Ποίημα: Γαλήνεμα

Με σταθερούς βηματισμούς, αγέρωχος περπατάς Από το χέρι σου με κρατάς και με σφίγγεις Μα σαν όλοι πάνε εκεί που υπάρχει πολύς κόσμος Εσύ

Με σταθερούς βηματισμούς, αγέρωχος περπατάς
Από το χέρι σου με κρατάς και με σφίγγεις
Μα σαν όλοι πάνε εκεί που υπάρχει πολύς κόσμος
Εσύ με πας εκεί που υπάρχουν πολλές απορίες.

Άλλοτε τα μάτια σου είναι σκυθρωπά και αγριεμένα
Έτοιμα να κατασπαράξουν ένα αθώο στιγμιότυπο
Κι άλλοτε τα μάτια σου είναι επάνω μου καρφωμένα
Έτοιμα να με ταξιδέψουν στον κόσμο της Ιλιάδας.

Advertisment

Μα πατέρα, πώς να στο πω
Είναι βαριά η σκιά των αναμνήσεων,
Μα σαν πέρασαν τα χρόνια
Μοιάζουμε όλο και περισσότερο.

Άσπα Ζώτου

Advertisment

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Μουσείο Μαρία Κάλλας: Διεκδικεί το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μουσείου της Χρονιάς 2025
Πορφυρή Λεμονιά: Μια ταινία μικρού μήκους με θέμα τη βία και τη γυναικοκτονία (βίντεο)
Σπάνιο δακτυλογραφημένο αντίγραφο του βιβλίου «Ο Μικρός Πρίγκιπας» πωλείται 1,25 εκ. δολάρια
Αποκαλύφθηκε η νέα τοιχογραφία της Στέγης: «Μια Γυναικεία Φιγούρα με Κόκκινη και Μοβ Φορεσιά»

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση