«Η αγάπη, η χαρά, ο φόβος, η ευχαρίστηση, ο πόνος, ο εκνευρισμός, η έκπληξη
κι ένα πλήθος ακόμα ανταποκρίσεων σε διάφορα ερεθίσματα
παρατηρούνται στη συμπεριφορά των φυτών όπως και στων ζώων».
“ό,τι υπάρχει στον άνθρωπο υπάρχει και στα φυτά.”
Advertisment
Αυτά είναι τα λόγια του Sir Jagadish Chandra Bose, του πρώτου *Βεγγαλέζου Ινδού που διακρίθηκε στην σύγχρονη επιστήμη και αναγνωρίστηκε σε διεθνή πλαίσια για τις μελέτες του στην φυσική, την φυσιολογία και την ψυχολογία.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Πάτρικ Γκέντς, καθηγητή της βοτανολογίας στις Ινδίες, που έγραψε την Ζωή και το Έργο του Sir Jagadish Chandra Bose, ήδη από το 1904, ο Bose, με ανακοίνωσή του προς την Βασιλική Εταιρία της Αγγλίας, υπογράμμισε πως τα φυτά δεν είναι μια απλή πράσινη μάζα, αλλά ένα ζωικό σύνολο προικισμένο με ευαισθησία. Παρακολούθησε το βίντεο στο τέλος του άρθρου.
Χάρη στην χρήση λεπτεπίλεπτων μηχανισμών, που κατασκεύασε ο ίδιος, όπως το περίφημο “υπερμικροσκόπιο” (crescograph), που πήρε το όνομά του, για την μέτρηση των νευρικών παλμών στα ζώα, απέδειξε πως κάθε φυτό και κάθε όργανο του φυτού εμφανίζει μια ξεχωριστή αντίδραση σε κάθε μηχανικό ερεθισμό και πραγματοποιεί φυσιολογικές εναλλαγές, παρόμοιες με αυτές που εμφανίζουν οι ζωικοί ιστοί. Πειραματίστηκε με κοινά φυτά, όπως ραπανάκια, σέλινα και κουνουπίδια, κι ανακάλυψε πως εμφάνιζαν το αίσθημα της κούρασης και της θλίψης.
Advertisment
Με την βοήθεια του “αντηχητικού παλμογράφου” του, που κατέγραφε την ταχύτητα μετάδοσης του παλμικού ερεθισμού, και του “σπινθηροπαλμογράφου” του, που κατέγραφε τις παλμικές δονήσεις του φυτού “τηλέγραφος” (desmodium motorium), απέδειξε την καταπληκτική ομοιότητα ανάμεσα στους παλμούς του φυτού και σ’ εκείνους της καρδιάς των ζώων.
Ακόμα, πραγματοποίησε μια σειρά από πειράματα μελετώντας τις αντιδράσεις των φυτών σε σκόπιμα τραύματα. Από τα στοιχεία του υπερμικροσκοπίου του, που μεγέθυναν την δόνηση των παλμών δέκα εκατομμύρια φορές, ανακάλυψε πως, όταν τρυπούσε με μια καρφίτσα ένα φυτό, ο ρυθμός της ανάπτυξής του περιοριζόταν αμέσως κατά ένα τέταρτο, και χρειαζόταν κάπου δυό ώρες για να ξεπεράσει το σοκ της μικροσκοπικής πληγής. Αντίθετα, μια τομή με μαχαίρι σταματούσε την ανάπτυξη για πολύ μεγαλύτερες περιόδους.
Ο Bose απέδειξε πως ένας απειροελάχιστος ηλεκτρικός ερεθισμός στο εξόγκωμα, που βρίσκεται στη βάση των φύλλων της μιμόζας (και λειτουργεί στα φυτά όπως οι μυς στα άκρα των ζώων), προκαλεί συστολές και εκτάσεις. Ένας ισχυρότερος ερεθισμός με αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο έχει σαν αποτέλεσμα όχι μόνο την υπερέκταση του μίσχου, αλλά και την απόρριψη του φύλλου. Έτσι, καθόρισε τις θετικές αντιδράσεις σαν “ευχάριστες” ή “ανώδυνες”, και τις αρνητικές, σαν “δυσάρεστες” ή “επώδυνες”.
