Σε αντίθεση με τη θεωρία του Piaget, στην οποία όλες οι συμβολικές λειτουργίες (μαθηματικά, γλώσσα, εικονικές αναπαραστάσεις, χειρονομίες κτλ.) θεωρήθηκαν ότι προέρχονται από μια γενική «σημειωτική λειτουργία», ο Gardner εντόπισε δεδομένα που έδειχναν ότι στις διάφορες συμβολικές λειτουργίες εμπλέκονταν διαφορετικές ψυχολογικές διαδικασίες. Μάλιστα, υπήρξαν δεδομένα που μαρτυρούσαν ότι σε άτομα που είχαν υποστεί κάποιο είδος εγκεφαλικής βλάβης, μερικές συμβολικές λειτουργίες εξακολουθούσαν να παραμένουν κανονικές. Αυτό οδήγησε στην υπόθεση ότι οι διάφορες συμβολικές λειτουργίες έχουν ως πηγή διαφορετικά κέντρα στον εγκέφαλο (Gardner,1989).
Advertisment
Αξίζει να αναφερθεί ότι σε μια μελέτη με είκοσι παιδιά της προσχολικής ηλικίας, τα δεκαπέντε έδειξαν μια ανάπτυξη τουλάχιστον σε μια νοημοσύνη, και δώδεκα παιδιά έδειξαν μια αδυναμία σε μια ή περισσότερες νοημοσύνες. Μόνον ένα παιδί βρέθηκε ότι δεν είχε ιδιαίτερες αδυναμίες ή ιδιαίτερα αναπτυγμένες τις διάφορες ευφυΐες. (Για την αξιολόγηση των ευφυϊών, τα παιδιά μετρήθηκαν σε διαφορετικές δραστηριότητες, όπως αφήγηση ιστορίας, σχέδιο, τραγούδι, μουσική ακρόαση, δημιουργική κίνηση, αριθμητική μέτρηση κ.λ.π.
Για να θεωρηθεί ένα παιδί ότι έχει μια ευφυΐα έπρεπε το αποτέλεσμα του τεστ μιας συγκεκριμένης δραστηριότητας να βρίσκεται δύο τυπικές αποκλίσεις πάνω από τη μέση τιμή. Και για να θεωρηθεί ένα παιδί ότι έχει μια αδυναμία όσον αφορά μιαν ευφυΐα έπρεπε το αποτέλεσμα του τεστ μιας συγκεκριμένης δραστηριότητας να βρίσκεται δύο τυπικές αποκλίσεις κάτω της μέσης τιμής.) Η σύγκριση ανάμεσα στα αποτελέσματα αυτά και τα αποτελέσματα από το κλασικό τεστ νοημοσύνης Stanford-Binet έδειξε ότι υπάρχει συσχέτιση μόνο στην περίπτωση της δραστηριότητας με τους αριθμούς (Gardner, 1989).
Ο πλουραλισμός της ευφυΐας αναπόφευκτα οδηγεί στην αναθεώρηση, αφενός του λεγόμενου δείκτη νοημοσύνης (IQ), αφετέρου της ιδέας ότι η ευφυια αποτελεί απλά έκφανση ενός βιολογικού δυναμικού το οποίο υπάρχει μέσα στο κεφάλι του ατόμου. Δέκα χρόνια αργότερα.ο Gardner (1993) δημοσίευσε το βιβλίο Πολλαπλές Ευφυΐες: Η Θεωρία στην Πράξη (Multίple Intellίgences: The Theoτy ίn Practίce), δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους εκπαιδευτικούς να προσεγγίσουν το θέμα της διδασκαλίας και της μάθησης από μια διαφορετική σκοπιά, αλλά δίνοντας και περισσότερες δυνατότητες στους μαθητές για επιτυχία. Ο Gardner θέτει ένα ερώτημα:
Advertisment
Πώς θα έκρινε την ανθρώπινη ευφυΐα ένας Αρειανός που θα επισκέπτονταν τη Γη; Θα ζητούσε να μελετήσει τους δείκτες ευφυΐας των ατόμων ή θα ενδιαφερόταν να διαπιστώσει ποια άτομα έχουν κάνει σημαντικά επιτεύγματα στους διάφορους τομείς των ανθρώπινων δραστηριοτήτων; Παρόλο που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα σκεφτόταν ο «υποθετικός Αρειανός» φίλος που ίσως να περιμένει ο Gardner, δύο πράγματα, είναι σίγουρα:
Πρώτον, οι άνθρωποι οι οποίοι θεωρούνται επιτυχημένοι στους διάφορους τομείς δαστρηριοτήτων είναι ευφυείς και δεύτερον, η ευφυΐα αυτή δεν έχει προσδιοριστεί ή μετρηθεί με τα κλασικά τεστ νοημοσύνης (π.χ., το γνωστό τεστ Stanford-Binet). Ένα σπουδαιότερο, ωστόσο, ερώτημα, από ηθική περισσότερο σκοπιά, είναι το γιατί, όπως λέει ο Gardner, άτομα με δείκτη νοημοσύνης μεγαλύτερο του 160 καταλήγουν να εργάζονται για άτομα με δείκτη 100;
Τα τεστ νοημοσύνης μπορούν να προβλέψουν αν και όχι πάντα με σιγουριά την επιτυχία ενός μαθητή στο σχολείο. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα τεστ νοημοσύνης δε μετρούν παρά την ικανότητα των ατόμων να ανταπεξέρχονται στα τεστ αυτά (Smith, 1998)! Αυτό είναι λογικό μια και αυτό που μετριέται στα τεστ νοημοσύνης είναι η ικανότητα του ατόμου να αντιμετωπίζει κυρίως διάφορα γλωσσικά και λογικό-μαθηματικά έργα.
