Το να συνομιλάμε με τον εαυτό μας έχει γνωστικά οφέλη, δείχνουν οι μελέτες. Δεν σημαίνει ότι είμαστε τρελοί!
Οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν στον εαυτό τους το λιγότερο κάθε δυο-τρεις μέρες, ενώ αρκετοί μιλούν στον εαυτό τους πολλές φορές την ημέρα. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την παράλογη συμπεριφορά; Παλαιότερες έρευνες είχαν δείξει ότι τέτοιου είδους συνομιλίες στα παιδιά μπορούν να κατευθύνουν τη συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα, τα παιδιά πολύ συχνά λένε στον εαυτό τους βήμα-βήμα πώς να δέσουν τα κορδόνια τους ενώ τα δένουν, σαν να υπενθυμίζουν στον εαυτό τους να επικεντρωθεί σ’αυτό που κάνουν.
Advertisment
«Ένα πλεονέκτημα της συνομιλίας με τον εαυτό μας είναι ότι ξέρουμε πως τουλάχιστον ένα άτομο μας ακούει», είπε κάποτε ο δημοσιογράφος και κωμικός Φράνκλιν Τζόουνς.
Μπορεί αυτή η συνομιλία να βοηθάει και τους ενήλικες;
Σε μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην “Quarterly Journal of Experimental Psychology”, οι ψυχολόγοι Γκάρι Λούπιαν (Πανεπιστήμιο Μάντισον του Γουισκόνσιν) και Ντάνιελ Σουίνγκλι (Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια) διεξήγαγαν ορισμένα πειράματα με σκοπό να ανακαλύψουν αν η συνομιλία με τον εαυτό μας μπορεί να μας βοηθήσει όταν ψάχνουμε συγκεκριμένα αντικείμενα. Οι έρευνες αυτές εμπνεύστηκαν από την παρατήρηση σε ανθρώπους που συχνά μουρμουρίζουν στον εαυτό τους όταν προσπαθούν να βρουν κάτι, για παράδειγμα, ένα βάζο μαρμελάδα στο σούπερ μάρκετ, ή το βούτυρο στο ψυγείο τους.
Advertisment
Στο πρώτο πείραμα, οι ερευνητές έδειξαν στους συμμετέχοντες 20 φωτογραφίες διαφόρων αντικειμένων και τους ζήτησαν να βρουν ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Σε κάποιες δοκιμές, οι συμμετέχοντες είδαν ένα ταμπελάκι που τους έλεγε ποιο αντικείμενο να βρουν («Παρακαλώ ψάξτε για την τσαγιέρα»). Σε άλλες δοκιμές, ζητήθηκε από τους ίδιους συμμετέχοντες να ψάξουν πάλι για συγκεκριμένο αντικείμενο λέγοντας στον εαυτό τους την συγκεκριμένη λέξη. Παρατηρήθηκε ότι η συνομιλία με τον εαυτό τους τους βοήθησε να βρουν πιο γρήγορα το αντικείμενο.
Σε ένα ακόλουθο πείραμα, οι συμμετέχοντες συμμετείχαν σε μια εικονική αγορά αντικειμένων. Τους ζητήθηκε να κοιτάξουν φωτογραφίες ορισμένων κοινών αντικειμένων και να βρουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, τα συγκεκριμένα αντικείμενα στις φωτογραφίες. Για παράδειγμα, τους ζητήθηκε να βρουν όλες τις τσάντες με τα μήλα, ή όλα τα μπουκάλια των αναψυκτικών. Κι εδώ επίσης, παρατηρήθηκε ότι υπήρχε πλεονέκτημα όταν οι συμμετέχοντες έλεγαν στον εαυτό τους την ονομασία του αντικειμένου που έψαχναν, ειδικά εάν το αντικείμενο ήταν πολύ συνηθισμένο. Για παράδειγμα, η λέξη «μήλο» τους βοηθούσε όταν έψαχναν για μήλο, ενώ η μάρκα ενός αποσμητικού τους καθυστερούσε.
Την επόμενη φορά που θα χάσετε τα κλειδιά σας, ίσως να θελήσετε να μουρμουρίσετε στον εαυτό σας «κλειδιά, κλειδιά, κλειδιά», καθώς ψάχνετε. Απλώς αγνοήστε τα περίεργα βλέμματα γύρω σας…
