Άρθρο της συγγραφέως Patrice Herbst
Η αγάπη ανάμεσα σε εμένα και τον σύζυγό μου είναι δυνατή, αλλά οι διαφορές μας σχεδόν κατέστρεψαν τη σχέση μας. Ο σύζυγός μου με τρόμαζε και με μπέρδευε. Εγώ έδινα προτεραιότητα στην επικοινωνία και εκείνος απλώς φλυαρούσε. Αυτό βέβαια ήταν σίγουρα λογικό και πρακτικό όχι όμως ιδιαίτερα ρομαντικό.
Advertisment
Άρχισα να νιώθω ανασφάλεια ενώ ο ίδιος δεν μπορούσε να κατανοήσει τα συναισθήματά μου. Κάναμε θεραπεία ζευγαριού και διαβάσαμε πολλά βιβλία για τις σχέσεις. Ευτυχώς, καταφέραμε να βρούμε μια αρμονία η οποία παρέμεινε σταθερή σε όλη τη διάρκεια του γάμου μας.
Ξεπεράσαμε με επιτυχία συγκεκριμένα εμπόδια που βρέθηκαν στον δρόμο μας και εγώ έμαθα διάφορα σημαντικά πράγματα. Παρακάτω παραθέτω τους 5 τρόπους με τους οποίους κάναμε τη σχέση μας την πιο ευτυχισμένη που είχαμε ποτέ παρά τα μεγάλα εμπόδια που συναντήσαμε:
1. Μάθαμε πότε πρέπει να παίρνουμε ο ένας τον άλλο στα σοβαρά
Advertisment
Το γέλιο αποτελούσε πάντα ένα σημαντικό μέρος της σχέσης μας, αλλά το να μάθει ο σύζυγός μου πότε έπρεπε να μιλήσει σοβαρά ήταν κάτι που αποδείχτηκε δύσκολο. Ήμασταν εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο όπου εκείνος γελούσε κι εγώ θύμωνα, διότι ήθελα να συζητήσουμε ορισμένα θέματα περαιτέρω και πιο σοβαρά.
Έτσι, καταλήξαμε στο να χρησιμοποιούμε ένα είδος κωδικοποιημένης φράσης που τη λέγαμε όταν ο ένας ήθελε να συζητήσουμε κάτι που απαιτούσε πλήρη προσοχή και σοβαρότητα από τον άλλο.
Ήταν ένας απλός κι εύκολος (και κάπως ανάλαφρος) τρόπος για να ειδοποιεί ο ένας τον άλλο ότι είχε ανάγκη από προσοχή και σοβαρότητα. Για παράδειγμα, πρώτα έλεγα τη φράση-κλειδί και ύστερα ότι, πχ όταν ασχολούνταν με το κινητό του ενώ εγώ ήθελα να του μιλήσω, με έκανε να νιώθω ότι με αγνοεί.
Ο σύζυγός μου κι εγώ συμφωνήσαμε ότι κάθε φορά που καθένας από εμάς έλεγε αυτή τη φράση, θα έπρεπε ο άλλος να τον παίρνει στα σοβαρά. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε τη φράση με φειδώ και ξέρουμε ότι απαιτείται να δώσουμε προσοχή στο θέμα που μας απασχολεί κάθε φορά.
2. Αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα κάθε φορά
Είχα την κακή συνήθεια να ανοίγω ένα σωρό θέματα ταυτόχρονα, ενώ ο σύζυγός μου είχε ήδη κουραστεί να με ακούει.
Είναι αναπόφευκτο ότι σε μια σχέση ο ένας θα έχει λίγο μεγαλύτερη ικανότητα στη λεκτική επικοινωνία από τον άλλο και έτσι λοιπόν έτυχε αυτό το πρόσωπο να είμαι εγώ. Περίμενα από τον άντρα μου να κρατήσει όλες τις έγνοιές μου σε τάξη μέσα στο δικό του μυαλό, εκείνος όμως ήταν αφηρημένος. Αυτό ήταν κάτι που με εξόργιζε.
Τότε ήταν που μάθαμε τον ορισμό της πλημμύρας. Ο συγγραφέας John Gottman στο βιβλίο του «Οι 7 αρχές του επιτυχημένου γάμου» εξηγεί ότι «πλημμύρα» σημαίνει ότι ένα άτομο κατακλύζει το άλλο με σκληρή κριτική.