Καθετί πράσινο μπορεί να το αποδεχόμαστε ως φυσική ομορφιά και να προκαλεί τον θαυμασμό μας, παρόλα αυτά όμως, τα όντα που φιλοξενούνται σε αυτόν τον πλανήτη μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουν με αφροσύνη δυστυχώς, δένδρα, φυτά σαν μία πράσινη άψυχη μάζα. Κι όμως, όπως αναφέρει – κι όχι μόνον – ο Bose τα δέντρα και οι φυτικοί οργανισμοί γενικότερα, είναι σωστό να αντιμετωπίζονται σαν ενσυνείδητοι οργανισμοί.
Αυτή ίσως να είναι και η σημαντικότερη αιτία της καταστροφής και της κατάπτωσης των “ανθρώπινων πολιτισμών” και ίσως η κατάντια μας να μην ήταν σήμερα σε αυτά τα δραματικά επίπεδα, αν αντί για το ασήμαντο “εγώ” μας φροντίζαμε και τα όντα που συγκατοικούμε μαζί τους τα φυτά και τα ζώα σε όλα τα επίπεδα … αν δεν ξεχνούσαμε πως κι αυτά αλληλεπιδρούν με τα διάφορα όντα σε επίπεδο βιοεπικοινωνίας κι ότι τα φυτά όπως και τα ζώα νοιώθουν, ακούν, επικοινωνούν και είναι οργανισμοί που αλληλεπιδρούν σε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως για παράδειγμα η μουσική.
Ανάμεσα στους αναρίθμητους επισκέπτες του Ινδού επιστήμονα, ήταν και ο λογοτέχνης και χορτοφάγος Μπέρναρντ Σω, που παρακολούθησε ένα φύλλο λάχανου, μεγεθυμένο εκατοντάδες φορές στην οθόνη, να αντιδρά δυναμικά στον πόνο και τελικά να πεθαίνει όταν ραντίστηκε με ζεματιστό νερό.
Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον ανέκδοτο από τη ζωή του Μπέρναρντ Σω που αφορά τη χορτοφαγική διατροφή. Μια φορά που ήταν πολύ άρρωστος οι γιατροί τού είπαν ότι, αν δεν άρχιζε να τρώει αβγά και σούπα από κρέας, θα πέθαινε. Καθώς ο Σω ήταν αυστηρός χορτοφάγος αρνήθηκε να ακολουθήσει τις διαταγές των γιατρών του. Οι γιατροί, επιμένοντας στην άποψη τους, του είπαν ότι δεν μπορούσαν να εγγυηθούν ότι θα επιβίωνε από την αρρώστια του. Τότε ο Σω φώναξε τον ιδιαίτερο γραμματέα του και παρουσία των γιατρών υπαγόρευσε τη διαθήκη του. Αυτή έλεγε:
«Με αυτή μου τη διαθήκη δηλώνω ότι τελευταία μου επιθυμία είναι, όταν εγώ πια δεν θα είμαι αιχμάλωτος αυτού του φυσικού σώματος και θα μεταφέρεται το φέρετρο μου στο νεκροταφείο, να συνοδεύεται από βαρυπενθούντες από τις ακόλουθες κατηγορίες: πρώτον πτηνά, δεύτερον αρνιά, πρόβατα, αγελάδες και άλλα ζώα αυτού του είδους, τρίτον ζωντανά ψάρια μέσα σε ενυδρείο. Καθένας από τους βαρυπενθούντες πρέπει να κρατά μια πινακίδα που να έχει την εξής επιγραφή: «Ώ Κύριε, δώσε τη Χάρη Σου προς τον ευεργέτη μας Μπέρναρντ Σω που έδωσε τη ζωή του για να σώσει τις δικές μας!».
Χάρη στο υπερμικροσκόπιο του Bose οι μικροσκοπικές ζωικές κινήσεις ενός καρότου παρουσιάζονταν ολοφάνερες στο ανθρώπινο μάτι. Την στιγμή που το άγγιζαν δύο φορτισμένα ηλεκτρόδια, το καρότο φανέρωνε την αντίδραση του πόνου στην οθόνη. Όταν αποκόπηκε ένα φύλλο του φυτού “τηλεγράφος” και τοποθετήθηκε στο νερό, οι “παλμοί” του λιγόστεψαν αλλά δεν έπαψαν να καταγράφονται για τις επόμενες εικοσιτέσσερις ώρες, μέχρι που το φύλλο πέθανε οριστικά. Μια νεαρή μιμόζα έδειξε σαν παράλυτη για αρκετές ώρες, όταν της αφαίρεσαν ένα τραύμα, οι ηλεκτρικές αντιδράσεις του ίδιου του φύλλου εξασθενούσαν αδιάκοπα. Τελικά, δεν παρουσίασε καμιά πλέον αντίδραση, σημάδι πως πέθανε οριστικά.
