Κι όμως ο καιρός περνάει… και σκέψεις περνάνε… το πριν… το μετά.
Ο χρόνος πόση σημασία έχει για όλα: Φεύγει γρήγορα, δεν περνάει γρήγορα, χρειάζομαι χρόνο, δώσε μου χρόνο, δεν έχω καθόλου χρόνο και πάει λέγοντας. Και πάντα οι προσδοκίες… πάντα μεγάλες και βαρύγδουπες.
Advertisment
Σκέφτομαι πολύ έντονα αυτές εδώ τις μέρες πόσο χρόνο ξοδεύουμε να κάνουμε σκέψεις και πλάνα. Δεν είναι κακό αυτό, αντίθετα μας βοηθάει να δεχόμαστε αυτά που δεν μας αρέσουν ή δεν ανεχόμαστε. Είναι ωραίο να ονειρεύεται κανείς, να βλέπει παραπέρα, μόνο όμως που θα πρέπει να μην στηρίζεται σε αυτό. Να μην στηρίζεται ώστε να μην απογοητευτεί αν δεν συμβούν αυτά που ήθελε. Η καθυστέρηση ή η ματαίωση των σχεδίων γίνεται γιατί ο Θεός έχει το δικό του σχέδιο για σένα, για μας. Απλά όσοι είναι κοντά του το κατανοούν και το αποδέχονται.
Το νιώθω πολύ έντονα αυτό. Κι ας αποκαρδιώνομαι για μια στιγμή που οι προσδοκίες μου δεν εκπληρώθηκαν… είχαν το λόγο τους. Εξάλλου, συν τω χρόνω, πάντα το βλέπεις μπροστά σου… Κατανοείς τον λόγο που δεν συνέβησαν αυτά που πόθησες. Είναι κι αυτή η ζωή… που νομίζεις πως υπάρχει. Η ζωή που δεν έζησες. Η ζωή που θα ‘θελες να ζήσεις αλλά συμβαίνει κάπου αλλού. Ενώ μπορεί να αιθάνεσαι καλά με αυτό που είσαι, με αυτό που ζεις, θέλεις και κάτι άλλο. Να φταίει που είσαι αχόρταγος; ή μήπως που αγαπάς ό,τι έχεις, αλλά δεν έχεις ό,τι αγαπάς; Δεν ξέρω… κουβάρι καμιά φορά οι σκέψεις με τις μνήμες και τις προσδοκίες, όλα μαζί ανάκατα.
Σου θολώνουν τα μάτια της σκέψης και της καρδιάς και δεν βλέπεις καθαρά. Δεν βλέπεις πως όλα έχουν το λόγο τους που συμβαίνουν… τίποτα τυχαίο. Είμαι σίγουρη. Και τα δεινά αυτού του κόσμου, έχουν το λόγο τους. Ο καθένας μας έχει μια αποστολή. Να γίνει το καλύτερο που μπορεί. Να φτάσει το ανώτερό του.
Advertisment
Άνω θρώσκω= άνθρωπος. Πόσο όμορφη η ελληνική γλώσσα… πλούσια, κατανοητή. Όμορφος κι ο κόσμος. Με όλα όσα περιέχει. Τη φύση, τους ανθρώπους, τα φαινόμενα. Μέσα σε όλα ο άνθρωπος. Μέσα σε όλα πρέπει να είναι. Να μην φοβάται, να μην δειλιάζει, να μην πισοστέκεται. Με πίστη, προσευχή, όραμα και ελπίδα να πορεύεται. Κι όλα θα συμβούν. Αυτά που είναι τα γραμμένα. Απλά όσο πιο πολύ οπλισμένος ο άνθρωπος με αρετές, τα διαχειρίζεται καλύτερα. Και δεν έχει θλίψη, ουτε απογοήτευση. Ξέρει πως όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν… ας μην το ξεχνάμε.
Εντέλει είμαι λες, μια εν δυνάμει εποτυχία. Η λέξη έχει ρίζες, όχι στο λεξικό.. αλλά μέσα μου.
- Ο φόβος του θανάτου χέρι χέρι με τη χαρά της Ζωής - 14 Φεβρουαρίου 2020
- Αγάπα τους άλλους σαν τον εαυτό σου - 29 Δεκεμβρίου 2016
- Γυάλινα ή ελεύθερα σπίτια; - 29 Οκτωβρίου 2016