«Με πνίγεις», είπε ο σύζυγός μου κρατώντας το βιβλίο. Ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι που ανακαλύψαμε ότι αυτό που έκανα είχε έναν ορισμό και ήμουν σε θέση να σταματήσω αυτή τη συμπεριφορά μέσα από την κατανόηση του πώς αυτή η «πλημμύρα» επηρέαζε αρνητικά τον άντρα μου. Η κριτική μου ήταν έντονη και καταστροφική γι’ αυτόν, και ως εκ τούτου, αναποτελεσματική. Δεν ήθελε να εμπλακεί σε μια τέτοια κατάσταση.
Τώρα πλέον, αν ποτέ νιώσει ότι το παρακάνω, απλώς μου λέει ότι τον «πνίγω». Τότε σταματώ αμέσως μέχρι να μπορέσει να σκεφτεί και να ανταποκριθεί σε κάθε ζήτημα χωρίς να πέσουμε στην παγίδα της αρνητικότητας.
3. Αντιμετωπίζουμε τη ρίζα του προβλήματος
Ένας λόγος που προσπαθώ τόσο πολύ για να διορθώσω μικρές λεπτομέρειες είναι επειδή υπάρχει πάντα ένα μεγάλο ζήτημα που τις συνδέει όλες μαζί. Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία, το να συζητάμε για διάφορα πράγματα συνήθως μου επιτρέπει να χτυπήσω τη ρίζα του προβλήματος χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι αυτό συμβαίνει πάντα.
Αν ο σύζυγός μου με ρωτήσει τι είναι αυτό που πραγματικά με ενοχλεί, με βοηθά να παρακάμψω τα μικρότερα προβλήματα και να επικεντρωθώ στο πραγματικό. Η επίλυση της καρδιάς του προβλήματος με βοηθά να σταματήσω να εκνευρίζομαι για μικροπράγματα μέχρι να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά φταίει.
Στην ουσία, έχω περισσότερο χρόνο για να χαλαρώσω, να σκεφτώ, να εξετάσω τα συναισθήματά μου και να κάνω τη διαδικασία απλούστερη και λιγότερο επώδυνη και για τους δυο μας.
4. Δίνουμε χώρο ο ένας στον άλλο
Πάνω στην παρόρμηση της στιγμής, συνήθως μιλάω ασταμάτητα. Ο σύζυγός μου από την άλλη πλευρά συνήθως φεύγει προκειμένου να ξεφύγει από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση και μέχρι ο ίδιος να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Αυτό είναι κάτι που πάντα με εκνευρίζει.
Τελικά βρήκαμε μια συμβιβαστική λύση.
Ο σύζυγός μου μένει 10-20 λεπτά μόνος του για να σκεφτεί τη συζήτηση που έχουμε κάνει και επιστρέφει πολύ πιο δυναμικός, επικοινωνιακός και γεμάτος κατανόηση. Αν χρειάζεται περισσότερο χρόνο, είναι ελεύθερος να τον πάρει. Η κατανόησή μας βασίζεται στο ότι όποιος χρειάζεται περισσότερο χρόνο αναλαμβάνει να ανοίξει ξανά το ζήτημα έτσι ώστε να το λύσουμε.
5. Εκτιμάμε τα θετικά στοιχεία που διαθέτουμε
Εδώ και χρόνια αποφασίσαμε συνειδητά να εκφράζουμε με λόγια την εκτίμησή μας ο ένας για τον άλλο κάθε μέρα και έχουμε τηρήσει την υπόσχεσή μας. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα που μας ενοχλούν, αλλά υπενθυμίζουμε ο ένας τον άλλο τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς μας καθημερινά κι έτσι είναι πραγματικά δύσκολο να σταθούμε στα αρνητικά.
Προσπαθούμε και οι δύο να παίρνουμε τα θετικά στοιχεία ο ένας από τον άλλο επαναλαμβάνοντας τις συνήθειες εκείνες που μας έφεραν μέχρι εδώ και δημιουργώντας μια όμορφη συντροφική σχέση που είναι τόσο φρέσκια όπως την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε.