Στην Αυτοβιογραφία ενός Γιόγκι, ο Παραμχάνσα Γιογκανάντα, αναφέρει πως είδε τον Bose ν’ αγγίζει μ’ ένα μεταλλικό αντικείμενο ένα σημείο του φυτού φτέρη. Παρακολουθώντας τον οργανισμό του φυτού σε μια τεράστια μεγέθυνση, παρατήρησε πως ο ρυθμός της ανάπτυξης σταμάτησε αμέσως και ξανάρχισε μόνον όταν το αντικείμενο απομακρύνθηκε. Στη συνέχεια, όταν ο Bose έκοψε το φυτό μ’ ένα ξυράφι, εκδηλώθηκε ένας δυνατός σπασμός, κι ακολούθησε η τραγική αδράνεια του θανάτου. Το θέαμα που παρουσίασε η οθόνη του υπερμικροσκοπίου του Bose, δεν διέφερε σε τίποτα με την παρακολούθηση του θανάτου ενός ζώου.
Τα φάρμακα προκαλούσαν ανάλογες αντιδράσεις στα φυτά όπως και στα ζώα. Τ’ αποτελέσματα μιας επίπονης μελέτης οδήγησαν σε μια τεράστια φαρμακολογία για την χρήση των διαφόρων ουσιών προς όφελος των ζώων και του ανθρώπου.
Οι έρευνες του Bose κατέληξαν στην κατασκευή υπερευαίσθητων μηχανημάτων που επιτρέπουν στον άνθρωπο να παρακολουθήσει την ζωή και να μετρήσει τις συναισθηματικές αντιδράσεις των φυτών που παρουσιάζουν εξαιρετική ομοιότητα με αυτές των ζώων. Ο “αντηχητικός παλμογράφος” του μπορούσε να καταγράψει απειροελάχιστους παλμούς σε φυτά, ζώα και ανθρώπους, στο καταπληκτικό χρονικό διάστημα του εκατοστού του δευτερολέπτου. Το μηχάνημα κατασκευάστηκε ειδικά για την μελέτη της συμπεριφοράς των ιστών των φυτών.
Ο Bose πρόσφερε τις εφευρέσεις του στον επιστημονικό κόσμο, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος. Δεν σκέφτηκε ποτέ του να τις εξασφαλίσει νομικά με διπλώματα ευρεσιτεχνίας, εφόσον τον ενδιέφερε η αλήθεια της φύσης πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε υλικό όφελος. Είπε στον Παραμχάνσα Γιογκανάντα: “Οι αρχές που ακολουθούμε στην εθνική μας παιδεία αποκλείουν την βεβήλωση του πνεύματος με την χρησιμοποίηση των γνώσεων για την απόκτηση πλούτου…”.
Τόνισε, ακόμα, πως το Ινστιτούτο Bose στην Καλκούτα, έχει ανοιχτές τις πόρτες του για τους ερευνητές όλου του κόσμου κι αυτό για να συνεχιστεί η παράδοση των Ινδιών, που αιώνες τώρα δέχονται επιστήμονες από κάθε άκρη της γης.
Ο Sir Jagadish Chandra Bose, απόκτησε τον τίτλο του Σερ, δηλαδή την ανώτατη διάκριση των υπηκόων του στέμματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, στα 1917, σαν δείγμα αναγνώρισης για τις μελέτες και τις εφευρέσεις του. Οι συμπατριώτες του τον θεωρούσαν έναν “ρίσι” (φωτισμένο σοφό). Πέθανε στα 1937, και από τότε το εκπληκτικό έργο του ξεχάστηκε από τους επιστήμονες του Δυτικού κόσμου.
Ο Bose ήταν βέβαιος πως, ό,τι υπάρχει στον άνθρωπο υπάρχει και στα φυτά. Tα φυτά όχι μόνον αισθάνονται, αλλά, επιπλέον, διαθέτουν ένα είδος τηλεπαθητικής επικοινωνίας με τις υπόλοιπες μορφές ζωής. Τα πειράματά του απέδειξαν πως ένα φυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ον, και, παρόλο που φαινομενικά δεν διαθέτει ένα νευρικό σύστημα ανάλογο με το ζωικό, εμφανίζει μιαν εκπληκτική συναισθηματική συνοχή σε κάθε σημείο του οργανισμού του.
