέρα μου, μετά από τον καυγά που είχαμε, με ανάγκασε να φύγω από το σπίτι. Είναι πολύ κακιά !
Ο πωλητής αναστέναξε:
– Κορίτσι μου, γιατί τα βλέπεις έτσι; Ξανασκέψου το. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν σου δώσω ένα μπολ με νούντλς, και εσύ συγκινήθηκες τόσο πολύ. Για την μητέρα σου που σε μεγάλωσε από μωρό, γιατί δεν αισθάνεσαι ευγνώμων και αντιδράς τόσο πολύ;
Η Sue άκουγε με έκπληξη και αναρωτήθηκε.
«Γιατί τα σκέφτομαι έτσι; Ένα μπολ με χυλοπίτες από έναν ξένο με έκανε να αισθάνομαι ευγνώμων, ενώ για την μητέρα μου που με μεγάλωσε από μικρή δεν ένιωσα ποτέ έτσι. «
Στο δρόμο για το σπίτι, η Sue προσπαθούσε να σκεφτεί τι θα πει στη μητέρα της όταν φτάσει στο σπίτι: «Μαμά, λυπάμαι. Ξέρω ότι ήταν δικό μου λάθος, συγχώρεσε με … «
Μετά από λίγο, η Sue είδε τη μητέρα της ανήσυχη και κουρασμένη να την αναζητεί. Βλέποντας τη Sue, η μητέρα της έτρεξε αμέσως κοντά της και της είπε:
«Σου, έλα μέσα γλυκιά μου. Πρέπει να είσαι πολύ πεινασμένη. Μαγείρεψα ρύζι και έχω ετοιμάσει ήδη το τραπέζι. Έλα γρήγορα να φας πριν κρυώσει το φαγητό … «
Η Sue δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της και ξέσπασε σε κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας της.
Στη ζωή, πολλές φορές εκτιμούμε εύκολα τις μικρές πράξεις κάποιων ανθρώπων γύρω μας, αλλά για τους συγγενείς μας , και κυρίως γονείς μας, βλέπουμε τις “θυσίες” τους ως κάτι φυσικό …
Η αγάπη και το ενδιαφέρον των γονέων μας είναι τα πιο πολύτιμα δώρα που έχουμε από τη γέννησή μας.
Οι γονείς δεν περιμένουν από εμάς να τους επιστρέψουμε ότι έκαναν για να μας μεγαλώσουν… Έχουμε όμως ποτέ εκτιμήσει όσο θα έπρεπε, την άνευ όρων θυσία των γονιών μας;
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
