Όνειρα…

Όνειρα. Ξέρω πως κι εσύ έχεις όνειρα. Μην πηγαίνεις με τη μάζα, αν δεν σε εκφράζει. Αντέδρασε σε ότι σε πνίγει. Είναι αυτό που

Όνειρα. Ξέρω πως κι εσύ έχεις όνειρα. Μην πηγαίνεις με τη μάζα, αν δεν σε εκφράζει. Αντέδρασε σε ότι σε πνίγει. Είναι αυτό που βαθιά θέλει η ψυχή σου. Ο, τι σου γράφω είμαι εγώ. Διάβασε το κι αν δεν συμφωνείς είμαστε εντάξει. Αλλά δώσε μου μια ευκαιρία πρώτα. Διάβασε το. Δεν θα προσπαθήσω να σου αλλάξω γνώμη. Δεν έχω τέτοιο σκοπό. Απλά θα σου πω τη δική μου γνώμη και πραγματικότητα. Στην οποία πρέπει και θα πολεμήσω για να νικήσω.

Ζούμε σε κοινωνία με παρωπίδες

Advertisment

Τα παιδιά μας δεν κρατάνε ασπίδες

Η φλόγα απ’ τα νιάτα τους δε βγάζει πλέον σπίθες

Δεν έχουν δικαίωμα να σκέφτονται.

Advertisment

Υποχρέωση; Να υπακούν και να ψεύδονται

Κι όμως θέλουν να υλοποιήσουν τα όνειρα τους

Ακόμα και τώρα το λέει η καρδιά τους

Θέλουν να αποδείξουν πως είμαστε άλλου είδους γενιά

Πως δεν νοιαζόμαστε μόνο για swag, cool ντύσιμο και ποζεριά

Ας στηρίξει επιτέλους τα όνειρα μου κάποια κοινωνία

Ψάχνω απεγνωσμένα τη λεγόμενη αξιοκρατία

Κι έτσι λέω STOP στη φαρσοκωμωδία

STOP στην απέραντη πλουτοκρατία

STOP σ’ όποιον με εμποδίζει να σκεφτώ

STOP σ’ όποιον δεν μ’ αφήνει να ζω

Με αξιοπρέπεια όπως θέλω εγώ

STOP και σε εσένα που μ’ έφερες ως εδώ

Από εδώ και πέρα είναι η κρίση η δική σου

Γι’ αυτό ένα θα σου πω και θυμήσου

Κυνήγα τα όνειρα σου και κάνε τη ζωή δική σου

Για θυμήσου λίγο πιο παλιά

Θυμήσου τα χρόνια τα παιδικά

Τότε που ζούσαμε με χαρά κι ανεμελιά

Τότε που δεν κυριαρχούσαν τα λεφτά

Τότε που κάναμε όνειρα αγνά

Τότε που τα πάντα ήταν μαγικά

Τότε κάναμε όνειρα πολλά

Μα χωρίς δεύτερη σκέψη τα θάψαμε

Και μαύρη πέτρα πίσω μας πετάξαμε

Οδηγούμαστε σ’ ένα δρόμο δίχως τέλος

Σ’ ένα δρόμο με ανείπωτο μένος

Η ζωή μου απ ‘το μυαλό συνέχεια περνάει

Δεν ξέρω όλο αυτό που θα πάει

Μα δεν κάνω πίσω βήματα

Όνειρα συνεχίζω να κυνηγάω μέσα από τα πλήγματα

Περνώντας ανίατα κι αγριεμμένα κύμματα

Ψάχνω να βρω τη δική μου ουτοπία

Στη δική μου κοινωνία

Το μόνο που ζητάω είναι να με αφήσετε να κάνω όνειρα. Γιατί όλα αυτά που μου λέτε πλέον δεν τα καταπίνω. Θέλω να έχω το δικαίωμα να μπορώ να κάνω όνειρα. Όχι μόνο για μένα, αλλά και γι’ αυτούς που αγαπάω. Μια χάρη ζητάω. Και βασικά δεν τη ζητάω. Την απαιτώ. Κι αν δεν με αφήσετε ή μου κλέψετε τα όνειρα μου… Θα με βρείτε μπροστά σας!

Αγγελική Ξαγοράρη

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Ίος: Μαθητές γύρισαν τη δική τους ταινία στο πλαίσιο προγράμματος της Cinemathesis
Φλώρινα: Έργα τέχνης κοσμούν τις στάσεις των λεωφορείων
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης | Μαραθώνιος ποίησης στα Προπύλαια του ΕΚΠΑ
26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Απονεμήθηκαν τα βραβεία

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση