Όσο βρισκόμουν κάτω από τη ψευδαίσθηση ότι ο άνθρωπος αναπτύχθηκε από την ασυνειδητότητα προς τη Συνειδητότητα, πίστευα ότι ανακάλυπτα το ασυνείδητο. Ενώ στην πραγματικότητα ανακάλυπτα τον κόσμο της αληθινής Συνειδητότητας που απ’αυτήν ο σύγχρονός άνθρωπος έχει αποκοπεί και περιορίστηκε στην σημερινή εστία της Συνειδητότητας που είναι,στην ουσία, κάθε άλλο παρά συνειδητότητα, αφού δεν βλέπει και δεν γνωρίζει τίποτα άλλο πέρα από τον εαυτό της. Βαθμιαία, η αρχική συνειδητότητα του ανθρώπου συσκοτίστηκε ώσπου έφτασε στο σημείο να ζει τώρα στο σκοτάδι,στην απουσία της πλατιάς συνειδητότητας. Γι’αυτό η βουτιά προς τα μέσα δεν είναι μια βουτιά στο Ασυνείδητο, αλλά μέσα στην λησμονημένη και καταχωνιασμένη αρχική Συνειδητότητα που κινείται στα βάθη του ανθρώπου. Η αλήθεια είναι τυλιγμένη σε μυθολογικές εικόνες στην αρχή, καθώς κανείς γλυστράει προς τα μέσα στο παρελθόν.
Μετά τα σύμβολα αλλάζουν, γίνονται λεπτότερα, πιο διαφανή, γεωμετρικά, αριθμητικά και τελικά η Αλήθεια αποκαλύπτεται γυμνή, χωρίς το πέπλο των συμβόλων. Έτσι,φτάνει κανείς από την επιφανειακή αίσθηση του εαυτού του, από την περιορισμένη προσωπικότητα του, από το σκοτάδι της άγνοιας και του εκτροχιασμού στην πλατιά, φωτεινή και γυμνή Συνειδητότητα του ‘Ολου. Γι’αυτό η καλλιτεχνική δημιουργία που πηγάζει απ’αυτήν την πανάρχαια Συνειδητότητα – που για τον σύγχρονο άνθρωπο είναι Ασυνείδητη , δηλ. λησμονημένη -εκφράζει το Όλο, το πλήρες. Γι’αυτό δεν χρειάζεται τεχνική, ούτε προσπάθεια, γι’αυτό επιβάλλει το δικό της στυλ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποκτήσει κανείς συνείδηση αυτής της πανάρχαιας Συνειδητότητας του Όλου, αφού εγκαταλείψει την στενή και περιορισμένη του Συνειδητότητα. Πρέπει να χάσει κανείς το μικρό για να βρει το Μεγάλο. Ο άνθρωπος γεννιέται μ’αυτή τη συνειδητότητα του Όλου που είναι Συμπαντική, αλλά γρήγορα την σκεπάζουν στρώματα σκότους και λήθης και έτσι χάνει την αναμνησή της.
