Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Βρετανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι μαθηματικά μπορούν διεγείρουν τις ίδιες περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου που ενεργοποιούνται από τη θεά ενός έργου τέχνης ή την ακρόαση ενός μουσικού αριστουργήματος.
Advertisment
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Frontiers in Human Neuroscience, ομάδα ειδικών από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, με επικεφαλής τον καθηγητή Σεμίρ Ζέκι, μέσω λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI) μελέτησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα 15 καθηγητών Μαθηματικών, την ώρα που αυτοί καλούνταν να δουν 60 μαθηματικές εξισώσεις και να τις αξιολογήσουν ως «όμορφες», «άσχημες» ή «ουδέτερες».
Η μελέτη έδειξε ότι η εμπειρία του «μαθηματικά ωραίου» καταγράφεται στην ίδια συναισθηματική περιοχή του εγκεφάλου (στον μέσο κογχομετωπιαίο φλοιό), όπου αποτυπώνεται και γίνεται η επεξεργασία του «ωραίου» στην μουσική ή τη ζωγραφική.
«Σε πολλούς από εμάς οι μαθηματικές εξισώσεις φαίνονται ξερές και ακατανόητες, όμως για έναν μαθηματικό μια εξίσωση μπορεί να ενσωματώνει την πεμπτουσία της ομορφιάς. Η ομορφιά μιας εξίσωσης μπορεί να προέρχεται από την απλότητά της, τη συμμετρία της, την κομψότητά της ή την έκφραση μιας αναλλοίωτης αλήθειας. Για τον Πλάτωνα, η αφηρημένη ποιότητα των μαθηματικών εξέφραζε το αποκορύφωμα της ομορφιάς», εξηγεί ο Δρ Ζέκι.
Advertisment
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι, οι εξισώσεις που συστηματικά γεννούν την πιο έντονη αισθητική απόλαυση, είναι η ταυτότητα του Όιλερ, το Πυθαγόρειο θεώρημα και οι εξισώσεις Κοσί-Ρίμαν.
Η νέα μελέτη ενισχύει τη θεωρία ότι υπάρχει μια ενιαία νευροβιολογική βάση για την ομορφιά και την αισθητική αντίληψη του ωραίου.
in.gr
