Επιμέλεια: Σέβη Μουκριώτη
To μόνο που χρειάζεσαι να θυμάσαι είναι τουτο: Όσο φτιάχνεις μια ταυτότητα για τον εαυτό σου από τον πόνο, δεν μπορείς να ελευθερωθείς από αυτόν. Όσο ένα μέρος σου είναι επενδυμένο στο συναισθηματικό σου πόνο, αντιστέκεσαι ή σαμποτάρεις ασυνείδητα κάθε προσπάθεια που κάνεις για να γιατρέψεις αυτό τον πόνο. Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, θέλεις να διατηρήσεις τον εαυτό σου ακέραιο, και ο πόνος έχει γίνει ένα ουσιαστικό μέρος σου. Αυτή η διαδικασία είναι ασυνείδητη και ο μόνος τρόπος να την ξεπεράσεις είναι να την κάνεις συνειδητή.
Το να δεις ξαφνικά ότι ήσουν προσκολλημένος στον πόνο σου είναι μια συγκλονιστική συνειδητοποίηση. Τη στιγμή που το συνειδητοποιείς έχεις σπάσει την προσκόλληση. Ο πόνος είναι ένα ενεργειακό πεδίο, σχεδόν σαν οντότητα, που έχει προσωρινά εγκατασταθεί στον εσωτερικό σου χώρο και υπάρχει εξαιτίας κάποιων γεγονότων που συνέβησαν στο παρελθόν. Είναι το ζωντανό παρελθόν μέσα σου και αν ταυτιστείς μαζί του, τότε ταυτίζεσαι με το παρελθόν.
Advertisment
Μην αποστρέφεσαι τον πόνο. Αντιμετώπισε τον. Νιώσε τον απόλυτα. Νιώσε τον –μην τον σκέφτεσαι. Έκφρασέ τον αν χρειάζεται αλλά μην δημιουργείς σενάρια γύρω από αυτόν στο νου σου. Δώσε όλη σου την προσοχή στο συναίσθημα, όχι στον άνθρωπο, το περιστατικό ή την κατάσταση που φαίνεται να τον έχει προκαλέσει. Μην αφήνεις το νου να χρησιμοποιήσει τον πόνο για να σου δημιουργήσει μια ταυτότητα θύματος από αυτόν.
Η ταυτότητα του θύματος είναι η πεποίθηση ότι το παρελθόν είναι πιο δυνατό από το παρόν, πράγμα που είναι αντίθετο από την αλήθεια. Είναι η πεποίθηση ότι οι άλλοι άνθρωποι και αυτά που έκαναν ευθύνονται για το ποιος είσαι σήμερα, για το συναισθηματικό σου πόνο ή για την ανικανότητα σου να είσαι ο αληθινός σου εαυτός. Η αλήθεια είναι ότι η μόνη δύναμη που περιέχεται σε τούτη τη στιγμή, είναι η δύναμη του εσώτερου εαυτού σου. Από τη στιγμή που θα το καταλάβεις αυτό, συνειδητοποιείς επίσης ότι εσύ είσαι υπεύθυνος τώρα για τον εσωτερικό σου χώρο, εσύ και κανένας άλλος ,και ότι το παρελθόν δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια στη Δύναμη που έχει το ΤΏΡΑ!
Το να νιώθεις οίκτο για τον εαυτό σου και να λες την ιστορία σου σε άλλους σε κρατάει κολλημένο στον πόνο. Αφού είναι αδύνατον να απομακρυνθείς από το συναίσθημα, η μόνη πιθανότητα για αλλαγή είναι να μπεις μέσα του, διαφορετικά τίποτε δεν θα αλλάζει. Δώσε λοιπόν όλη σου την προσοχή σ’αυτό που αισθάνεσαι και απόφυγε να του δώσεις νοητικά ένα όνομα.
Advertisment
Καθώς μπαίνεις στο συναίσθημα να είσαι σε έντονη εγρήγορση. Στην αρχή μπορεί να φανεί σαν ένα ζοφερό και τρομακτικό μέρος. Όταν έρχεται η παρόρμηση να το αποφύγεις, παρατήρησε την, αλλά μην την ακολουθήσεις. Συνέχισε να κρατάς την προσοχή σου εστιασμένη στο πόνο, συνέχισε να νιώθεις τη θλίψη, το φόβο, τον τρόμο, την μοναξιά , ότι και αν είναι . Μείνε άγρυπνος, μείνε παρών σε όλη σου την Ύπαρξη, με κάθε κύτταρο του σώματος σου. Έτσι φέρνεις ένα φώς μέσα σε αυτό το σκοτάδι. Αυτή είναι η φλόγα της συνειδητότητας σου.
Λύτρωση
Η αληθινή λύτρωση είναι μια κατάσταση ελευθερίας από το φόβο, από τα βάσανα από αυτό που αντιλαμβάνεσαι σαν κατάσταση έλλειψης και ανεπάρκειας και κατά συνέπεια, από κάθε επιθυμία, ανάγκη, άρπαγμα και γάντζωμα. Είναι ελευθερία από την ψυχαναγκαστική σκέψη ,από την αρνητικότητα και πάνω απ’όλα από το παρελθόν και το μέλλον σαν ψυχολογική ανάγκη.
Ο νους σου λέει ότι δεν μπορείς να φτάσεις εκεί από εδώ. Κάτι χρειάζεται να συμβεί ή χρειάζεται να γίνεις αυτό ή εκείνο πριν μπορέσεις να ελευθερωθείς και να ολοκληρωθείς. Στη πραγματικότητα σου λέει ότι χρειάζεσαι χρόνο , ότι χρειάζεσαι να βρεις να ξεκαθαρίσεις, να κάνεις, να πετύχεις, να αποκτήσεις, να γίνεις ή να καταλάβεις κάτι πριν μπορέσεις να γίνεις ελεύθερος ή πλήρης.
Βλέπεις το χρόνο σου μέσο για τη λύτρωση, ενώ στη πραγματικότητα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη λύτρωση. Πιστεύεις ότι δεν μπορείς να φτάσεις εκεί από εδώ που είσαι και από αυτό που είσαι ετούτη τη στιγμή, επειδή δεν είσαι ακόμη πλήρης ή αρκετά καλός, αλλά η αλήθεια είναι ότι το εδώ και τώρα, είναι το μόνο σημείο από το οποίο φτάνεις εκεί.
«Φτάνεις» εκεί, συνειδητοποιώντας ότι είσαι ΗΔΗ εκεί.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Eckhart Tolle “Η Δύναμη του Τώρα”