Advertisment
”Το απόλυτο είναι ένας κεντρικός, άδειος και φωτεινός χώρος μέσα στον άνθρωπο. Αυτός είναι ο οίκος του Πατρός, η πραγματική μας κληρονομιά που η ανθρωπότητα την αποποιήθηκε, όπως ο Άσωτος Υιος, και τράβηξε μακριά της, προς την εξορία. Αυτό ενισχύει την βεβαιότητα ότι κάποτε ο άνθρωπος ζούσε στον Οίκο του Πατρός μέσα του και ότι μετά έπεσε στο σκοτάδι. Τώρα αρχίζω να βλέπω απ’αυτό το πρίσμα τις παραβολές του Χριστού. Η επιστροφή στην Βασιλεία των Ουρανών, είναι ακριβώς αυτή η επιστροφή στον αρχικό, φωτεινό χώρο στο κέντρο του ανθρώπου. Τώρα επίσης καταλαβαίνω την πτώση του Αδάμ, τι αντιπροσώπευε ο Παράδεισος, καθώς και την πτώση των Αγγέλων. Αμαρτία είναι ακριβώς αυτή η απομάκρυνση από το φωτεινό απόλυτο στο κέντρο του ανθρώπου. Πριν από την πτώση, πριν από την αναχώρηση του Ασώτου, πριν από την πτώση των Αγγέλων, τα πάντα ήταν φως, ενότητα, ευδαιμονία, αρμονία. Μετά, κάτι έγινε. Ένα σχίσμα, μια πτώση, κερματισμός, ασυνειδητότητα. Στα Ελευσίνια Μυστήρια,ο μύθος έλεγε ότι η κόρη ζούσε σε ευδαιμονική κατάσταση πριν πέσει μέσα στο σκοτεινό βάραθρο του Άδη. Μια ημέρα που αναλογιζόμουν τις κοσμικές δυνάμεις που διαπερνούν και συνθέτουν τα άτομα και τα πάντα, είδα καθαρά τα παρακάτω ,σχετικά με εμένα:
”Την ημέρα της σύλληψης ,ορισμένες κοσμικές,ηλιακές και αστρικές επιρροές διαπέρασαν το έμβρυο. Σαν έμβρυο, λοιπόν ακόμα ήμουν καθορισμένη από κοσμικές δυνάμεις. Σ’αυτόν τον τεράστιο, Κοσμικό προκαθορισμό, ήρθε και προστέθηκε η κληρονομικότητα των γονέων μου, όχι μόνο αποκλειστικά η δική τους κληρονομικότητα, αλλά μέσα απ’αυτούς, η μεγάλη αλυσίδα όλων των προπατόρων. Αργότερα, προστέθηκε κι άλλος προκαθορισμός, ο προκαθορισμός που μου έδωσε το οικογενειακό περιβάλλον, η άγνοια των δικών μου,η αστάθεια της οικογενειακής ζωής, η φτώχεια,μετά οι ιδιαίτερες εθνικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε, το κλίμα, το κοινωνικό περιβάλλον, το γενικό επίπεδο ανάπτυξης της χώρας, της ανθρωπότητας, η νοοτροπία γύρω από τα φύλα, ιδιαίτερα γύρω απ’ την γυναίκα. Επίσης είδα ότι ορισμένες από τις κοντινές μου επιρροές τις έχω διαλύσει ή ξεπεράσει.Την άγνοια π.χ των δικών μου που αν δεν έκανα προσπάθειες, θα ήταν και δική μου άγνοια και θα με καταδίκαζε σε μια ζωή σαν την δική τους. Ως ένα σημείο ξεπεράστηκε και η φτώχια επειδή μορφώθηκα και βρήκα ανάλογη δουλειά.
Επίσης ξεπέρασα τις κοινωνικές και γενετικές προκαταλήψεις γύρω από την γυναίκα, τα εσωτερικά μπερδέματα με τον πατέρα μου και το βάρος της συλλογικής ασυνειδητότητας. Ήρθα σε επαφή με ανθρώπους άλλης πνευματικής στάθμης που ασχολούνται με θέματα που τα καθορίζουν άλλοι, αδιόρατοι παράγοντες. Ανοίχτηκα σε κόσμους δημιουργικούς που αργότερα θα κυκλοφορήσουν ευρύτερα όπως π.χ με την δημοσιεύση του βιβλίου. Με λίγα λόγια ξεπεράστηκαν οι περιορισμοί του οικογενειακού προκαθορισμού, των κοινωνικών τάξεων, της εθνικής νοοτροπίας και της προκατάληψης γύρω από τα φύλα. Εκείνο που μένει τώρα είναι ο προκαθορισμός από τις κοσμικές δυνάμεις που δεν γνωρίζει εθνικά όρια, ούτε φύλο, ούτε οικογένεια, ούτε κοινωνία. Έχει τους δικούς του νόμους και τις δικές του επιδιώξεις. Και είμαι τώρα κάτω από την επιδρασή τους”.
Advertisment
Της Σοφίας Άντζακα
”Από τον εγωκεντρισμό στην καθαρή συνειδητότητα”
σελ.256-258
Από Αμαλία Μαστρογιάννη
