Ο έρωτας λοιπόν. Ακόμα ένα άρθρο που θέλω να αναλύσω τον έρωτα. Πρέπει να είμαι από τους λίγους ανθρώπους που συνεχίζουν να πιστεύουν σε αυτό το τρελό συναίσθημα.
Στο συναίσθημα που να θεωρείς το πιο όμορφο σημείο ενός ανθρώπου το πρόσωπο του.
Advertisment
Στο συναίσθημα που σου χαμογελάει και τα μάτια σου λάμπουν.
Στο συναίσθημα που ξέρεις ότι θα τον δεις και το στομάχι σου γίνεται αυτόματα κόμπος.
Στο συναίσθημα που μόλις ακούσεις τη φωνή του προσπαθείς να τη χαράξεις για πάντα στο μυαλό σου.
Advertisment
Στο συναίσθημα που μόλις τον αντικρίζεις τα πόδια σου τρέμουν και δεν ξέρεις τι να πεις.
Στο συναίσθημα που η σκέψη του και μόνο αρκεί για να αποκτήσεις το πιο λαμπερό χαμόγελο.
Στο συναίσθημα που τα μάτια του σου θυμίζουν τον έναστρο ουρανό…
Ένα συνηθισμένο μότο πολλών ανθρώπων είναι πως «όταν ερωτεύεσαι χάνεις τον εαυτό σου». Μα αν ο έρωτας δεν είναι τρέλα τότε δεν είναι έρωτας ρε παιδιά. Αν δεν κάνεις τρελά πράγματα όταν είσαι ερωτευμένος, τότε πότε θα τα κάνεις;
Και αυτό το μότο προέρχεται από το ότι ο έρωτας είναι κατά κόρον κατασκεύασμα συναισθηματικών ταινιών, βιβλίων κλπ. Ο, τι αφορά τον έρωτα το έχουμε στο μυαλό μας εξιδανικευμένο λόγω των κλασσικών πλέον happy end που έχουν οι ρομαντικές ταινίες. Στη πραγματικότητα πολλές φορές δεν καταλήγει έτσι θα μου πείτε και πολύ σωστά.
Για να επιστρέψω όμως, με τον έρωτα χάνεσαι, είναι λογικό να χάνεσαι λίγο στην αρχή. Στη συνέχεια βρίσκεις αυτό που είσαι εσύ όμως. Αρκεί να είσαι με το κατάλληλο άτομο…
Οπότε υπάρχουν και οι ελάχιστες περιπτώσεις, όπου είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν το κανόνα, ότι ο έρωτας υπάρχει.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα (πρέπει να) υπάρχει έρωτας και κανείς δεν πρέπει ούτε να είναι, αλλά ούτε και να νιώθει μόνος του.
Αξίζει το να νιώθεις ερωτευμένος ή ερωτεύσιμος;
Αξίζει να μοιραστείς συναισθήματα, καταστάσεις και όνειρα;
Αξίζει να είσαι με την αγωνία του κάθε δευτερολέπτου αν σε θέλει ή όχι;
Αν ρωτήσετε εμένα θα σας πω ένα μεγάλο, τεράστιο ΝΑΙ!!!
Μπορεί να πληγωθείς, να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να βγεις και να πιεις, να θες να μείνεις σπίτι σου μια βδομάδα, να κάνεις χίλια δυο, μπορεί να ΜΗΝ θες να ξανανιώσεις ερωτευμένη σε περίπτωση που χωρίσεις, αλλά ξέρεις τι συμβαίνει;
Ο έρωτας δεν ρωτάει.
Δεν θα σε ρωτήσει για να νιώσεις έλξη για κάποιο άνθρωπο.
Δεν θα σε ρωτήσει αν αυτό που θα πει ο άλλος θα κάνει τη καρδιά σου να χτυπήσει πιο δυνατά.
Δεν θα σε ρωτήσει αν η αγκαλιά του θα είναι το πιο όμορφο μέρος που έχεις πάει. Πολύ απλά γιατί ο έρωτας δεν ρωτάει.
Υπάρχει όμως μας αρέσει ή όχι. Υπάρχει για να μας θυμίζει ότι η καρδιά μας μπορεί να αποχτήσει τους πιο δυνατούς χτύπους που έχουμε νιώσει ποτέ.
Κατανοώ και καταλαβαίνω ότι φοβόμαστε να ερωτευτούμε.
Φοβόμαστε να πούμε στον άνθρωπο που είναι δίπλα μας ότι μας αρέσει.
Φοβόμαστε να κάνουμε το πρώτο βήμα.
Φοβόμαστε να πούμε ότι θέλουμε το κάτι παραπάνω.
Αλλά πως θα μάθουμε την απάντηση αν δεν ρισκάρουμε να εκτεθούμε λίγο;
Η ζωή η ίδια είναι ένα συνεχόμενο ρίσκο.
