Ζούσε κάποτε ένας σπουδαίος πολεμιστής, που παρά την προχωρημένη ηλικία του, μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε τον προσκαλούσε σε μάχη.
Η φήμη του είχε φτάσει ως τα πέρατα της χώρας και πολλοί ήταν αυτοί που έρχονταν για να διδαχτούν από αυτόν και να μάθουν από την τέχνη και τη σοφία του.
Advertisment
Μια μέρα έφτασε στην πόλη ένας νέος σε ηλικία πολεμιστής, αποφασισμένος να γίνει ο πρώτος που θα νικούσε το γέροντα σοφό πολεμιστή.
Ο νέος αυτός εκτός από τη δύναμη και τα νιάτα του, είχε και ένα άλλο ταλέντο, να εντοπίζει τις αδυναμίες των αντιπάλων του.
Περίμενε πάντα υπομονετικά, να κάνει ο αντίπαλός του την πρώτη κίνηση κι έτσι εκείνος εντόπιζε την αδυναμία του. Στη συνέχεια, περνούσε στην αντεπίθεση και με τρομερή ταχύτητα, επιτίθετο στον αντίπαλό του χωρίς κανένα έλεος και τον κατατρόπωνε.
Advertisment
Κανείς δεν είχε αντέξει περισσότερο από ένα γύρο μαζί του.
Αν και οι μαθητές του τον παρακαλούσαν να μην δεχτεί, ο σοφός γέροντας αποδέχτηκε με χαρά την πρόσκληση.
Μόλις οι δύο αντίπαλοι έλαβαν τις θέσεις τους, ο νεαρός πολεμιστής άρχισε να βρίζει και να προσβάλλει το γέροντα, να του πετάει χώμα και να τον φτύνει στο πρόσωπο.
Επί πολλές ώρες συνέχιζε να τον προσβάλλει με ό,τι βρισιές του περνούσαν από το μυαλό.
Ο γέρος πολεμιστής στεκόταν ατάραχος και ακίνητος, μέχρι που ο ματαιόδοξος νεαρός εξουθενώθηκε και αποχώρησε με σκυμμένο κεφάλι, παραδεχόμενος την ήττα του.
Οι μαθητές του γέροντα σοφού μαζεύτηκαν γύρω του, απογοητευμένοι που δεν έγινε η μάχη και τον ρώτησαν «μα πώς άντεξες τόσο εξευτελισμό; Πώς κατάφερες να τον διώξεις;»
«Εάν κάποιος σου προσφέρει ένα δώρο κι εσύ αρνηθείς να το δεχτείς» είπε ο δάσκαλος «σε ποιον ανήκει το δώρο;»
