Οι Φίλοι
Ένας άνδρας, το άλογό του και ο σκύλος του, είχαν πεθάνει και βρέθηκαν σε κάποιον δρόμο. Αυτός ο δρόμος ήταν πολύ μεγάλος, ο ήλιος έκαιγε και κάποια στιγμή κουράστηκαν και διψούσαν πολύ, κάπου πιο κάτω είδαν μια τεράστια μαρμάρινη πύλη, πολύ όμορφη. Μπαίνοντας από αυτήν την πύλη συνάντησαν ένα μονοπάτι στρωμένο με χρυσές πέτρες, που οδηγούσε σε ένα σιντριβάνι το οποίο έτρεχε κρυστάλλινο νερό!
Advertisment
Εκεί στο σιντριβάνι υπήρχε ένας φύλακας και του είπε:
– Καλημέρα.
Advertisment
– Καλημέρα του απάντησε ο φύλακας.
– Τι όμορφο μέρος είναι αυτό; Ρώτησε ο άντρας.
– Εδώ είναι ο Παράδεισος, του απάντησε.
– Α, πάλι καλά γιατί διψάμε πολύ!
– Μπορείς να μπεις και να πιεις όσο θέλεις, είπε ο φύλακας.
– Το άλογό μου και ο σκύλος μου διψάνε πολύ επίσης.
– Λυπάμαι. Απάντησε ο φύλακας, αλλά εδώ δεν επιτρέπονται τα ζώα.
Ο άνδρας απογοητεύτηκε γιατί διψούσε πολύ αλλά δεν μπορούσε να πιει νερό και να αφήσει τους φίλους του να διψάνε. Έτσι, συνέχισε πάλι να περπατάει στο δρόμο όπου μετά από μια μεγάλη ανηφόρα και ακόμη πιο κουρασμένοι και διψασμένοι, φτάσανε σε μια φάρμα όπου υπήρχε μια παλαιά πύλη μισάνοιχτη! Μπαίνοντας, συνέχισαν σε έναν χωματόδρομο όπου δεξιά και αριστερά υπήρχαν δύο δέντρα που έκαναν μια μεγάλη σκιά! Κάτω από το ένα από τα δύο δέντρα υπήρχε ένας άνθρωπος ξαπλωμένος, ο οποίος φορούσε και ένα καπέλο. Φαινόταν να κοιμόταν.
– Καλημέρα είπε ο άνδρας.
– Καλημέρα, απάντησε ο άνδρας με το καπέλο.
– Εγώ, το άλογό μου και ο σκύλος μου διψάμε πολύ.
– Εκεί στις πέτρες υπάρχει μια πηγή, μπορείτε να πιείτε όσο θέλετε.
Ο άνδρας με τα ζώα επιτέλους ήπιαν νερό και φεύγοντας ο άνδρας είπε:
– Ευχαριστώ πάρα πολύ.
– Να έρχεστε όποτε θέλετε, απήντησε.
– Α, συγνώμη, από περιέργεια, πως λέγεται αυτό το μέρος;
– Παράδεισος, απάντησε ο άνθρωπος.
– Παράδεισος; Αλλά ο φύλακας εκεί πιο κάτω στην μαρμάρινη πύλη μου είπε ότι εκεί ήταν ο Παράδεισος!
– Εκεί δεν είναι ο παράδεισος αλλά η κόλαση.
Ο άνδρας τρόμαξε και είπε:
– Αλλά αυτή η ψεύτικη πληροφορία πρέπει να δημιουργεί μεγάλα μπερδέματα!
– Όχι, όχι, καθόλου. Στην πραγματικότητα μας κάνουν μεγάλη χάρη, γιατί εκεί μένουν μόνο εκείνοι που είναι ικανοί να παρατήσουν τους καλύτερους φίλους τους.