Ο έρωτας γιατί να διαφέρει;
Το συναίσθημα που κινητοποιεί τους ανθρώπους να κάνουν τα μεγαλύτερα βήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι ο έρωτας και η αγάπη. Ο έρωτας και η αγάπη είναι το έναυσμα για την έμπνευση. Ρωτήστε ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου από τι εμπνέονται! Από τον έρωτα!
Οι άνθρωποι όμως αρχίζουν να ξεχνάνε αυτό το συναίσθημα. Το τόσο όμορφο συναίσθημα. Έχουμε τόσα μέσα να επικοινωνούμε μέσω διαδικτύου και ξεχνάμε πως είναι να επικοινωνούμε στη πραγματικότητα. Επικοινωνούμε με κουμπιά και οθόνες και ξεχνάμε να επικοινωνήσουμε διαπροσωπικά. Μπορούμε να κάνουμε και τα δύο όμως. Δεν χρειάζεται να είμαστε των άκρων…
Ο έρωτας είναι μαγεία. Μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει μαγεία. Ο ίδιος ο έρωτας μας αποδεικνύει πως υπάρχει!
Αφήνουμε επίτηδες στην άκρη τη μαγεία της χημείας που νιώθουμε με το πρόσωπο που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Αφήνουμε στην άκρη τη μαγεία της πρώτης κουβέντας.
Τη μαγεία του πρώτου ραντεβού.
Τη μαγεία του πρώτου φιλιού.
Τη μαγεία της πρώτης ερωτικής επαφής.
Τη μαγεία της πρώτης νύχτας που θα κοιμηθούμε αγκαλιά.
Τη μαγεία της πρώτης μέρας που θα ξυπνήσουμε ο ένας δίπλα στον άλλο και θα πούμε καλημέρα.
Και όλα αυτά γιατί;
Για τη μοναξιά;
Και τον έρωτα;
Γιατί τον παρατάμε; Όλοι μας έχουμε το άλλο μας μισό. Που μας περιμένει να το βρούμε…
Θεωρώ τον έρωτα ως ένα από τα πιο αγνά συναισθήματα που υπάρχουν πάνω σε αυτό το πλανήτη…
Ο έρωτας σου διδάσκει τις εμπειρίες και συναισθήματα που δεν μπορείς να τα γνωρίσεις με ΚΑΝΕΝΑ άλλο τρόπο ποτέ στη ζωή σου.
Και μια πιο δύσκολη ερώτηση τώρα.
Τι θα προτιμούσατε, το μεγάλο έρωτα, το άλλο σας μισό δηλαδή ή μια ονειρεμένη καριέρα;
Την απάντηση μου τη ξέρετε νομίζω με βάση αυτά που έγραψα παραπάνω. Η καριέρα δεν θα μου δώσει ΠΟΤΕ όσα συναισθήματα μπορεί να μου δώσει ο έρωτας…
Η καριέρα δεν σας θυμίζει το τέλειο happy end των ρομαντικών ταινιών; Είναι! Μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Η καριέρα είναι πολύ ουτοπική, ενώ ο έρωτας ΥΠΑΡΧΕΙ!
Ο έρωτας είναι γεμάτος συναισθήματα. Σε γεμίζει και ξεχειλίζει από συναισθήματα. Θαυμάζεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου με όλα τα προτερήματα και ελαττώματα του. Και κυρίως θαυμάζεις τα ελαττώματα. Είναι αυτά που τον ξεχώρισαν από το πλήθος…
Ο έρωτας με τα πάθη του, τις τρέλες του και τις απερισκεψίες του κάποια στιγμή θα φύγει από τη ζωή ενός ζευγαριού. Με τη σειρά του όμως δίνει τη σκυτάλη του στην αγάπη. Στο πιο βαθύ, ουσιαστικό και δυνατό συναίσθημα πάνω στο πλανήτη.
Επειδή έχετε την απορία με αυτά τα άρθρα που γράφω τελευταία νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη.
Δεν είναι όμως ότι επειδή νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη που τα πιστεύω αυτά. Αυτά τα πίστευα έτσι κι αλλιώς. Απλά τώρα έγιναν λίγο πιο έντονα.
Οι φίλοι μου, μου λένε πως δεν νομίζω, αλλά είμαι. Ο καιρός θα δείξει!
Είχα μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση σήμερα με μια γυναίκα που μου έριχνε 2-3 δεκαετίες. Παντρεμένη κι ευτυχισμένη πάνω από 30 χρόνια.
