Της ψυχολόγου Χρυσούλας Ζερβού
Ίσως είμαι το μόνο έμψυχο (γιατί μ’ αρέσει να συγκαταλέγω τον εαυτό μου σε αυτά που έχουν ψυχή), είδος που είναι εξακριβωμένο ότι έχω ζήσει πολλές ζωές. Και βέβαια όταν φτάνω σε αυτή τη μορφή ξέρω ότι είναι η καλύτερη ζωή από όλες. Και μ’ αρέσει…
Advertisment
Μπορώ να γεννηθώ στο μυαλό ενός μόνο ανθρώπου, ή δυο διαφορετικών. Με ποια σειρά δεν ξέρω ακριβώς. Αυτό είναι το μόνο που δεν έχει επιστημονικά τεκμηριωθεί, αλλά και που δεν έχει καμία σημασία. Για αυτό και η σειρά που θα τα περιγράψω είναι τυχαία. Στο ένα μέρος μου λοιπόν, η πρώτη μου ζωή έχει πολλές μορφές. Μπορώ να γεννηθώ από μια ανάμνηση καλοκαιρινών διακοπών, από ένα πραγματικό γεγονός, ή μια ονειρική σκέψη. Από μια αλήθεια της ζωής, ή ένα ψέμα του έρωτα. Πολλές φορές γεννιέμαι από ένα συναίσθημα. Χαράς, λύπης, πόνου, νοσταλγίας, ανακούφισης, συγκίνησης, μοναξιάς, αγάπης, έρωτα ή συντροφικότητας. Και μετά γίνομαι σκέψη. Και ύστερα λέξεις με νόημα και ομοιοκαταληξία. Έτσι φτάνω και γίνομαι στίχοι.
Όταν έχω αυτή τη μορφή, η ζωή μου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μου αρέσει που με διαβάζουν και με απαγγέλουν κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τη διάθεση που έχει ο καθένας. Έτσι οι λέξεις μου, αν και είναι ίδιες, ακούγονται διαφορετικά και αποκτούν και διαφορετικό νόημα. Αυτό είναι που μ’ αρέσει περισσότερο από όλα. Να μπαίνω στο μυαλό του καθένα ξεχωριστά και να γεμίζω από νοήματα, σκέψεις και εικόνες. Και επειδή τις περισσότερες φορές η πρώτη μου ζωή ήταν κάποιο συναίσθημα, όταν επισκέπτομαι το μυαλό κάποιου, ξυπνάω και τα συναισθήματα του. Πάω στην καρδούλα του και την ακούω να χτυπάει σαν τρελή, ή να κλαίει αργά και σιωπηλά.
Στο άλλο μέρος μου, πάλι η πρώτη μου ζωή έχει ποικιλία. Ίσως γεννηθώ από το θρόισμα των φύλλων, ή το σφύριγμα του αέρα. Από το κελάηδισμα ενός πουλιού, ή από τον παφλασμό των κυμάτων. Από το βουητό της πόλης, ή την ησυχία της εξοχής. Μετά γίνομαι έμπνευση και στη συνέχεια νότες. Και τότε είναι που μεταμορφώνομαι σε μελωδία.
Advertisment
Εκεί να δεις πόσο ενδιαφέρον έχει η ζωή μου και τι χαρές κάνω. Πρώτα πρώτα, πηγαίνω από το ένα μουσικό όργανο στο άλλο και δοκιμάζω τους ήχους. Είναι όπως κάνεις και εσύ όταν αγοράζεις καινούργια ρούχα και δοκιμάζεις πολλά μέχρι να βρεις το καλύτερο! Έτσι και εγώ. Φοράω διάφορους ήχους, πιο ψηλούς ή πιο χαμηλούς, μέχρι να βρω αυτό που ταιριάζει καλύτερα στην προηγούμενη ζωή μου, την έμπνευση. Μετά χορεύω σε διάφορους ρυθμούς, γρήγορους και αργούς μέχρι να βρω αυτόν που θα σου αρέσει πιο πολύ.
