Άρθρα με νόημα..., Διάβασέ το!

“Χωρίς τίτλους”

Πώς είναι να είσαι ο εαυτός σου, να ξυπνάς με καθόλου ή με πολλές προοπτικές. Να μην περιμένεις τίποτα κι όμως να συμβαίνουν πολλά.

Και ξυπνάς σε αυτήν την ξένη χώρα. Έχεις αποφασίσει την αλλαγή πριν καν η αλλαγή σου έρθει σαν ιδέα. Όχι τώρα που η Ελλάδα έχει κρίση. Ανέκαθεν ήθελες να την κάνεις, να φύγεις. Όχι από δειλία, αντίθετα, από αμέτρητα κότσια που είχες να αναμετρηθείς με την πρόκληση, την διαφορετικότητα, την εμπειρία. Απλά συνειδητοποίησες πως η ζωή δεν σου δόθηκε για να ζήσεις πάντα σε ένα μέρος και δη όταν έχεις την περιέργεια να γνωρίσεις τόσα άλλα. Σου δόθηκε για να κάνεις την περιήγησή σου, το ταξίδι σου ανάμεσα στον κόσμο. Ένα ταξίδι μακρύ, πλούσιο σε γνώση και εμπειρία, να νιώσεις πολίτης του κόσμου κι όχι απλά ένας ακόμα μετανάστης. Μια ταμπέλα.

Τι κι αν έχει δυσκολίες η Ελλάδα; Είχε, έχει, θα έχει… όπως και όλα τα μέρη του κόσμου. Και όχι εδώ λίγα, εκεί πολλά. Παντού ίδιες αγωνίες, ίδιες σκέψεις τελικά. Οι άνθρωποι, άνθρωποι πάνω κάτω τα ίδια. Όταν ξεβολεύεσαι από αυτά που ήδη ξέρεις, τότε συνειδητοποιείς πως όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Ο άνθρωπος δεν ξεχωρίζει από το τι έχει, αλλά από το πώς το απέκτησε και πώς το διαχειρίζεται. Πώς το διοχετεύει στην κοινωνία, στους γύρω του.

Advertisment

Έμαθε την ευγένεια, το μοίρασμα, το να χαίρεται με την ευτυχία, κι ας μην την έχει, να λυπάται με τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω του, έμαθε να δίνει κι ας μην παίρνει, να μην τσιγκουνεύεται, να μην κρίνει; Αξίες για τις οποίες όλοι γνωρίζουν μα κανείς δεν αγωνίζεται και ιδιαίτερα να αποκτήσει. Η αληθινή γνώση της ζωής δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια, εκτός αν είσαι τυχερός και γνωρίσεις τον έναν ανάμεσα στους μυριάδες, εκείνον τον διαφορετικό καθηγητή (σαν από την ταινία ‘Τον κύκλο των χαμένων ποιητών’-θυμάσαι;) που να σε βάλει σε μια άλλη πνευματική κατάσταση, να αναρρωτηθείς για την ουσία και την αληθινή γνώση. Το αποκτάς αυτό όταν μετακινείσαι, είναι αλήθεια.

Σε αυτή την ξένη πόλη σε μια μακρινή χώρα, ξυπνάς και ξεχνάς ποιος είσαι. Δεν έχεις ταυτότητα με την έννοια του σπουδαίου, του υποσχόμενου. Μπαίνεις εσύ στις ζωές των άλλων. Προσπαθείς εσύ να βρεις την καινούρια διαδρομή. Είσαι μέσα στο δάσος και κοιτάς όντως το δάσος, ψάχνεις αλήθεια ανάμεσα στα δέντρα, κι όμως κοιτάς τον ουρανό, ναι μυρίζεις και τη βροχή, απολαμβάνεις και τον ήλιο, δέχεσαι και το χιόνι, μπαίνεις και μέσα στην καλύβα.

