Η απέραντη οροσειρά των Άνδεων στη Λατινική Αμερική δεν αποτελεί μόνο φυσική και γεωλογική μελέτη από επιστήμονες και εξερευνητές. Εκεί άνθισαν πανάρχαιοι πολιτισμοί, που χάθηκαν χωρίς εμφανή ίχνη, ωστόσο, η νεότερη σχετικά αυτοκρατορία των Ίνκας πιθανόν να είχε τις ρίζες της σε παλαιότερους χρόνους. Οι Σαμάνοι, της Λατινικής Αμερικής, αποτελούν τη ζωντανή προφορική παράδοση με την απόκρυφη μυστική σοφία τους.
Όταν ανακαλύπτει κανείς την Ιερή Οδό της χαμένης σοφίας, ασφαλώς έχει να κερδίσει πολλά. Ο σύγχρονος πολιτισμός, με όλα τα υπέρ και τα κατά του, έχει εκμηδενίσει την εσωτερική ανάπτυξη, τη γνωριμία της ψυχής μέσα από ένα ανθρώπινο ιδανικό πρότυπο. Ένα πολύτιμο βιβλίο είναι «ο δρόμος της καρδιάς», γραμμένο από το μεγάλο δάσκαλο Λουίς Εσπινόζα (Σαμαλού) (εκδ. Καστανιώτη). Ο Σαμαλού, Σαμάνος της εσωτερικής σοφίας, μέσα από το έργο του αυτό χαρίζει απλόχερα το φως και την αγάπη. Παράλληλα, αποκαλύπτει τη σχέση του ανθρώπινου μυαλού με το χρόνο και το σύμπαν. Διδάσκει σε μια νέα γυναίκα, την Αχίγια, τα μυστικά μονοπάτια της αληθινής ζωής. Σαν γνήσιος απόγονος των Ίνκα, οδηγεί τη σκέψη του σε υπερβατικά επίπεδα, αποκαλύπτοντας την ύψιστη κοσμική ενέργεια (Ίντιχ Ίντι) και τη Μητέρα Γη (Πασαμάμα), η οποία είναι ζωντανή.
Advertisment
Υπερβατικοί λόγοι
Από τη σελίδα 50 διαβάζουμε τα λόγια του Σαμαλού: «Τις αρχαίες εποχές, οι θεοί μας πρόσφεραν ένα σπουδαίο δώρο: Τη ζωή, έναν ιερό χώρο για να καλλιεργούμε τα ωραιότατα λουλούδια, τα εντυπωσιακότερα δέντρα. Έδωσαν στον καθένα μας το ίδιο δώρο μέσα σε διαφορετική συσκευασία. Μέρη της Πασαμάμα δίνονται σ’ εκείνους που αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν υπερβατικοί λόγοι για το πέρασμά μας απ’ αυτόν τον πλανήτη. Τα πάντα έχουν ζωή, τα πάντα είναι εγγεγραμμένα στο σχολείο της εξέλιξης. Τα πάντα είναι άνθρωποι με διαφορετικές ενδυμασίες. Κάποια μέρα όλα θα γίνουν πάλι ένα άστρο».
Λίγο πιο κάτω μιλά για την ταπεινότητα: «Δεν μπορεί να έχει κανείς προσπέλαση στην ιερή γλώσσα της Πασαμάμα, αν δεν διαθέτει ταπεινότητα.
Η αλαζονεία και η ματαιοδοξία είναι εντελώς αντίθετες με την Ατραπό του αναζητητή. Δεν υπάρχει τρόπος να φτάσουμε στη γνώση, αν δεν είμαστε ταπεινοί. Όταν όμως είμαστε αληθινά ταπεινοί, μπορούμε να εισχωρήσουμε σε όλες τις πραγματικότητες και σε όλες τις διαστάσεις…»
Η Πύλη του Ήλιου
Advertisment
Στη Βολιβία βρίσκεται η πανάρχαια Πονέρτα ντελ Σολ (Η Πύλη του Ήλιου).
Οι ερευνητές δεν κατάφεραν να αποκαλύψουν τα μυστικά της. Ο Ρόμπερτ Σαρρού, στο βιβλίο του «Ξεχασμένοι κόσμοι» (εκδ. Ωρόρα), λέει σχετικά για την περίφημη Πύλη του Ήλιου: «Ο θρύλος την έχει ντύσει με μια ιδιαίτερη γοητεία (…) Έχει λεχθεί πως η Πουέρτα ντελ Σολ αντιπροσωπεύει με τα διακοσμητικά της σχήματα ένα ημερολόγιο, που θα μπορούσε να ισχύει μόνο στον πλανήτη Αφροδίτη. Δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε γι’ αυτό. Ίσως να είναι αλήθεια, ίσως όχι. Οι παραστάσεις ανταποκρίνονται οπωσδήποτε στις περιγραφές και οι φιγούρες με τα τέσσερα δάκτυλα εξακολουθούν να διατηρούν το μυστικό τους…». Αν η Πύλη του Ήλιου αποτελεί ένα πλανητικό ημερολόγιο, με κεντρικό άξονα τον πλανήτη Αφροδίτη, τότε γεννάται το ερώτημα: Πώς γνώριζαν οι αρχαίοι με τόση ακρίβεια τις τροχιές των πλανητών;
Μεταφορά βράχων
ΕΝΑ αίνιγμα που απασχολεί χιλιάδες ερευνητές και αρχαιολόγους, είναι το πώς οι αρχαίοι λαοί μετέφεραν ογκόλιθους σε ψηλά βουνά και έκτιζαν μεγαλόπρεπους ναούς και μνημεία. Ο Σαμαλού στο δικό του βιβλίο, σε μια εκ βαθέων εξομολόγησή του στην Αχίγια, λέει: «Πώς μιλούν οι βράχοι; Αχίγια (…) τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά στην κάθε πραγματικότητα. Εκείνο που σε κάποιαν απ’ αυτές μοιάζει να είναι ψέμα, σε μιαν άλλη είναι αληθινό. Οι όροι και οι ερμηνείες που ισχύουν για το ένα δεν ισχύουν για το άλλο. Πώς νομίζεις ότι οι πρόγονοί μας μετέφεραν γιγάντιους βράχους σε τόσο τεράστιες αποστάσεις; (…) Τους μιλούσαν (…) Ύστερα το βάρος τους ήταν πια διαφορετικό. Τα πράγματα δεν έχουν υπάρξει μόνο σ’ ετούτη την πραγματικότητα…» (Ο δρόμος της καρδιάς, σελ. 56 εκδ. Καστανιώτη).
Τα απροσπέλαστα βουνά των Άνδεων, μαζί με την πυκνή ζούγκλα, τα δάση, τα ποτάμια, τα ζώα, τους ανθρώπους, αποδεικνύουν κάθε μέρα το μεγαλείο της δημιουργίας. Οι χαμένοι πολιτισμοί, που έζησαν κάποτε σ’ αυτά τα μέρη, διέγραψαν ένα δικό τους κύκλο, αφήνοντας μια σπάνια κληρονομιά, που ακόμα δεν μπορέσαμε να ανακαλύψουμε.
