Σύμφωνα με τον Wilhelm Hofmann και την ομάδα ερευνητών του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, η αυτοκυριαρχία είναι μια από τις πιο πολύτιμες ανθρώπινες αρετές, όχι μόνο επειδή μας κάνει καλύτερους ανθρώπους αλλά και επειδή μας κάνει ευτυχισμένους.
Ο αυτοέλεγχος ορίζεται ως η ικανότητα κάποιου «να αλλάξει ή να επιβληθεί στις εσωτερικές του επιδράσεις» έτσι ώστε ενάντια στη διαίσθηση, οι άνθρωποι που περνάνε πολύ χρόνο αρνούμενοι πράγματα στον εαυτό τους-κάποια εκ των οποίων ίσως να ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστα είναι πιο ευτυχισμένοι. Αν όμως το δει κανείς μακροπρόθεσμα, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι πιο αδύνατοι, πιο υγιείς και μπορούν να αγνοήσουν τις βραχυπρόθεσμες απολαύσεις στοχεύοντας τα μακροπρόθεσμα οφέλη.
Advertisment
Ως μέρος αυτής της έρευνας, 414 ενήλικες συμπλήρωσαν διαδικτυακή έρευνα, στην οποία αξιολογούσαν τον βαθμό αυτοέλεγχό τους απαντώντας σε 14 προτάσεις. Π.χ: «Κάνω πράγματα τα οποία είναι κακά για μένα γιατί έχουν πλάκα». Επίσης κλήθηκαν να αξιολογήσουν την συναισθηματική τους κατάσταση καθώς και το επίπεδο της ευτυχίας τους.
Κατόπιν, προσφέρθηκαν κινητά αφής σε 205 ενήλικες και τους ζητήθηκε(σε ανυποψίαστο χρόνο μέσα στην εβδομάδα)να αξιολογήσουν το πόσο ευτυχισμένοι είναι. Ταυτόχρονα τους ζητούνταν να αναφέρουν τυχόν καταστάσεις που τους έβαζαν σε πειρασμούς και αν όντως υπήρχαν τέτοιες, να πουν πόσο σκληρά προσπάθησαν για να αντισταθούν ή ακόμα και αν ενέδωσαν.
Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά, αλλά και αναμφισβήτητα. Οι άνθρωποι που έλεγχαν περισσότερο τον εαυτό τους δήλωναν πιο ευτυχισμένοι από την ζωή τους. Όχι μόνο μακροπρόθεσμα αλλά και βραχυπρόθεσμα. Γιατί αυτό όμως; Οι ερευνητές έρχονται εδώ και υπογραμμίζουν πως οι άνθρωποι με αυτοκυριαρχία δεν γκρινιάζουν για το κάτι παραπάνω που τους λείπει. Δεν περνούν στιγμές αμφιταλαντευόμενοι μεταξύ του να ενδώσουν στον πειρασμό και του να κρατηθούν και δεν χρειάζεται να νιώσουν τύψεις στην περίπτωση που ενδώσουν. Είναι, απλούστατα, ανώτεροι μιας τέτοιας κατάστασης και αυτό τους κάνει ευτυχισμένους!
Advertisment
Το παράξενο είναι ότι οι άνθρωποι έχουν περισσότερο την τάση να ελέγχουν και να κυριαρχούν το περιβάλλον τους ή τα άτομα γύρω τους, και ελάχιστα τον εαυτό τους. Δεν μιλάμε βέβαια για την τήρηση μιας αυστηρής δίαιτας, αλλά κυρίως για το πως η συμπεριφορά μας προσπαθεί να κατευθύνει τις πράξεις ων άλλων, ενώ απουσιάζει η συναίσθηση του πως λειτουργούμε εμείς οι ίδιοι.
