Μπαλτάσαρ Γκρασιάν: «Mη ζεις βιαστικά. Να ξέρεις να μεταφυτεύεσαι»

Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να σεβαστεί το άγαλμα πάνω στο βάθρο του αν το γνώρισε κούτσουρο σ’ ένα χωράφι μέσα.

Να μη ζεις βιαστικά. Το να ξέρεις να μοιράζεις τα πράγματα σημαίνει να ξέρεις να τ’ απολαμβάνεις. Σε πολλούς περισσεύει η ζωή κι έχει ξοδευτεί η ευτυχία: χάνουν τις χαρές, αφού δεν τις απολαμβάνουν κι όταν έχουν προχωρήσει τόσο, θα ήθελαν μεμιάς να γυρίσουν πίσω.

Αμαξάδες της ζωής, που, στη συνηθισμένη τρεχάλα του χρόνου, προσθέτουν επιπλέον τη βιασύνη του νου τους· θα ήθελαν να καταβροχθίσουν σε μια μέρα ό,τι θα μπορούσαν μόλις να χωνέψουν σε μια ζωή. Ζουν τις ευ­τυχίες σαν άνθρωποι που θέλουν να τις γευτούν προκα­ταβολικά, τρώνε τα χρόνια που έρχονται’ κι όπως πηγαί­νουν με τόση βιασύνη, σε λίγο τα έχουν ξοδέψει όλα. Ακόμα και στην επιθυμία της μάθησης πρέπει να υπάρ­χει μέτρο, για να μη μάθεις στραβά τα πράγματα. Περισ­σότερες είναι οι μέρες από τις ηδονές. Στην απόλαυση, χρειάζεται άνεση χρόνου· στις ενέργειες, βιασύνη.

Advertisment

Τα κατορθώματα είναι καλά, όταν πια έχουν γίνει· κι οι χα­ρές κακές, όταν πια έχουν τελειώσει. Να ξέρεις να μεταφυτεύεσαι. Υπάρχουν άτομα που, για να εκτιμηθεί η αξία τους, πρέπει να μεταναστεύσουν, ιδιαίτερα αν θέλουν να καταλάβουν μεγάλα αξιώματα. Οι πατρίδες είναι μητριές των δικών τους επιφανών αντρών: εκεί βασιλεύει ο φθόνος, λες και βρίσκεται στη γενέθλια γη του- κι οι άνθρωποι περισσότερο θυμούνται τις ατέλειες με τις οποίες κάποιος ξεκίνησε παρά το με­γαλείο όπου έφτασε. Μια βελόνα μπορεί ν’ αποκτήσει αξία περνώντας από τον ένα κόσμο στον άλλο και το γυαλί κατάστησε το διαμάντι άξιο περιφρόνησης, επειδή είχε έρθει από άλλη χώρα.

Κάθε τι ξένο είναι ανεκτίμη­το, είτε γιατί ήρθε από μακριά, είτε γιατί θεωρείται κα­λοκαμωμένο και τέλειο.

Είδαμε άτομα που άλλοτε ήταν η καταφρόνια της στενής τους χώρας και σήμερα είναι δό­ξα και η τιμή του κόσμου, έχοντας κερδίσει την εκτίμηση των συμπατριωτών τους και των ξένων: οι συμπατριώτες τους τούς βλέπουν από μακριά κι οι ξένοι τους βλέπουν να έρχονται από μακριά.

Advertisment

Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να σεβαστεί το άγαλμα πάνω στο βάθρο του αν το γνώρισε κούτσουρο σ’ ένα χωράφι μέσα.

Μπαλτάσαρ Γκρασιάν, Χρησμολόγιο και η τέχνη της φρόνησης  antikleidi.com

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

…Φλούδες μανταρίνι
«Το 2013 πέθανα και ξαναγεννήθηκα» | Μαθήματα ζωής από τον άστεγο Μιχάλη Σαμόλη
«Μην έρχεσαι κοντά» σου λέγανε κάθε φορά που άπλωνες το χέρι σου...
Οι "αόρατοι άνθρωποι" που ζουν ανάμεσά μας, δεν είναι απλά νούμερα… είναι άνθρωποι

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση