Λίγο μετά την βράβευση του με Νόμπελ ο μεγάλος φιλόσοφος και συγγραφέας ανέτρεξε στα μαθητικά του χρόνια.
Όταν ο Γάλλος μυθιστοριογράφος και φιλόσοφος κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957 στη βράβευσή του είχε αναφερθεί ως μια σπουδαία προσωπικότητα που ξεχωρίζει για τη σημαντική λογοτεχνική παραγωγή του, η οποία με διορατική σοβαρότητα φωτίζει τα προβλήματα της ανθρώπινης συνείδησης στην εποχή μας.
Advertisment
Λίγες μέρες μετά την απονομή ο Καμύ είχε ευχαριστήσει τον δάσκαλό του με τον οποίο όπως αναφέρει άρθρο της Chicago Tribune είχε αναπτυχθεί μια υποδειγματική και σπάνια σχέση δασκάλου-μαθητή.
Ο ισχυρισμός αυτός επαληθεύτηκε και όταν αργότερα η δημοσίευση ενός ημιτελούς αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Καμύ με τίτλο ‘Ο πρώτος άνθρωπος’ περιελάμβανε την αλληλογραφία του συγγραφέα με τον πρώην δάσκαλό του.
Αυτή είναι μια από τις πιο θερμές και συγκινητικές επιστολές που περιλαμβάνεται στο υπόμνημα του βιβλίου και την οποία ο Αλμπέρ Καμύ απέστειλε λίγες μέρες μετά τη βράβευσή του στην πατρική για τον ίδιο φιγούρα, τον κύριο Louis Germain.
Advertisment
Αλμπέρ Καμύ – 19 Νοεμβρίου 1957
Αγαπητέ κύριε Ζερμέν,
Άφησα το θόρυβο γύρω μου να καταλαγιάσει λίγο, πριν σας απευθυνθώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Mόλις μου δόθηκε μια πολύ μεγάλη τιμή που ούτε περίμενα και ούτε επεδίωξα.
Όταν άκουσα την είδηση, η πρώτη μου σκέψη μετά τη μητέρα μου ήσασταν εσείς.
Χωρίς εσάς, χωρίς το χέρι που στοργικά απλώσατε στο φτωχό παιδί που ήμουν τότε, χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Δεν πρόκειται να κερδίσω πολλά από αυτή την τιμή. Μου δίνει όμως τουλάχιστον την ευκαιρία να σας πω τι υπήρξατε και εξακολουθείτε να είστε για μένα και να σας διαβεβαιώσω ότι οι προσπάθειές σας, το έργο σας, και η γενναιόδωρη καρδιά σας εξακολουθούν να ζουν σε έναν από τα μικρά σχολιαρόπαιδά σας που παρά τα χρόνια, δεν έπαψε ποτέ να είναι ευγνώμων μαθητής σας. Θα σας εναγκαλίζομαι με όλη μου την καρδιά.
———
O Aλμπέρ Kαμύ γεννήθηκε το 1913 στο Μοντοβί της Αλγερίας από Γάλλους γονείς. Ζει τα παιδικά του χρόνια μέσα στην απόλυτη φτώχια, με τον πατέρα του νεκρό στον πόλεμο και τη μητέρα του να ξενοδουλεύει. Τελειώνει το λύκειο με υποτροφία και συνεχίζει τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Αλγερίου. Το 1934 γίνεται μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος αλλά διαγράφεται ένα χρόνο μετά. Το 1937 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Η καλή και η ανάποδη. Το 1940 με τη δεύτερη γυναίκα του αποφασίζουν να ζήσουν στο Παρίσι. Δυο χρόνια αργότερα εκδίδεται Ο ξένος.
Μετά το τέλος του πολέμου αρχίζει να ταξιδεύει: ΗΠΑ, Λατινική Αμερική, Ιταλία, Ελλάδα (1955). Δίνει μάχες για να τελειώσει ο πόλεμος της Αλγερίας, ενώ εκδίδονται το ένα μετά το άλλο τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά έργα που τον κάνουν διάσημο σε όλο τον κόσμο. Το 1957 βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Ακόμα και ο πρώην φίλος του, αλλά πλέον αντίπαλός του σε ιδεολογικά ζητήματα, Σαρτρ, θα παραδεχτεί ότι «κανένας δεν χάρισε στον Καμύ το Νόμπελ». Το 1960 ο Καμύ θα σκοτωθεί μαζί με το φίλο και εκδότη του Μισέλ Γκαλιμάρ σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Στην τσάντα του είχε έτοιμα τα χειρόγραφα του έργου του Ο πρώτος άνθρωπος.
Ο λόγος του Αλμπέρ Καμύ κατά τη βράβευσή του με Νόμπελ στη Στοκχόλμη :