Συζητήσαμε και σε κάποια στιγμή ήρθε η εξής κουβέντα: «Οι εποχή δεν είναι όπως τότε. Τότε κοίταγες να βρεις ένα καλό παλικάρι ή μια καλή κοπέλα να ανοίξεις οικογένεια. Τώρα κοιτάνε τη καριέρα πρώτα. Αλλά η καριέρα δεν θα σε πάρει αγκαλιά. Η καριέρα δεν θα σε στηρίξει. Η καριέρα δεν θα σου προσφέρει την ασφάλεια και την ευτυχία ενός ανθρώπου δίπλα σου. Η καριέρα είναι περιττή αν δεν έχεις κάποιον να τη μοιραστείς.»
Σε αυτό με βρήκε απόλυτα σύμφωνη και ήταν μία από τις πιο ουσιαστικές συζητήσεις που έχω κάνει ποτέ.
Όντως έχουν αλλάξει οι εποχές. Και δεν θα έλεγα προς το καλύτερο.
Ίσως φανεί αντί-φεμινιστικό, αλλά φταίμε κι εμείς, οι γυναίκες κυρίως.
Οι γονείς πρώτα και μετά τα κορίτσια που ενηλικιώνονται και γίνονται γυναίκες. Όταν η μαμά ή ο μπαμπάς βλέπει το κορίτσι του (ας μου επιτραπεί η έκφραση) να τα βγάζει όλα έξω και δεν λέει κάτι (δεν πιάνω τις περιπτώσεις δυσλειτουργικών οικογενειών, εκεί πάμε αλλού, και δεν έγιναν ξαφνικά όλες οι οικογένειες δυσλειτουργικές, κάτι άλλαξε) το κορίτσι θα συνεχίσει να το κάνει αφού δεν έχει καμία επίπτωση και βλέπει ότι έτσι προσελκύει μεγαλύτερο αριθμό αγοριών. Και αυτό της αρέσει, γιατί νιώθει ποθητή.
Αλλά ξεχνάει να δείξει τον απαραίτητο σεβασμό στον εαυτό της…
Κάποτε τα κορίτσια ήταν αυτές που διαλέγανε με ποιον θα είναι μαζί, γιατί είναι το καλύτερο παιδί, γιατί συμπεριφέρεται με σεβασμό, γιατί τις εκτιμάει, γιατί…
Τώρα μαζί με την αλλαγή των κοριτσιών αλλάξανε και τα αγόρια..
Πλέον τα αγόρια έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια «γκάμα» από κοπέλες που θα κοιμηθούν μαζί τους για ένα βράδυ και κοπέλες που μένουν μόνες τους, γιατί σέβονται τη ψυχή και το σώμα τους.
Μπορείτε να μαντέψετε ότι επιλέγουν το εύκολο, σωστά;
Η κοπέλα που σέβεται τη ψυχή και το σώμα της συνήθως της λείπει η αγκαλιά.
Συνήθως της λείπει να έχει κάποιον δίπλα της που να τη νοιάζεται και να τη σέβεται.
Συνήθως μένει μόνη της…
Αλλά σκεφτείτε πως όταν κοιμάστε με κάποιον μαζί δεν του δίνετε μόνο το σώμα σας.
Του δίνετε και κάτι από τη ψυχή σας.
Κάτι από το «είναι» σας.
Δεν είμαστε ζώα που χρησιμοποιούμε το σεξ ως αναπαραγωγή και μόνο.
Και χρησιμοποίησα λάθος λέξη.
Όταν δύο άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να είναι μαζί και είναι ερωτευμένοι κάνουν έρωτα. Όχι σεξ.
Το σεξ είναι κάτι πιο αποστασιοποιημένο. Πιο απρόσωπο. Αλλά ακόμα και σεξ να κάνεις με κάποιον που δεν θα κοιμηθείτε αγκαλιά, που δεν θα ξυπνήσετε μαζί, που δεν θα τον δεις την επόμενη μέρα του έχεις δώσει όχι μόνο το σώμα σου, αλλά και κάτι από τη ψυχή σου…
Ο έρωτας ενώνει δύο σώματα και ψυχές σε μία.
Αποκτάς μια άλλη επικοινωνία με τον άνθρωπο σου.
Μια πιο ουσιαστική επικοινωνία.
Οπότε η κατάληξη μου είναι ότι ο έρωτας και η αγάπη υπάρχουν, ζουν και αναπνέουν μέσα μας.
Εμείς είμαστε οι δημιουργοί τους κι εμείς είμαστε οι δήμιοι τους.
Και κάτι που δεν το ξέρουν πολλοί (αλλά τώρα θα το μάθουν όλοι) το επόμενο tattoo μου θα λέει: «Let your heart rule your head».
Αξίζει να είσαι ερωτευμένος.
Αξίζει να αγαπάς.
Αξίζει να δημιουργείς μέσα από το πιο όμορφο συναίσθημα αυτού του πλανήτη…
Αγγελική Ξαγοράρη