Η ευφυΐα όπως υποστηρίζει ο Gardner σε μια πρόσφατη συνέντευξή του (Checkley, 1997), αναφέρεται, όχι στο τι μετρούν τα διάφορα test ευφυΐας, αλλά στην ικανότητα να λύνει προβλήματα ή να κάνει κάτι το οποίο εκτιμάται μέσα σε-.μια ή περισσότερες κουλτούρες. Φυσικά, δεν σημαίνει ότι οποιαδήποτε ικανότητα επίλυσης προβλημάτων η οποία εκτιμάται από μια κουλτούρα είναι οπωσδήποτε ευφυΐα.
Ο Gardner, προκειμένου να διατυπώσει τη θεωρία του, χρησιμοποίησε ιδέες από τη νευροβιολογία, την ψυχολογία, την ανθρωπολογία, την ιστορία και τη φιλοσοφία. Επιπρόσθετα μελέτησε περιπτώσεις ατόμων..με εκπληκτικά προσόντα, παιδιών-θαυμάτων, κανονικών παιδιών και ενηλίκων, και ασθενών με εγκεφαλική καταστροφή. Με τον τρόπο αυτό, ο Gardner διαπίστωσε ότι πρέπει να ικανοποιούνται ορισμένα κριτήρια για να μπορέσει να περάσει το τεστ της «υποψηφιότητας» μια ευφυΐα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να ικανοποιούνται ορισμένα κριτήρια για να μπορέσει να θεωρηθεί μια κλίση ή μια ικανότητα ενός ατόμου ως ευφυΐα. Τα κριτήρια αυτά είναι:
Δυναμική απομόνωση λόγω εγκεφαλικής βλάβης: Διαπιστώθηκε ότι σε άτομα τα οποία υπέστησαν βλάβη του εγκεφάλου τους, ορισμένες περιοχές έμειναν ανεπηρέαστες. Έτσι, ενώ για παράδειγμα μερικά άτομα δεν μπορούσαν να διαβάσουν και να γράψουν, μπορούσαν παρόλα αυτά να επιλύουν μαθηματικά, προβλήματα, να συνεργαστούν με άλλα άτομα κ.λ.π.
Η ύπαρξη ατόμων με εξαιρετικές ικανότητες: Ορισμένα άτομα μπορούν να έχουν μια ευφυΐα υπερβολικά ανεπτυγμένη, ενώ οι υπόλοιπες ευφυΐες να μην είναι καθόλου ανεπτυγμένες. Το αυτιστικό παιδί που μπορεί να κάνει πράξεις με αριθμούς σε ελάχιστο χρόνο, αλλά που δεν μπορεί να μιλήσει, να γράψει ή να συνεργαστεί με άλλα άτομα, ή ο λαμπρός αστροφυσικός που ενώ διατυπώνει θεωρίες για την εξέλιξη του αστρικού κόσμου, δεν τα πάει και τόσο καλά στη συνεργασία του με άλλα άτομα, αποτελούν παραδείγματα ατόμων με εξαιρετικές ικανότητες.
Ύπαρξη ξεχωριστής αναπτυξιακής ιστορίας και ένα σύνολο από χαρακτηριστικές δραστηριότητες προϊόντα: Κάθε είδος ευφυΐας αναπτύσσεται μέσα σε ένα ορισμένο πολιτισμικό πλαίσιο, και επομένως υπάρχει η «ξεχωριστή τροχιά» τους μέσα στη ζωή των ατόμων. Η γλωσσική ευφυΐα αναπτύσσεται πλήρως στα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου, ενώ η λογικό-μαθηματική κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβικής ηλικίας. Κάθε ευφυΐα χαρακτηρίζεται από ξεχωριστά «πολιτισμικά προϊόντα». Η λογοτεχνία και οι μύθοι, για παράδειγμα είναι δείγματα της γλωσσικής ευφυΐας ενώ μια επιστημονική θεωρία ή ανακάλυψη αποτελούν προϊόντα της λογικομαθηματικής ευφυΐας.