Ο Δον Χουάν Μάτουςστην εκπαίδευση του Καστανέντα μιλάει για δέντρα πολεμιστές και όταν η ομάδα των μάγων, ετοιμαζόταν για το “άλμα στην άβυσσο” τα δέντρα πήγαν μαζί τους και έκαναν κι αυτά από πριν τις κατάλληλες προετοιμασίες, όπως και οι μάγοι πολεμιστές !!!
* Sir Jagadish Chandra Bose, CSI, CIE, FRS, (* Βεγγαλέζος Ινδός 30 Νοεμβρίου 1858 – 23 Νοεμβρίου 1937) ήταν ένας Μπενγκάλι πολυμαθής, φυσικός, βιολόγος, βοτανολόγος, αρχαιολόγος, καθώς και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Ο πρωτοπόρος στην έρευνα του ραδιοφώνου και φούρνο μικροκυμάτων οπτική , έκανε πολύ σημαντικές συνεισφορές στην επιστήμη των φυτών , και έθεσε τα θεμέλια της πειραματικής επιστήμης στην ινδική υποήπειρο.
(* Μπενγκάλι ή Βεγγαλέζοι, είναι μια εθνοτική κοινότητα ιθαγενών στην ιστορική περιοχή της Βεγγάλης, που διακρίνεται για τους πολύ αξιόλογους και διάσημους ανθρώπους της επιστήμης της τέχνης και του πολιτισμού… Την χώρισαν, είναι πολύ επικίνδυνο για τους επικυρίαρχους, να υπάρχει τόση διάνοια μαζεμένη σε ένα σημείο της γης και τώρα βρίσκεται μεταξύ του Μπαγκλαντές και της Ινδίας. Είναι φοβερό το έγκλημα που έκανε ο Γκάντι στην Ινδία και κατά προέκταση την ανθρωπότητα, τα αποτελέσματα της προδοσίας του μόλις ξεκινάει να τα βιώνει η Ευρώπη)
Ο Bose ονομάστηκε ένας από τους πατέρες της επιστήμης του ραδιοφώνου. Επίσης, θεωρείται ο πατέρας της επιστημονικής φαντασίας των Βεγγαλέζων. Ανακάλυψε το “υπερμικροσκόπιο” crescograph και πολλά συστήματα αυτόματης καταγραφής που να είναι σε θέση να εγγράφουν εξαιρετικά μικρές κινήσεις. Αντιλαμβάνεστε … άκρως επικίνδυνο και άρα περιθωριοποιήθηκε, όπως τόσα και τόσα άλλα.
Ο Bose κατέγραφε τις αστρικές προβολές και δεν ήταν δυνατόν να επιτρέψουν κάτι τέτοιο, για να ταΐζουν κουτόχορτο το πόπολο, πως στο αστρικό επίπεδο κατοικούν άγγελοι και όντα του φωτός … τρομάρα τους δεν αντιλαμβάνονται πως ό,τι λάμπει δεν είναι άγγελος, όπως και ότι λάμπει δεν είναι διαμάντι … κάρβουνο είναι κουτορνίθια.
Γεννήθηκε στην Bikrampur (σήμερα Munshiganj περιοχή κοντά στην Ντάκα της Βεγγάζης σημερινό Μπαγκλαντές) κατά τη διάρκεια της British Raj. Ο Bose αποφοίτησε από κολλέγιο στην Καλκούτα. Στη συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου για να σπουδάσει ιατρική, αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις σπουδές του στην ιατρική λόγω προβλημάτων υγείας. Παρά τα προβλήματα υγείας του, διεξήγαγε τις έρευνες του με τον νομπελίστα Λόρδο Rayleigh στο Cambridge και αργότερα επέστρεψε στην Ινδία. Εργάστηκε στο Κολέγιο της προεδρίας του Πανεπιστημίου της Καλκούτας ως καθηγητής Φυσικής. Εκεί, παρά τις φυλετικές διακρίσεις και την έλλειψη χρηματοδότησης και εξοπλισμού, ο Bose διέπρεψε στην επιστημονική έρευνα του.
Έχει σημειώσει αξιόλογη πρόοδο στον τομέα της έρευνας του απομακρυσμένου ασύρματου σήματος και ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε ημιαγωγών κόμβους για την ανίχνευση ραδιοσημάτων. Ωστόσο, αντί να προσπαθεί να αποκτήσει εμπορικό όφελος από τις εφευρέσεις του, ο Bose έκανε εφευρέσεις για όφελος του δημοσίου, προκειμένου να επιτραπεί σε άλλους να αναπτύξουν περαιτέρω την έρευνά του. Τι αγνή ψυχή και όσο μακριά από την υπερφίαλη εγωπάθεια των αρπακτικών Εντισον, Μαρκόνι, Αϊνστάιν και των ομοίων τους !!!
