,

Οι Άγγελοι του Υπογείου

Πολλά συμβαίνουν στο υπόγειο. Άλλα καλά και άλλα άσχημα. Παλεύουν οι Άγγελοι όμως για το καλύτερο. Ένα βλέφαρο να ανοίξει έστω και πλημμυρίζει ευτυχία

Πολλά συμβαίνουν στο υπόγειο. Άλλα καλά και άλλα άσχημα. Παλεύουν οι Άγγελοι όμως για το καλύτερο. Ένα βλέφαρο να ανοίξει έστω και πλημμυρίζει ευτυχία το υπόγειο. Απανωτές ενέσεις για να αντέξουν το πόνο της ορθοστασίας. Δεν κάθονται λεπτό. «Αν κάτσω μπορεί να χάσω το κυρ-Νίκο.» «Κάνε άλλη μια ένεση.» «Γρήγορα είδα κάτι.» Τελικά δεν ήταν τίποτα. «Δεν πειράζει τουλάχιστον η κατάσταση παραμένει στάσιμη.» «Το 5 γρήγορα. Τον χάνουμε.» Τρέχουν όλοι. Προσπαθούν. Φέρνουν απινιδωτή. «Φόρτισε στο 200. Ξανά. 250. Ξανά. 300. Ξανά. Ξανά.» Αρχίσει να απογοητεύεται. «Ξανά.» ξανά.» Δακρύζει. Κάποιος ακουμπάει το χέρι φιλικά στον ώμο του. «Σταμάτα να προσπαθείς.» «Μα πρέπει.» « Έφυγε.» Ώρα θανάτου 3:05.

Η ψυχή σπάει σε κομμάτια μα το σώμα συνεχίζει. Πρέπει να συνεχίσει. «Στο 2 γρήγορα οξυγόνο.» Τρέχουν πάλι. Συνδέουν οξυγόνο. «Έλα σε παρακαλώ. Ανάπνευσε.» Παίρνει αναπνοή. Χαμόγελα παντού. Τα πόδια τρέμουν, πονάνε, τα χέρια επίσης,. Το σώμα δεν έχει πολλές αντοχές, μα η ψυχή έχει. Πολλές ακόμη. «Έλα κυρ-Δημήτρη άνοιξε τα μάτια σου. Σε παρακαλώ. Θέλω να δω το χρώμα των ματιών σου.» Τα ανοίγει. Χαμόγελο που ζεσταίνει και τη πιο κρύα καρδιά. «Θέλω νερό.» «Αμέσως κυρ-Δημήτρη.» Πίνει. «Τι ομάδα είσαι;» «Παναθηναϊκός κυρ-Δημήτρη.» «Είσαι ο πιο γλυκός Βάζελος.» «Μπλέξαμε με Ολυμπιακό δηλαδή;» Χαμογελάει ζεστά. «Όλοι σας είστε Άγγελοι.» «Ευχαριστούμε κυρ-Δημήτρη.» Παίρνει το ποτήρι. «Εγώ ευχαριστώ. Όποτε θες έρχομαι στη 13 να πανηγυρίσουμε μαζί.»Χαμογελάει. «Όποτε θες φώναξε Αντώνη και θα έρθω.»Λίγο πιο πέρα έκατσε ο Αντώνης και πρόσεχε τη κάθε κίνηση του κυρ-Δημήτρη. «Μόλις έφυγε. Δεν πρόλαβες.»

