Ποίημα: Γαλήνεμα

Με σταθερούς βηματισμούς, αγέρωχος περπατάς Από το χέρι σου με κρατάς και με σφίγγεις Μα σαν όλοι πάνε εκεί που υπάρχει πολύς κόσμος Εσύ

Με σταθερούς βηματισμούς, αγέρωχος περπατάς
Από το χέρι σου με κρατάς και με σφίγγεις
Μα σαν όλοι πάνε εκεί που υπάρχει πολύς κόσμος
Εσύ με πας εκεί που υπάρχουν πολλές απορίες.

Άλλοτε τα μάτια σου είναι σκυθρωπά και αγριεμένα
Έτοιμα να κατασπαράξουν ένα αθώο στιγμιότυπο
Κι άλλοτε τα μάτια σου είναι επάνω μου καρφωμένα
Έτοιμα να με ταξιδέψουν στον κόσμο της Ιλιάδας.

Advertisment

Μα πατέρα, πώς να στο πω
Είναι βαριά η σκιά των αναμνήσεων,
Μα σαν πέρασαν τα χρόνια
Μοιάζουμε όλο και περισσότερο.

Άσπα Ζώτου

Advertisment

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Από σταθερούς παλμούς στην έξυπνη διέγερση: Η θεραπεία του Πάρκινσον κάνει ένα άλμα προς τα εμπρός
prostate cancer
Πώς το μικροβίωμα διαμορφώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και την πρόληψη των αλλεργιών
Λιπώδης διήθηση του ήπατος: Η σχέση του με τις μεταβολικές διαταραχές

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση