Η καύση του λιθάνθρακα και του λιγνίτη, καθώς και οι εξορύξεις έχουν αυξήσει κατακόρυφα τον υδράργυρο στις θάλασσες, πάνω από 300%. Εκτός της καταστροφής που δημιουργούμε στην ίδια τη θαλάσσια ζωή, ο υδράργυρος μεταφέρεται πολύ εύκολα στην τροφική αλυσίδα και άρα… φτάνει ξανά στο πιάτο μας. Η Γη είναι ένας ενιαίος οργανισμός και ο ανόητος τρόπος σκέψης ότι “πετάμε τα απόβλητα στη θάλασσα και εκείνη θα τα καθαρίσει” πρέπει να σταματήσει.
Κάποια από τα πιο υγιεινά ψάρια όπως ο τόνος και ο σολομός, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από ότι οφέλη στον οργανισμό μας λόγω της μεγάλης επιβάρυνσης του υδραργύρου. Ενδεικτικά, οι συγκεντρώσεις υδραργύρου στον κιτρινόπτερο τόνο έχουν αυξηθεί κατά 3,8 τοις εκατό από το 1998 και μετά. Διαβάστε αναλυτικά προηγούμενη δημοσίευσή “Υδράργυρος στα Θαλασσινά. Τι να τρώτε και τι να αποφεύγετε”
Advertisment
Τώρα όμως ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Φλίντερς στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας πιστεύουν ότι ανέπτυξαν μια τεχνολογία που παρέχει μια λύση σε αυτό το πρόβλημα. Κατασκεύασαν ένα υλικό που προέρχεται από απόβλητα του κλάδου των πετρελαιοειδών και υπολείμματα εσπεριδοειδών, το οποίο είναι ικανό να απορροφήσει τον υδράργυρο τόσο από το έδαφος όσο και από το νερό. Το σκούρο πολυμερές υλικό ερυθρού χρώματος αποτελείται από λιμονένιο -έναν άχρωμο υγρό υδατάνθρακα με οσμή λεμονιού που υπάρχει στις φλούδες των πορτοκαλιών, των λεμονιών και τα αιθέρια έλαια των εσπεριδοειδών- και θείο.
Το κόκκινο υλικό κιτρινίζει όταν απορροφά υδράργυρο, ιδιότητα που το καθιστά ιδανικό για επιχειρήσεις εντοπισμού και απορρύπανσης του επικίνδυνου υλικού. Αφού τα βασικά συστατικά του στοιχεία προέρχονται από μεγάλα ρεύματα αποβλήτων, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η παραγωγή του είναι πάμφθηνη και ότι για αυτό τον λόγο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εφαρμογές μεγάλης κλίμακας, όπως οι σωλήνες των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης και σε μεγάλες επιχειρήσεις απορρύπανσης, ακόμα και στους ωκεανούς.
Ο κλάδος των πετρελαιοειδών παράγει 70 εκατομμύρια τόνους θείου κάθε χρόνο και αυτός της επεξεργασίας εσπεριδοειδών 70.000 τόνους λιμονενίου. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το υλικό μπορεί να απομακρύνει και άλλες τοξικές χημικές ουσίες από το νερό και συγκρατεί αποτελεσματικά τους ρύπους έως ότου αυτοί συλλεχθούν για να υποβληθούν σε επεξεργασία. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Angewandte Chemie International Edition.
Advertisment
