γράφει η Βασιλική Παλαιογιάννη – Κοινωνική Λειτουργός
Ολοι μας έχουμε μια προσωπική ιστορία που μας χαρακτηρίζει. Κάθε στιγμή που ζούμε δεν είναι παρά ενα σημείο στο δρόμο της ζωής μας. Είναι σημαντικό να ξέρουμε από που ερχόμαστε για να καταλάβουμε καλύτερα προς τα που πάμε και γιατί παίρνουμε τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.
Advertisment
Είναι πάντα χρήσιμο να αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε στον κόσμο, πως είμασταν μωρά, αν είχαμε αδέρφια μεγαλύτερα, ποιές ήταν οι πρώτες λέξεις που μάθαμε, ποιά παιχνίδια μας άρεσαν περισσότερο….’Ολα αυτά είναι η ιστορία μας. Είναι πολύτιμα στοιχεία και όταν υπάρχει η δυνατότητα, έχουμε το δικαίωμα να τα μάθουμε.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε ποιοί ήταν οι προγονοί μας και πως ζούσαν. Ρωτήστε τους γονείς σας, τους παππούδες σας και τις γιαγιάδες.
Πολλές φορές οι μεγάλοι θυμούνται ενδιαφέρουσες ιστορίες έτσι μπορείτε να κάνετε τις οικογενειακές συναντήσεις λιγότερο ανιαρές ζητώντας από τους μεγάλους να γυρίσουν στο παρελθόν και να θυμηθούν ευχάριστες, δυσάρεστες ή αστείες ιστορίες. Βέβαια πρέπει να είμαστε διακριτικοί, πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να θυμούνται κάποια γεγονότα γιατί ίσως τους πονάνε πολύ. ‘Ισως πάλι κάποιες απαντήσεις που θα πάρουμε να πονέσουν εμάς τους ίδιους.
Advertisment
Η προσωπική ιστορία του καθενός δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή αλλά είναι ένα άθροισμα από στιγμές ευτυχίας, δυστυχίας, τυχαίων γεγονότων, ατυχημάτων, δύσκολων καταστάσεων, χαράς και πόνου. ‘Οσο δε δεχόμαστε ότι αυτή είναι η δική μας ιστορία τόσο δυσκολευόμαστε να προχωρήσουμε. Όλα αυτά βέβαια, μ’ ένα αίσθημα αναγνώρισης προς τους ανθρώπους που μας έδωσαν τη ζωή και με ένα στόχο να τα καταφέρουμε τόσο καλά όσο και εκείνοι ή καλύτερα από αυτούς.
Ακόμη και αν αισθανόμαστε θυμό ή ντροπή για κάποια πράγματα που έκαναν ή που δεν έκαναν οι γονείς μας, πρέπει να ξέρουμε ότι κανένα αποτυχημένο ή δύσκολο παρελθόν δεν μας εμποδίζει να έχουμε ένα ωραίο ΜΕΛΛΟΝ.
Ελπίζοντας ότι, καθώς μεγαλώνουμε, θα είμαστε σε θέση ολοένα και περισσότερο να καθορίζουμε ΕΜΕΙΣ
τη συνέχεια της προσωπικής μας ιστορίας.
www.vres-agrinio.gr
