Ο Τίτο Βιλανόβα ανήκει σε μία ιδιαίτερη ομάδα προπονητών, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τον καρκίνο. Ο Ισπανός δείχνει να τον νικάει σωματικά, σε αντίθεση με τον Τζίμι Βαλβάνο, ο οποίος “έσβησε” τον Απρίλιο του 1993, αλλά τον νίκησε ψυχικά, με μία ομιλία που έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο συγκινητικές όλων των εποχών.
Ο Τίτο Βιλανόβα ανήκει σε μία ιδιαίτερη ομάδα προπονητών, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τον καρκίνο. Ο Ισπανός δείχνει να τον νικάει σωματικά, σε αντίθεση με τον Τζίμι Βαλβάνο, ο οποίος “έσβησε” τον Απρίλιο του 1993, αλλά τον νίκησε ψυχικά, με μία ομιλία που έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο συγκινητικές όλων των εποχών.
Advertisment
Ήταν Ιούνιος του 1992, όταν ο Αμερικανός πρώην κόουτς του Wolfpack του Νορθ Καρολάινα διαγνώστηκε με την επάρατη νόσο και συγκεκριμένα με καρκίνο των οστών. Ένα μήνα αργότερα άρχισε η μετάσταση. Ένας προπονητής με μοτό “μην τα παρατάς, ποτέ μην τα παρατάς”, ο οποίος οδήγησε την ομάδα του στον τίτλο του NCAΑ της σεζόν 1982-1983 με σπουδαίες νίκες στα τελευταία λεπτά και δευτερόλεπτα (εξ ου και η… μετονομασία σε “Cardiac Pack”), δεν τα παράτησε.
Αποδέχθηκε την πρόσκληση του “ESPN”, για τα ετήσια βραβεία “ESPY” στις 3 Μαρτίου του 1993, έστω και μετά από παρακίνηση, όπως θυμάται ο πρώην διευθυντής του αμερικανικού καναλιού, Τζον Λακ:
“Πετάξαμε στη Νέα Υόρκη. Ζούσε στη Βόρεια Καρολίνα τότε και με κάλεσε από το ξενοδοχείο και μου είπε: ‘Δεν μπορώ να βγω στον αέρα. Είμαι πολύ άρρωστος. Κάνω εμετό’. Του απάντησα: ‘Θα έρθω και θα σε πάρω’. Μου είπε: ‘Όχι Τζονι, δεν μπορώ να το κάνω. Πρέπει να με καλύψεις’. ‘Τζίμι, δεν σε καλύπτω. Έρχομαι να σε πάρω’. Όταν έφτασα στο δωμάτιο, ακόμα έλεγε ότι δεν μπορεί να το κάνω, αλλά δεν άκουγα. Μου είπε ότι δεν μπορούσε ούτε να δέσει το παπιγιόν του, οπότε του το έδεσα εγώ. Μετά τον κράτησα και πήγαμε. Τον μεταφέραμε μέχρι το ταξί. Όταν φτάσαμε στο χώρο και είδε το κοινό, πήρε δύναμη”.
Advertisment
Ο Βαλβάνο θα λάμβανε ένα ειδικό βραβείο και η ομιλία του ήταν προγραμματισμένη για 3 λεπτά. Διήρκεσε πάνω από 10 λεπτά και όταν κάποια στιγμή ένας τηλεσκηνοθέτης του έκανε νόημα να ολοκληρώσει σε 30 δευτερόλεπτα, ο Βαλβάνο του απάντησε από το βήμα: “Αυτή η οθόνη γράφει 30 δευτερόλεπτα, λες και με νοιάζει η οθόνη τώρα. Έχω όγκους σε όλο το σώμα μου, να ανησυχώ για έναν τύπο πίσω που φωνάζει 30 δευτερόλεπτα;”.
Μέσα σε αυτά τα 10 λεπτά ο Jimmy V έδωσε παράσταση με λόγια ζωής. Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του αρκετές ομιλίες και αρκετές ρήσεις που είχαν γράψει ιστορία για να δώσει κίνητρο στους παίκτες του, ο Βαλβάνο δεν φοβήθηκε να μιλήσει ανοιχτά για την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε και που θα του έπαιρνε τη ζωή στο τέλος, όπως εξήγησε.
Έστειλε, όμως, και σημαντικά μηνύματα:
“Υπάρχουν 3 πράγματα που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα της ζωής μας. Το νούμερο 1 είναι να γελάς. Πρέπει να γελάς κάθε μέρα. Το νούμερο 2 είναι να σκέφτεσαι. Πρέπει να δαπανάς κάποιον χρόνο στη σκέψη. Και το νούμερο 3 είναι να αφήνεις τα συναισθήματα να γίνονται δάκρυα, μπορεί να είναι χαράς ή ευτυχίας. Αυτή είναι μία γεμάτη μέρα. Αυτή είναι μία σπουδαία μέρα. Εάν τα κάνεις 7 ημέρες την εβδομάδα, θα έχεις κάτι ξεχωριστό”.
Σε μία άλλη αποστροφή του λόγου του, σημείωσε:
“Τρία πράγματα προσπαθώ να σκέφτομαι κάθε μέρα. Πού άρχισα, πού βρίσκομαι και πού θα βρεθώ”.
Στη διάρκεια της ομιλίας του αποκάλυψε και τη σύσταση του “The V Foundation for Cancer Research”, ενός φιλανθρωπικού οργανισμού με στόχο την έρευνα για την καταπολέμηση του καρκίνου. Όπως είπε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, εκείνη την εποχή δίνονταν δεκαπλάσια χρήματα στις έρευνες για το AIDS σε σχέση με αυτά για τον καρκίνο.
“Σας λέω ότι 500.000 άνθρωποι θα πεθάνουν φέτος από καρκίνο. Και σας λέω ότι ένας στους τέσσερις θα διαγωνιστεί με την ασθένεια, αλλά φαίνεται πως για κάποιον λόγο την έχουμε θέσει στο περιθώριο. Θέλουμε τη βοήθειά σας. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Χρειαζόμαστε χρήματα για έρευνα. Μπορεί να μην σώσει τη ζωή μου. Μπορεί να σώσει τη ζωή του παιδιού μου, κάποιου που αγαπάτε”.
Ο επίλογός του, δε, έμεινε στην ιστορία:
“Ο καρκίνος μπορεί να μου πάρει την οποιαδήποτε σωματική ικανότητα. Δεν μπορεί να μου αγγίξει το μυαλό. Δεν μπορεί να μου αγγίξει την καρδιά. Δεν μπορεί να μου αγγίξει την ψυχή. Και αυτά τα 3 θα παραμείνουν για πάντα”.
Στις 28 Απριλίου του ίδιου έτους, λιγότερο από 2 μήνες μετά την ιστορική ομιλία, ο Βαλβάνο υπέκυψε σε νοσοκομείο της Βόρειας Καρολίνας. Η ταφόπλακά του γράφει:
“Βρες χρόνο κάθε μέρα για να γελάσεις, να σκεφτείς και να κλάψεις”…
Ακόμη και σήμερα το κολεγιακό πρωτάθλημα πορεύεται με αυτή την ομιλία. Ο Βαλβάνο αποτελεί ένα παράδειγμα θέλησης και αντοχής για όλους όσοι παλεύουν καθημερινά με τον καρκίνο.
