Με σταθερούς βηματισμούς, αγέρωχος περπατάς
Από το χέρι σου με κρατάς και με σφίγγεις
Μα σαν όλοι πάνε εκεί που υπάρχει πολύς κόσμος
Εσύ με πας εκεί που υπάρχουν πολλές απορίες.
Άλλοτε τα μάτια σου είναι σκυθρωπά και αγριεμένα
Έτοιμα να κατασπαράξουν ένα αθώο στιγμιότυπο
Κι άλλοτε τα μάτια σου είναι επάνω μου καρφωμένα
Έτοιμα να με ταξιδέψουν στον κόσμο της Ιλιάδας.
Μα πατέρα, πώς να στο πω
Είναι βαριά η σκιά των αναμνήσεων,
Μα σαν πέρασαν τα χρόνια
Μοιάζουμε όλο και περισσότερο.
Άσπα Ζώτου