Advertisment

Μια γιατρός έσωσε ψυχές και σήμερα, αλλά μία της ξέφυγε. Του πατέρα της. Δεν κλαίει όμως. Έχει το πιο πλατύ κι αληθινό χαμόγελο. Οι Άγγελοι βρίσκονται στο υπόγειο. Εκεί που ψυχές σώνονται στο τσακ. Εκεί που ψυχές φεύγουν γιατί κουράστηκαν να παλεύουν. Οι Άγγελοι όμως παλεύουν για αυτές. Μήπως αλλάξουν γνώμη. Τα κόκκαλα πονάνε. Τα μάτια κλείνουν από την κούραση. Οι Άγγελοι όμως στέκονται εκεί. Άγρυπνοι φρουροί. Ένας Άγγελος για κάθε ασθενή. Ένας Άγγελος στο προσκεφάλι μιας ψυχής. Οι δυνάμεις αρχίζουν να εγκαταλείπουν. Οι σωματικές, γιατί ψυχικές έχουν πολλές ακόμη. Η 12ωρη βάρδια φτάνει στο τέλος της. Οι Άγγελοι έχουν αντικαταστάτες Αγγέλους. Θα έρθουν για τις επόμενες 12 ώρες που θα ξεκουραστούν οι προηγούμενοι. Θα έρθουν για να σώσουν ψυχές. Θα έρθουν για να δουν κάποιες που κουράστηκαν να θέλουν να φύγουν. Εκείνοι όμως εκεί. Θα έρθουν για να κάνουν ενέσεις για να μη χάσουν το κυρ-Νίκο και το κάθε κυρ-Νίκο. Θα έρθουν για να πονέσουν τα κόκκαλα τους. Θα έρθουν για να φύγουν εξαντλημένοι. Μέχρι να έρθει η επόμενη βάρδια των Αγγέλων του υπογείου.

Με αφορμή ένα θέμα υγείας που έπαθε ο μπαμπάς μου (απόφραξη στα νεφρά του και διακομίστηκε εκτάκτως στο νοσοκομείο όπου και νοσηλεύτηκε 5 μέρες στην εντατική και ένα μήνα μετά σε δωμάτιο ως παροδική νεφροπάθεια.) έγραψα αυτό που διαβάσετε. Οι διάλογοι είναι αληθινοί. Έτσι έγιναν. Ο Δημήτρης είναι ο μπαμπάς μου. Ο κυρ-Νίκος ο διπλανός από τον μπαμπά μου (δυστυχώς κατέληξε δύο εβδομάδες μετά το εξιτήριο του πατέρα μου από το νοσοκομείο –είχε περάσει ή σχεδόν ή παραπάνω από δύο μήνες στην εντατική και δεν άντεξε άλλο –οι γιατροί προσπαθούν να σε βγάλουν γρήγορα γιατί φοβούνται τα μικρόβια της εντατικής από τις διασωληνώσεις κλπ-). Η γιατρός όντως έχασε το πατέρα της. Η νοσοκόμα όντως δυσκολευόταν να περπατήσει, πόναγαν τα γόνατα της φριχτά, αλλά δεν καθόταν λεπτό. Είναι οι Άγγελοι του υπογείου. Έχουν ένα χειρόγραφο πλαστικοποιημένο αντίγραφο με την υπογραφή μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ γραμμένο στη πίσω πλευρά του χειρόγραφου αυτού που διαβάσατε, όπου το έχουν βάλει (δεν ξέρω αν είναι καρφιτσωμένο ή με σελοτέιπ ή σε πιο σημείο, μου έχουν πει μόνο ότι υπάρχει σε σημείο που μπορούν όλοι να το διαβάσουν) στην εντατική για να μπορούν όλοι να το διαβάσουν. Σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για το μπαμπά μου. Ευχαριστώ που με κάνατε να πιστέψω πως υπάρχουν Άγγελοι. Και είστε εσείς όλοι που βρίσκεστε στο υπόγειο του Νοσοκομείου οι Άγγελοι που ήρθατε στη Γη για να βοηθήσετε τους ανθρώπους.

Αγγελική Ξαγοράρη.

Advertisment

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Πράξεις καλοσύνης που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας
Γκάντι: Για να σταματήσει η φυσική βία πρέπει πρώτα να σταματήσει η παθητική βία
Ο Αρίν και το δικαστήριο | Μια ιστορία για τις αξίες και το πραγματικό νόημα της δικαιοσύνης
Μην ελέγχετε με φόβο

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση