Γράφει η Ανθή Νταμπρατζή
Στο ίδιο έργο θεατές…
Advertisment
Τι θα πει υπέρ ή κατά σε μια κατάσταση έξω από τον εαυτό μας; Την κατάσταση και την ισορροπία αυτής την γνωρίζουν καθαρά οι τύποι -παράγοντας που την καθορίζουν! Οι υπόλοιποι θεατές, ακροατές και αν…
Οσοι λοιπόν μπαίνουν στο τρυπάκι να κρίνουν, να γνωρίζουν ότι η κριτική που ασκούν φέρει υποχρεώσεις απέναντι κατά πρώτο λόγο στον εαυτό τους, ως προς το άρτιο του χαρακτήρα τους και κατά τρίτον ως προς τις ”τέλειες” σχέσεις ενσυναίσθησης που δημιουργούν με τους γύρω τους! Ισχύουν όλα αυτά;
Αν ισχύουν, άκου… βλέπε… νιώθε από τα γεγονότα της ίδιας της ζωής σου! Είσαι ο κύριος του εαυτού σου, είσαι αυτάρκης; Αν όχι μη κρίνεις φίλε τα λάθη, ήδη έκανες ΕΝΑ! Άλλο ΑΓΑΠΑΩΩΩΩ και άλλο ΕΙΚΟΝΟΖΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!
Advertisment
Τα λάθη του άλλου τ’άφησες εσύ να γίνουν γιατί δεν είχες το θάρρος ν’ανοίξεις τη σκέψη σου, να πετάξεις σαν ορμώμενα πουλιά τις αποφάσεις σου! Ή τα λάθη του άλλου είναι η ιδεατή ή πρακτική του στάση ζωής που δεν σου ταίριαζε… Τα έβλεπες ή εθελοτυφλούσες; Γιατί φοβόσουν τη μοναξιά, την ”αποτυχία” κατά το κοινωνικόν του πράγματος; Αν όχι ασχολήσου με το μικρόκοσμο σου!
Φεύγω γιατί άφησες την πόρτα ανοιχτή… Γυρίζω γιατί άφησες την πόρτα ανοιχτή… Πόσο αντίρροπες εικόνες! Παραδείγματα πολλά…
Χαστούκι έδωσες κάποτε; Η πληγή που άνοιξες θα ψάξει γιατρό… Είσαι;
Μιζέρια, τσιγκουνιά έδωσες; Πίσω θα τα λάβεις και όχι πάντα με την ίδια μορφή!
Ζεις εις βάρος των άλλων; Χωρίς να ψάξεις τι έχουν ανάγκη οι άλλοι από σένα; Ε κάποτε κάποιος ή κάποιοι θα επαναστατήσουν!
Εσύ μπορεί να θες λεφτά, αναγνώριση, ο άλλος αγάπη, αποδοχή, ενσυναίσθηση… ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΒΕΙΝ! Ουσιαστικό…
