Ακολουθεί ένα εξαιρετικό απόσπασμα από το βιβλίο του ιατρού Θανάση Σεφερλή “Καρκίνος – Δάσκαλος και Φίλος” Εκδόσεις Ψυχογιός
Η λέξη πνευματικότητα σημαίνει πολλά πράγματα για πολλούς ανθρώπους και προκαλείται μεγάλη σύγχυση γύρω από αυτήν. Η ανάγκη να εκφράσουμε τις πνευματικές ανησυχίες μας αττοτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης μας. Σε όλη τη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας συναντάμε ανθρώπους οι οποίοι με τη θέληση τους θυσίαζαν τη σωματική καλοπέραση και την υλική ευδαιμονία για χάρη της πνευματικής τους ολοκλήρωσης και της καλλιέργειας αρετών όπως αγάπη, αυτογνωσία, αποδοχή, συγχώρεση, εγκράτεια, ανιδιοτελής προσφορά, ευγνωμοσύνη, συμπόνια, ταπεινότητα, πίστη, προσευχή, διαλογισμός.
Advertisment
Ο ψυχολόγος Λόρενς ΛεΣαν, στο βιβλίο του The Turning Point (Το Σημείο Καμπής), γράφει ότι για να κατανοήσουμε την πνευματικότητα, θα πρέπει να δώσουμε έναν ορισμό που να περιέχει δύο ειδών λειτουργίες: τη «διαλογιστική» και «το να είσαι στον κόσμο». Η πρώτη, η διαλογιστική λειτουργία, που αναφέρεται στους Ανατολικούς, αποτελείται από πειθαρχημένες πρακτικές προσευχής ή διαλογισμού, που οδηγούν το άτομο στη γνώση ότι είναι ένα μέρος όλου του σύμπαντος και δεν μπορεί να χωριστεί από αυτό. Όταν κατανοήσει κανείς τον κόσμο του πνεύματος, διαπιστώνει ξεκάθαρα ότι όλα τα προβλήματα είναι ψευδαισθήσεις, είναι κατασκευάσματα του νου, επειδή πιστεύουμε ότι είμαστε χωρισμένοι από την πηγή μας, τον Θεό, τη Συμπαντική Δύναμη, το Ύψιστο Πνεύμα, ή το όνομα που δίνει ο καθένας. Το δεύτερο μέρος της πνευματικότητας αναφέρεται κυρίως στους Δυτικούς, επειδή στη Δύση η έμφαση στην πνευματική εξέλιξη δίνεται στο τι κάνεις παρά στο πώς νιώθεις, πώς αισθάνεσαι. Έτσι πολλοί Δυτικοί ασχολούνται αφιλοκερδώς με διάφορους οργανισμούς, σωματεία, συλλόγους, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες και αγάπη χωρίς όρους, σε συνανθρώπους που την χρειάζονται.
Όσον αφορά δε την πνευματική ίαση, σύμφωνα με πολλούς δασκάλους, αυτή δε βρίσκεται στον νου. Ο νους σου δεν μπορεί να σε θεραπεύσει, αφού αυτός έχει δημιουργήσει την αρρώστια. Ο Αϊνστάιν λέει ότι «δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας τον ίδιο νου ο οποίος δημιούργησε το πρόβλημα».
Η Κάρολαϊν Μέις, την οποία συνάντησα σε κάποιο σεμινάριο έναν χρόνο μετά το δεύτερο χειρουργείο, μου είπε για τις υποτροπές: Χρειάζεσαι κάτι άλλο, χρειάζεσαι να επιστρέψεις στα ιερά, σε ένα πεδίο θείας χάριτος, καμία ιατρική ή ενεργειακή θεραπεία δεν έχει τη δύναμη που έχει η πνευματική ίαση. Η πνευματική ίαση συμβαίνει στιγμιαία. Είναι μια μυστικιστική εμπειρία, και μπορεί να συμβεί ακόμα και στις πλέον σοβαρές κληρονομικές παθήσεις.
Advertisment
Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ίαση έρχεται από μέσα, σαν μια πνευματική διαδικασία, και δε χρειάζεται να κάνουν τίποτα, εκτός από τη συναναστροφή με ήρεμα άτομα, τη συμμετοχή σε ευχάριστες εκδηλώσεις-γεγονότα, την επανασύνδεση με τη φύση και τον Θεό, ενώ σύμφωνα με τα Μαθήματα Θαυμάτων όλες οι αρρώστιες οφείλονται στην αδυναμία μας να συγχωρούμε.
Το να συγχωρέσεις κάποιον είναι μια πράξη, δεν είναι ένα συναίσθημα. Πολλοί άνθρωποι λένε «Δεν μπορώ να συγχωρήσω αυτόν/αυτήν γιατί δεν το νιώθω αυτό». Είναι αυτονόητο, δεν μπορείς να έχεις ένα συναίσθημα για κάτι για το οποίο δεν έχεις την εμπειρία. Ένα συναίσθημα συγχώρεσης μπορούμε να το νιώθουμε μόνον εάν εκφράσουμε τη συγχώρεση μας. Πρώτα εκφράζουμε τη συγχώρεση μας και μετά ακολουθεί το συναίσθημα. Συγχώρεση είναι να αφήσεις την αίσθηση της εκδίκησης, του θυμού, του μίσους ή οποιουδήποτε άλλου συναισθήματος που έχεις για κάποιον. Μπορεί να χρειάζεται να συγχωρήσεις κάποιον για κάτι που σου έκανε, κάποιον άλλον για κάτι που δε σου έκανε.
Κάποιοι λένε «Μπορώ να συγχωρήσω, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω, και επειδή δεν μπορώ να ξεχάσω δε σκέφτομαι να συγχωρήσω». Αν αναρωτηθείς όμως ποιος είναι αυτός που υποφέρει, ποιος είναι αυτός που νιώθει οργή και καταπιέζει την ψυχή, το σώμα και την καρδιά του, ποιανού η ζωή περιορίζεται από την απουσία συγχώρεσης, τότε διαπιστώνεις ότι εσύ ζημιώνεσαι, αυτός που δε συγχωρεί χάνει, οπότε και από καθαρό συμφέρον προσωπικής υγείας να δει κανείς τη συγχώρεση είναι ευεργετική.
