Παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που είναι παραμελημένα ή κακοποιημένα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης πολλών συναισθηματικών και παθολογικών προβλημάτων ως ενήλικες. Πρόσφατα, μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι αυτά τα παιδιά είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν ημικρανίες παρά κεφαλαλγίες τάσεως στην ενήλικη ζωή.
Η ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετέχει η Dawn C. Buse, διευθύντρια του τομέα επιστημών συμπεριφοράς στο Ιατρικό Κέντρο Montefiore Headache Center και αναπληρώτρια καθηγήτρια κλινικής νευρολογίας στο Albert Einstein College of Medicine, δημοσιεύει τα ευρήματά της στο περιοδικό «Neurology».
Advertisment
Κάθε χρόνο, περισσότερα από 6 εκατομμύρια παιδιά στις ΗΠΑ πέφτουν θύματα σωματικής, συναισθηματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης ενώ κάθε 10 δευτερόλεπτα γίνεται μια καταγγελία κακοποίησης.
Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι τα κακοποιημένα παιδιά είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από συχνούς πονοκεφάλους. Ωστόσο, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι στις εν λόγω μελέτες δεν έχουν διερευνήσει αυτή τη συσχέτιση με υποτύπους πονοκεφάλων.
Οι συγγραφείς της μελέτης σημειώνουν τα εξής: «Άλλες πρωτοποριακές μελέτες υποστηρίζουν αυτή τη συσχέτιση, η οποία όμως περιορίζεται από τη φύση των δειγμάτων τους (δηλαδή κέντρα με υποειδικότητα στην κεφαλαλγία), τον ελλιπή χαρακτηρισμό των υποτύπων πονοκεφάλου ή την περιορισμένη εκτίμηση των δυσάρεστων εμπειριών της παιδικής ηλικίας».
Advertisment
Στη μελέτη τους, η Buse και οι συνεργάτες της ήθελαν να εξετάσουν αν οι ενήλικες που είχαν κακοποιηθεί κατά την παιδική τους ηλικία είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ημικρανίες απ’ ό,τι λιγότερο σοβαρές κεφαλαλγίες τάσεως.
Οι ερευνητές εξέτασαν στοιχεία από 9.734 ενήλικες που ήταν μέλη της αμερικανικής μελέτης American Migraine Prevalence and Prevention Study. Από αυτούς, 8.305 ενήλικες έπασχαν από ημικρανίες και 1.429 από κεφαλαλγίες τάσεως.
Το 2007, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο σχεδιασμένο για να αξιολογεί τα παιδικά τραύματα, το οποίο αποκάλυπτε τους 3 τύπους παιδικής κακοποίησης: συναισθηματική κακοποίηση (όταν κάποιος σκόπιμα κάνει ή λέει πράγματα για να πληγώσει ένα παιδί), συναισθηματική παραμέληση (όταν κάποιος εκούσια ή ακούσια παραλείπει να κάνει πράγματα που προωθούν τη συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού) και σεξουαλική κακοποίηση.
Η συναισθηματική κακοποίηση συνδέεται με 33% υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ημικρανίας απ’ ό,τι κεφαλαλγίας τάσεως
Η ομάδα διαπίστωσε ότι το 24,5% των συμμετεχόντων με ημικρανίες είχε υποστεί συναισθηματική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία, ενώ το 21,5% των ατόμων με κεφαλαλγίες τάσεως είχε βιώσει μια τέτοιου είδους κακοποίηση.
Συνολικά, όσα άτομα υπέστησαν συναισθηματική κακοποίηση πριν από την ηλικία των 18 ετών είχαν 33% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ημικρανίες απ’ ό,τι κεφαλαλγίες τάσεως ως ενήλικες. Αυτό το εύρημα παρέμεινε σταθερό ακόμα κι όταν οι ερευνητές συνυπολόγισαν την ηλικία, το φύλο, τη φυλή, την ύπαρξη κατάθλιψης και άγχους και το εισόδημα των οικογενειών των συμμετεχόντων.
Επιπλέον, η ομάδα διαπίστωσε ότι τα άτομα που υπέστησαν 2 μορφές κακοποίησης κατά την παιδική τους ηλικία είχαν 50% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από ημικρανίες στην ενήλικη ζωή απ’ ό,τι εκείνοι που υπέστησαν 1 μορφή κακοποίησης.
Αν και οι ερευνητές διαπίστωσαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ημικρανιών στην ενήλικη ζωή στους συμμετέχοντες που είχαν βιώσει συναισθηματική παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση ως παιδιά, τα άτομα αυτά δεν αντιμετώπιζαν μεγαλύτερο κίνδυνο μόλις συμπεριλήφθηκε και η ύπαρξη κατάθλιψης και άγχους.
Σχολιάζοντας τα συμπεράσματα, η Buse αναφέρει:
«Η παιδική κακοποίηση μπορεί να έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις που να συνδέονται με παθολογικές και ψυχολογικές καταστάσεις στην ενήλικη ζωή συμπεριλαμβανομένων των ημικρανιών. Στη θεραπεία των ασθενών με ημικρανίες, ο νευρολόγος θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την πιθανότητα ύπαρξης κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία».
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο, η B. Lee Peterlin από το Τμήμα Νευρολογίας του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη λέει ότι τα ευρήματα της Buse και των συνεργατών της αποτελούν «σημαντική συμβολή στην κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στις αρνητικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας και τις διαταραχές κεφαλαλγίας».
Τέλος, προσθέτει τα εξής: «Ειδικότερα, η έρευνα αναδεικνύει τη σημασία του εντοπισμού των αρνητικών εμπειριών της παιδικής ηλικίας των συμμετεχόντων που πάσχουν και από ημικρανίες και από κεφαλαλγίες τάσεως, καθώς αυτό μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία στρατηγικών θεραπείας αλλά και μελλοντικών ερευνών».