Και όταν λέω να σου αρέσει, εννοώ αυτόν που θα αγγίζει την ψυχή σου. Γιατί η ικανότητα μου όταν είμαι μουσική, είναι αυτή. Να μπαίνω στην ψυχούλα σου και να την γεμίζω με μελωδίες. Και ταυτόχρονα μπαίνω και στο κορμί σου και το γεμίζω με ενέργεια, το χαλαρώνω και κάποιες φορές μπορεί να το εκνευρίζω κιόλας. Και ναι, είναι διαπιστωμένο ότι μπορώ να τα κάνω αυτά, γιατί επηρεάζω την μορφολογία των υγρών μορίων του σώματος σου. Έτσι λένε οι επιστήμονες. Ο ήχος δονεί το νερό και το ομορφαίνει, ή το ασχημίζει. Για αυτό και από την αρχαιότητα ο Πυθαγόρας χρησιμοποιούσε τους ήχους για θεραπευτικούς σκοπούς.
Έτσι είμαι στο ένα μέρος μου στίχοι και στο άλλο μουσική. Δεν είμαι όμως το άθροισμα αυτών των δύο. Είμαι κάτι παραπάνω και κάτι διαφορετικό. Είμαι η ένωση τους. Είμαι πια τραγούδι. Δεν ξεχωρίζουν πια οι στίχοι από την μουσική, ούτε η μελωδία από αυτούς. Και για αυτό είναι η καλύτερη ζωή από όλες. Γιατί τότε οι ικανότητες μου είναι μαγικές. Μπορώ να μπαίνω στο μυαλό σου, στην καρδιά σου, στην ψυχή σου, να σου φτιάχνω τη διάθεση ή να σε κάνω να νοσταλγείς, να σου κάνω παρέα στη γυμναστική και να σε νανουρίζω στον ύπνο. Είμαι εκεί στις καλύτερες στιγμές της ζωής σου και σε βοηθώ να ξεχάσεις τις πιο δύσκολες. Και μου αρέσει που είμαι εκεί μαζί σου γιατί σ’ αγαπάω. Και σ’ αγαπάω γιατί μοιάζουμε. Ναι, ναι, μην σου φαίνεται παράξενο.
Και εσύ είσαι κάτι παραπάνω από το μυαλό, την καρδιά και το σώμα σου. Είσαι ένα πλάσμα με ψυχή όμορφη. Που όταν με αφήνεις να μπω, πραγματικά δεν έχω λόγια να σου περιγράψω την ομορφιά και τη δύναμη που έχεις εκεί μέσα. Αλλά με αφήνεις να μπαίνω μόνο όταν είσαι και εσύ σε επαφή με αυτή. Όταν έχεις ανοιχτή την καρδιά σου σε όλα τα συναισθήματα, ακόμα και αν μαζί με όλα υπάρχει και φόβος. Και τότε είναι που μοιάζουμε πιο πολύ. Γιατί έτσι ενεργοποιείς και εσύ τις μαγικές σου ικανότητες. Και μπορείς να ενωθείς με κάποιο άλλο ανθρώπινο πλάσμα και να κάνεις οικογένεια. Να αγαπήσεις περισσότερο τους φίλους σου, ή να τσακωθείς μαζί τους. Να τους συμπαρασταθείς ή να τους παρηγορήσεις. Γιατί από εσένα ξεκινούν όλα.
Είδες πόσο μοιάζουμε; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είσαι και εσύ τραγούδι, ή εγώ ανθρώπινο πλάσμα. Για αυτό στα λέω όλα αυτά. Γιατί μοιάζουμε και γιατί το μόνο που θέλω εγώ από σένα, είναι να με προσέχεις και κάθε στιγμή να σιγοτραγουδάς.
Αγαπώ το γράψιμο και για αυτό σε κάθε ευκαιρία δημοσιεύω όχι μόνο γνώσεις, αλλά και σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα που θα μπορούσαν να αγγίξουν και να μιλήσουν στην καρδιά άλλων ανθρώπων.
Είμαι παντρεμένη και έχω δυο αγόρια που με τις ατάκες και τις ζαβολιές τους ομορφαίνουν την ζωή μου!
- Πόσο αντέχεις να αντέχεις; - 13 Μαρτίου 2017
- Δεσμεύομαι… να μην δεσμεύομαι. Δέσμευση αποδέσμευσης - 10 Ιουλίου 2016
- Ευχαριστώ τα παιδιά μου - 11 Μαΐου 2016