Ύπαρξη εξελικτικής ιστορίας: Κάθε ευφυΐα έχει τη δική της εξέλιξη στο ανθρώπινο είδος αλλά και σε άλλα είδη. Μια ευφυΐα φαίνεται να είναι «πιο προφανής» αν μπορεί να διαπιστωθούν ικανότητες που σχετίζονται με αυτήν την ευφυΐα σε άλλα είδη.
Υποστήριξη από πειραματικά ψυχολογικά έργα: Μια ευφυΐα θα πρέπει να υποστηρίζεται από εμπειρικά δεδομένα τα οποία προέρχονται από διάφορα ψυχολογικά tests.
Υποστήριξη από ψυχομετρικά ευρήματα: ‘Όταν υπάρχουν τέτοια ευρήματα αυξάνεται η «πιστευτότητα» μιας ευφυΐας.
Ύπαρξη συνόλου βασικών χαρακτηριστικών λειτουργιών: Κάθε ευφυΐα χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο νοητικών λειτουργιών. Άλλες οι χαρακτηριστικές λειτουργίες της ευφυΐας που συνδέεται με την ικανότητα να χειρίζεται κάποιες λέξεις με οποιονδήποτε τρόπο και άλλες οι λειτουργίες που χαρακτηρίζουν την ευφυΐα που συνδέεται με την ικανότητα να προσανατολίζεται κάποιος στο χώρο ή να εκτελεί νοερούς μετασχηματισμούς.
Δυνατότητα αποκωδικοποίησης σε ένα συμβολικό σύστημα: Με δεδομένο ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός στηρίζεται στη χρήση συμβόλων, κάθε ευφυΐα θα πρέπει να δίνει τη δυνατότητα της αποκωδικοποίησής της σε ένα σύστημα συμβόλων. Τέτοια σύμβολα μπορεί να είναι: Οι λέξεις, οι αριθμοί, οι γλώσσες προγραμματισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα ιδεογράμματα, οι μουσικές νότες, οι χειρονομίες και οι εκφράσεις προσώπου.
Με βάση τα παραπάνω κριτήρια δεν μπορούμε να ονομάσουμε «ευφυΐα» οποιαδήποτε κλίση ή ικανότητα. Το χιούμορ, για παράδειγμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί «υποψήφια νοημοσύνη» επειδή δεν ικανοποιεί το κριτήριο περί «χαρακτηριστικού συνόλου λειτουργιών». Και αυτό γιατί φαίνεται ότι κάθε ευφυΐα χαρακτηρίζεται από το δικό της τύπο χιούμορ (π.χ., μπορούμε να έχουμε «γλωσσικό» ή «κιναισθητικό» χιούμορ).
Σύμφωνα με τον Gardner (1983, 1993), τα άτομα έχουν επτά ξεχωριστές ευφυΐες που μπορούν να καλλιεργηθούν μέσω των διαφόρων εμπειριών που θα αποκτήσουν. Οι μαθητές, όταν πραγματικά τους δοθεί η ευκαιρία μπορούν να καλλιεργήσουν τις διάφορες ευφυΐες Αυτό δεν συμβαίνει σ’ όλα τα άτομα στον ίδιο βαθμό. Βέβαια τα σχολεία, μέσα απ το αναλυτικό πρόγραμμα, βοηθούν την ανάπτυξη κυρίως της γλωσσικής και της λογικό-μαθηματικής ευφυΐας. Ωστόσο, ο Gardner . διακρίνει επτά μορφές ευφυΐας, ενώ πρόσφατα αναγνώρισε και μια όγδοη (Cambell, Cambell & Dickinson, 1996• Checkley 1997).
Συγκριτική παράθεση των οκτώ ευφυϊών: Ο Gardner (1993) υποστηρίζει ότι ο αριθμός επτά, ή τώρα οκτώ, δεν είναι ένας αυθαίρετος αριθμός και πολύ πιθανόν να ανακαλυφθούν και άλλα είδη νοημοσύνης. Κάθε άτομο έχει ανεπτυγμένες φυσικά σε διαφορετικό βαθμό διάφορες ευφυΐες. Συνήθως οι ενήλικοι μπορεί να έχουν πολύ ανεπτυγμένες μια ή δύο ευφυΐες. Ωστόσο, μπορεί να μην έχουν ιδιαίτερα αναπτυγμένη καμία από αυτές.
Κάθε παιδί ηλικίας τεσσάρων έως πέντε ετών έχει ορισμένες κλίσεις και θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε ευφυΐες. Ο Gardner κάνει μια κριτική της άποψης ότι έχουμε συνδέσει τη γλωσσική και μαθητική ικανότητα με την ευφυΐα ενώ τη μουσική και τις άλλες τέχνες με το ταλέντο. Ή θα πρέπει να ονομάσουμε όλες τις ικανότητες ή δεξιότητες των ατόμων ευφυΐες ή όλες ταλέντα.
