Αν και δεν συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με την πολιτική κατάσταση, η παρακάτω έρευνα προσφέρεται για βαθιά αυτογνωσία και συνειδητοποίηση. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, οι πολιτικοί, οι άλλοι, αποτελούν καθρέφτες του εαυτού μας. Κι αν οι πολιτικοί έχουν αυτή τη στάση, το πιο πιθανό είναι ότι αυτή αντανακλά τη στάση της κοινωνίας. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει. Το ερώτημα, είναι, πως μπορεί να διορθωθεί ένα πρόβλημα όταν όλοι αποποιούνται την ευθύνη. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να λυθεί.
Γι αυτό, ο κόσμος μας άλλαξε ανά τους αιώνες, είτε από μοναδικές προσωπικότητες είτε από μικρές ομάδες ανθρώπων. Το κοινό όλων αυτών των ανθρώπων ήταν ότι ανέλαβαν την ευθύνη του προβλήματος και άρα της λύσης του. Η παρακάτω έρευνα που θα διαβάσετε αποδεικνύει πόσο μακριά βρισκόμαστε ακόμα από τη θεραπεία της αιτίας…
Advertisment
Οι Έλληνες πολιτικοί αναγνωρίζουν ότι η χώρα έχει προβλήματα, αλλά, στην πλειονότητά τους δεν θεωρούν ότι η ευθύνη βαραίνει τους ίδιους και το κόμμα τους, σύμφωνα με έρευνα του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου. Αυτό προκύπτει από έρευνα που παρουσιάστηκε στην 4η Ημερίδα που διοργανώνει το Εργαστήρι Στρατηγικής Επικοινωνίας και Μέσων Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Πειραιά.
Ο ερευνητής του Advanced Media Institute του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου, Μάνος Τάκας, μελέτησε τα επίσημα πρακτικά της κοινοβουλευτικής συζήτησης της 14ης Αυγούστου 2015, ημέρας κατά την οποία ψηφίστηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, το Μνημόνιο ΙΙΙ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η κοινοβουλευτική συζήτηση επικεντρώθηκε έντονα σε επιθέσεις ανάμεσα στα κόμματα, με κύρια κατεύθυνση την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η συζήτηση για το “ποιος φταίει” επικεντρώθηκε κυρίως στο εάν η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ με τους εταίρους είχε αρνητικές επιπτώσεις στην Ελλάδα και σε ποιο βαθμό. Έτσι, παραγωγικό αίτιο των προβλημάτων θεωρήθηκε από πολλούς ομιλητές στο Κοινοβούλιο ότι ήταν οι κυβερνητικές αποφάσεις εντός εξαμήνου και όχι η πολιτική που ακολουθήθηκε από όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια.
Advertisment
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, οι περισσότεροι βουλευτές που έλαβαν τον λόγο κατά τη συζήτηση για το Μνημόνιο ΙΙΙ, επιχείρησαν από το Βήμα της Ολομέλειας να αναδείξουν την κυβέρνηση ως πρώτη αιτία για την κατάσταση της χώρας και για την υπαγωγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο ΙΙΙ. Αυτό το επιχείρημα προβάλλεται στο 76,4% των συνολικών δηλώσεων. Το ίδιο το Μνημόνιο ΙΙΙ θεωρείται πρώτη αιτία για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μόλις από το 12,1% των ομιλητών, κάτι που, σύμφωνα με τον ερευνητή, υπογραμμίζει το «δεδομένο» της καταστάσεως, ότι δηλαδή τόσο το Μνημόνιο ΙΙΙ όσο και τα προηγούμενα Μνημόνια έχουν ενσωματωθεί πλέον στην πολιτική συλλογιστική. Ευθύνες αποδόθηκαν σε εξωκρατικούς παράγοντες σε ποσοστό 6,3%, στην προηγούμενη κυβέρνηση (3,4%), στη διακομματική κυβέρνηση (1,1%) ή σε άλλα αίτια (0,6%).
Όπως σημειώνει ο κ. Τάκας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης έριξαν τους αντιπολιτευτικούς τόνους, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη σε εκείνη την κρίσιμη περίοδο. Έτσι, κατά του Μνημονίου ΙΙΙ τάχθηκαν ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, ενώ η πλειοψηφία του ελληνικού Κοινοβουλίου φαίνεται να έχει αποδεχθεί τα Μνημόνια ως πολιτική πρακτική.
Σύμφωνα με την έρευνα, τα προβλήματα, τα οποία αναγνωρίζουν οι πολιτικοί δρώντες στην Ελλάδα, οφείλονται σε εσωτερικά αίτια (83,9%), που δεν σχετίζονται με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα (80,50%) και πάντως δεν σχετίζονται με τους ίδιους (91%). Εν τέλει, σύμφωνα με την έρευνα, η Ελλάδα παρουσιάζεται ως μια χώρα με έντονα εσωτερικά προβλήματα, με σταθερά χαρακτηριστικά, τα οποία η συλλογιστική των Μνημονίων καλείται να λύσει και να αποτελέσει έναυσμα για την ανάκαμψη της χώρας.