Μιλάς με ανθρώπους που στη χώρα σου… φοβόσουν ίσως και να κοιτάξεις στα μάτια. Χαμογελάς στον οδηγό του λεωφορείου, λες καλημέρα και χτυπάς το εισιτήριό σου. Δίνεις τη θέση σου όταν χρειαστεί και δεν κάθεσαι ποτέ στις θέσεις που χρειάζεται ο άνθρωπος με ειδικές ανάγκες. Να παρατηρείς και να θαυμάζεις τον μουσικό που παίζει παντού και το γουστάρει. Περιμένεις στην ουρά ακόμα κι όταν βιάζεσαι. Στέλνεις μήνυμα με χιούμορ και αισιοδοξία σε αυτούς που γνώρισες στην μικρή ακόμα παραμονή σου, θες να τους φτιάξεις τη μέρα για να φτιάξει και η δική σου. Γιατί συνειδητοποιείς οτι για να πάρεις χαρά, θα πρέπει να την παράγεις. Δεν είναι υλικό που το αγοράζεις στο ταμείο. Είναι αξία που την έχεις ή προσπαθείς και να την αποκτήσεις.

Advertisment

Δεν έφυγες από τη χώρα σου για να πλουτίσεις, να φτιάξεις όνομα ή να τρέξεις από όσα σε πλήγωσαν, να ξεφύγεις από τη δυστυχία. Ξέρεις καλά πως από αυτήν δεν μπορείς να τρέξεις μακριά. Αν την έχεις, είναι γιατί την κουβαλάς μαζί σου. Και φυσικά θα την κουβαλάς παντού κι εκεί ακόμα, στην άλλη χώρα. Δεν ‘ξενιτεύτηκες’ για να είσαι καλύτερα αλλά για να μάθεις πως είναι να ξεκινάς και πάλι από την αρχή και να τα καταφέρνεις.

Πώς είναι να είσαι ο εαυτός σου, να ξυπνάς με καθόλου ή με πολλές προοπτικές. Να μην περιμένεις τίποτα κι όμως να συμβαίνουν πολλά. Να αποφεύγεις να έχεις προσδοκίες γιατί εκείνες φέρνουν τις απογοητεύσεις, κι από αυτές έχεις πολλές. Εχεις ήδη συγχωρέσει, δεν φεύγεις για να ξεχάσεις. Δεν έχεις ανάγκη να αποδείξεις τι είσαι, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Βλέπουν αυτό που είσαι και πιστεύουν αυτό που θέλουν. Όπως και στη χώρα που γεννήθηκες ακριβώς, όμως εδώ που να εξηγείς, μιλάνε άλλη γλώσσα συνεπώς δεν αγωνίζεσαι για αυτό, κι απλά αφήνεσαι χωρίς να ανησυχείς.

Αρχίζεις να βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι, εκείνο το πράσινο της ελπίδας, το μπλε του ουρανού του τόσο απροσδόκητου, το γκρι της γλυκιάς μελαγχολίας. Και δεν λυπάσαι για όσα έχασες, τώρα ξέρεις γιατί χάθηκαν. Αυτά σε δίδαξαν, σε έκαναν αυτό που είσαι. Δίνεις αξία στο χρόνο σου και παρατηρείς όσα συμβαίνουν, δίνεις χρόνο στον εαυτό σου και αξία στην ψυχή σου. Σαν πολίτης του κόσμου εκτιμάς και τα δύο εξίσου.

ΜΜ

About
Latest Posts

ΜΜ

Αγαπημένες λέξεις: Αλλάζω, Αντιδρώ, Προσπαθώ, Δοκιμάζω, Δημιουργώ. Είμαι ένας άνθρωπος που μαθαίνει, ξεμαθαίνει, ξαναμαθαίνει και φτου ελευθερία. Ό,τι ανακαλύπτω μου αρέσει να το μοιράζομαι. Στοχάζομαι συχνά και η φιλοσοφία που από μικρή αγάπησα με οδήγησε στο να εμπιστεύομαι την καρδιά μου. Αποτυχίες; Πολλές.
Εντέλει είμαι λες, μια εν δυνάμει εποτυχία. Η λέξη έχει ρίζες, όχι στο λεξικό.. αλλά μέσα μου.