Ο Bose έκανε στη συνέχεια μια σειρά από πρωτοποριακές ανακαλύψεις στη φυσιολογία των φυτών. Χρησιμοποιούσε το δικής του επινόησης, “υπερμικροσκόπιο” crescograph, για την μέτρηση της απόκρισης των φυτών σε διάφορα ερεθίσματα και ως εκ τούτου επιστημονικά αποδεδειγμένο παραλληλισμό μεταξύ των ζώων και των φυτικών ιστών. Παρά το γεγονός ότι ο Bose ήταν κάθετα αρνητικός σε οποιαδήποτε μορφή κατοχύρωσης και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας μετά από πίεση των συναδέλφων του καθηγητών, κατέθεσε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για μια από τις εφευρέσεις του. Έτσι έγινε ο πρώτος άνθρωπος από την ινδική ήπειρο που έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ, το 1904.
Για να διευκολυνθεί η έρευνά του, κατασκεύασε συστήματα αυτόματης καταγραφής που να είναι σε θέση να εγγράφουν εξαιρετικά μικρές κινήσεις. Από αυτά τα συστήματα που εφεύρε, παράγονται μερικά εντυπωσιακά αποτελέσματα, όπως η επίδειξη του Bose, της ύπαρξης συναισθημάτων στα φυτά.
Κάπου τριάντα χρόνια αργότερα, στα 1966, κάποιος άλλος συνέχισε τις εργασίες του, κάποιος που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε ακούσει το όνομά του. Ο Κλήβ Μπάξτερ, πρώην ανακριτής της ΣΙΑ, από την Νέα Υόρκη, άρχισε τελείως συμπτωματικά να ενδιαφέρεται για το “δυναμικό” των φυτών. Μελέτησε τις ανακαλύψεις του Μπόζε, που έμοιαζαν αρκετά με τις δικές του, αρκετό καιρό μετά τα πρώτα του πειράματα. Ο Μπάξτερ αναγνώρισε το έργο του Ινδού σοφού, και το ανέφερε στην βιβλιογραφία του άρθρου του, με τίτλο “Αποδείξεις για Πρωτογενή Αντίληψη στην Ζωή των Φυτών”, που δημοσιεύτηκε στην Διεθνή Εφημερίδα της Παραψυχολογίας”.
Οι μελέτες του Μπάξτερ προσφέρουν ενδείξεις πως τα φυτά όχι μόνον αισθάνονται, αλλά, επιπλέον, διαθέτουν ένα είδος τηλεπαθητικής επικοινωνίας με τις υπόλοιπες μορφές ζωής. Τα πειράματά του απέδειξαν πως ένα φυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ον, και, παρόλο που φαινομενικά δεν διαθέτει ένα νευρικό σύστημα ανάλογο με το ζωικό, εμφανίζει μιαν εκπληκτική συναισθηματική συνοχή σε κάθε σημείο του οργανισμού του.
Κάπου τριάντα χρόνια αργότερα, στα 1966, κάποιος άλλος συνέχισε τις εργασίες του, κάποιος που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε ακούσει το όνομά του. Ο Κλήβ Μπάξτερ, πρώην ανακριτής της ΣΙΑ, από την Νέα Υόρκη, άρχισε τελείως συμπτωματικά να ενδιαφέρεται για το “δυναμικό” των φυτών. Μελέτησε τις ανακαλύψεις του Μπόζε, που έμοιαζαν αρκετά με τις δικές του, αρκετό καιρό μετά τα πρώτα του πειράματα. Ο Μπάξτερ αναγνώρισε το έργο του Ινδού σοφού, και το ανέφερε στην βιβλιογραφία του άρθρου του, με τίτλο “Αποδείξεις για Πρωτογενή Αντίληψη στην Ζωή των Φυτών”, που δημοσιεύτηκε στην Διεθνή Εφημερίδα της Παραψυχολογίας”.
Οι μελέτες του Μπάξτερ προσφέρουν ενδείξεις πως τα φυτά όχι μόνον αισθάνονται, αλλά, επιπλέον, διαθέτουν ένα είδος τηλεπαθητικής επικοινωνίας με τις υπόλοιπες μορφές ζωής. Τα πειράματά του απέδειξαν πως ένα φυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ον, και, παρόλο που φαινομενικά δεν διαθέτει ένα νευρικό σύστημα ανάλογο με το ζωικό, εμφανίζει μιαν εκπληκτική συναισθηματική συνοχή σε κάθε σημείο του οργανισμού του.