Πρέπει, βέβαια, να αναφερθεί ότι, πριν από τον Gardner, ο Guilford (1959,1967)είχε υποστηρίξει την ιδέα περί της πολλαπλότητας της ανθρώπινης νοημοσύνης. Ο Guilford, στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι η δημιουργική σκέψη δεν μπορεί να μετρηθεί μέσω των κλασικών τεστ νοημοσύνης, πρότεινε ένα μοντέλο, στο οποίο η νοημοσύνη χαρακτηρίζεται από από τρεις διαστάσεις: τα περιεχόμενο, τις λειτουργίες και τα προϊόντα.
Με δεδομένο ότι το περιεχόμενο μπορεί να είναι σχηματικό, συμβολικό, σημασιολογικό και συμπεριφορικό, ότι οι λειτουργίες μπορεί να αναφέρονται στην αξιολόγηση, τη συγκλίνουσα σκέψη, την αποκλίνουσα σκέψη, τη μνήμη και τη γενική γνωστική λειτουργία, και ότι τα προϊόντα μπορεί να αναφέρονται σε μονάδες, σε κατηγορίες, σε σχέσεις, σε συστήματα, σε μετασχηματισμούς και σε επιπτώσεις, η νοημοσύνη, σύμφωνα με το μοντέλο του Guilford, πρέπει να περιλαμβάνει 4*5*6=120 διαφορετικές νοητικές ικανότητες.
Για παράδειγμα, όταν δοθούν σε ένα παιδί τα γράμματα α, τ, ρ, γ, δ, ε, ν, σ, υ, ι, και λ, και του ζητηθεί να σχηματίσει μια λέξη, τότε αναφερόμαστε σε μια νοητική ικανότητα, η οποία χαρακτηρίζεται από Μονάδες (όσον αφορά τα προϊόντα ), από Γνωστική Λειτουργία (όσον αφορά τη λειτουργία) και από Σύμβολα (όσον αφορά το περιεχόμενο). Αν δοθεί στο παιδί ένα πρόβλημα κατά το οποίο πρέπει να εντοπίσει τη λέξη που δεν ανήκει σε μια ομάδα λέξεων, όπως δένδρο, άνθρωπος, σκύλος, γάτα, και πόρτα, τότε αναφερόμαστε σε μια νοητική ικανότητα που χαρακτηρίζεται από Κατηγορίες (προϊόν), Γνωστική Λειτουργία (λειτουργία) και Σημασία (περιεχόμενο).
Αν πάλι ζητηθεί από το παιδί να γράψει όσες πιο πολλές λέξεις μπορεί που αρχίζουν από κάποιο συγκεκριμένο γράμμα, τότε αναφερόμαστε σε νοητική ικανότητα που χαρακτηρίζεται από Μονάδες, Σύμβολα και Αποκλίνουσα Σκέψη. Και στην περίπτωση που ζητάμε από το παιδί να πει ποια φίλη του είναι υψηλότερη, η Μαρία ή η Καίτη, αν γνωρίζει ότι η Μαρία είναι υψηλότερη από τη Σοφία και η Καίτη κοντύτερη από τη Σοφία, αναφερόμαστε στο συνδυασμό Σχέσεις-Σύμβολα-Συγκλίνουσα Σκέψη.
Κλείνοντας τη συζήτηση γύρω από τις πολλαπλές ευφυΐες πρέπει να τονιστεί ότι δεν πρέπει να ταυτίζονται με τα μαθησιακά στιλ, τα οποία αποτελούν τρόπους με τους οποίους τα άτομα προσεγγίζουν τα πάντα. Έτσι, για παράδειγμα, αν ένα άτομο έχει αφηρημένο συνακολουθητικό στιλ τα πάντα θα τα προσεγγίζει με αυτό το στιλ (π.χ., διάβασμα, λύση προβλημάτων).
Αντίθετα η θεωρία των πολλαπλών ευφυϊών στηρίζεται στην ιδέα ότι τα άτομα ανταποκρίνονται διαφορετικά στην ίδια δραστηριότητα (π.χ., διάβασμα, επίλυση προβλημάτων, ανθρώπους, μουσική). Επιπρόσθετα η θεωρία των πολλαπλών ευφυϊών φαίνεται να οδηγεί σε μιαν επαναθεώρηση του όρου «μαθησιακό στιλ» μια και υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα άτομο που έχει ένα συγκεκριμένο στιλ (π.χ., συνακολουθητικό) δεν προσεγγίζει τα πάντα με αυτό το στιλ (π.χ., τη μουσική, τις σχέσεις του με άλλα άτομα).