Κάπου τριάντα χρόνια αργότερα, στα 1966, κάποιος άλλος συνέχισε τις εργασίες του, κάποιος που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε ακούσει το όνομά του. Ο Κλήβ Μπάξτερ, πρώην ανακριτής της ΣΙΑ, από την Νέα Υόρκη, άρχισε τελείως συμπτωματικά να ενδιαφέρεται για το “δυναμικό” των φυτών. Μελέτησε τις ανακαλύψεις του Μπόζε, που έμοιαζαν αρκετά με τις δικές του, αρκετό καιρό μετά τα πρώτα του πειράματα. Ο Μπάξτερ αναγνώρισε το έργο του Ινδού σοφού, και το ανέφερε στην βιβλιογραφία του άρθρου του, με τίτλο “Αποδείξεις για Πρωτογενή Αντίληψη στην Ζωή των Φυτών”, που δημοσιεύτηκε στην Διεθνή Εφημερίδα της Παραψυχολογίας”.
Οι μελέτες του Μπάξτερ προσφέρουν ενδείξεις πως τα φυτά όχι μόνον αισθάνονται, αλλά, επιπλέον, διαθέτουν ένα είδος τηλεπαθητικής επικοινωνίας με τις υπόλοιπες μορφές ζωής. Τα πειράματά του απέδειξαν πως ένα φυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ον, και, παρόλο που φαινομενικά δεν διαθέτει ένα νευρικό σύστημα ανάλογο με το ζωικό, εμφανίζει μιαν εκπληκτική συναισθηματική συνοχή σε κάθε σημείο του οργανισμού του.
Η φύση προμήθευσε τον άνθρωπο με μεγάλη αφθονία από φρούτα, ξηρούς καρπούς, λαχανικά, δημητριακά και χορταρικά για τροφή. Μπορούμε, επίσης, να τρώμε γαλακτοκομικά προϊόντα, που η κατανάλωση τους δεν απαιτεί το φόνο των ζώων, ούτε την κατανάλωση αίματος.
Το πνευματικό μονοπάτι είναι ένα μονοπάτι αγάπης, φιλευσπλαχνίας και μη-βίας. Είναι αλήθεια ότι για να ζήσουμε μέσα σε αυτό τον κόσμο πρέπει να καταστρέψουμε κάποια μορφή ζωής. Ακόμη και τα φυτά που τρώμε και τα βακτηρίδια που αναπνέουμε έχουν ζωή. Ο νόμος της ανταπόδοσης -κάθε δράση έχει αντίδραση- λειτουργεί επίσης και στον τομέα της διατροφής. Έτσι οι σοφοί λένε, ότι εφόσον δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τροφή, πρέπει να διαλέγουμε αυτή τη διατροφή που προξενεί το λιγότερο πόνο και τη μικρότερη αμαρτία. Ένα γεγονός που θυμάμαι θα το εξηγήσει αυτό πολύ όμορφα.
Το 1948 ο Σαντ Κιρπάλ Σινγκ ήταν σε πνευματική απομόνωση για μερικούς μήνες στο Rishikesh (στα Ιμαλάια). Ο τρόπος της ζωής εκεί ήταν εξαιρετικά απλός και χρησιμοποιούσε μεγάλα φύλλα σαν πιάτα για το φαγητό. Μια μέρα που είχαν κόψει τα φύλλα για το βραδινό φαγητό, ο αγαπημένος διδάσκαλος ζήτησε να τα μετρήσουν. Ήταν κάπως περισσότερα σε αριθμό από τους ανθρώπους που θα έτρωγαν. Είπε ότι στο μέλλον θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεχτικοί και να μετράμε τον αριθμό των ανθρώπων από πριν. Είπε: «Έκοψες δύο φύλλα περισσότερα από όσα χρειαζόταν. Κι αυτά, επίσης, έχουν ζωή».
Αυτή είναι η αρχή της Μη Πράξης δηλ. μην στύβεις, μην συνθλίβεις τον κόσμο πάρε μόνον όσα σου είναι απαραίτητα για να επιβιώσεις στον παρόντα χρόνο, οτιδήποτε περισσευούμενο είναι δολοφονία και πληρώνεις το τίμημα γι αυτό.
