Του Δημήτρη Μιχελουδάκη
Το πατάρι μας γέμισε με
έπιπλα
βαριά ρούχα
πίνακες ζωγράφων
και παλιά όνειρα.
Αυτά στριμώχτηκαν
ανάμεσα στα πράγματα,
με τον καιρό
λύγισαν και
θρυμματίστηκαν
έσπασαν τελείως.
Το γυαλί από ένα φιτίλι
κρέμεται,
αν ανάψει
μετρά αντίστροφα
μέχρι να γίνει κομμάτια.
Μιας και καλοκαιριάζει
αγάλι αγάλι,
πρέπει να
τα κατεβάσουμε
από το πατάρι
να τα ενώσουμε ξανά.
Να πάρουμε
και οι δυο
λίγο αέρα.
Να ψηλώσουμε μαζί τους
καθώς τεντώνονται
από την ακινησία.
Συντάκτης | Δημήτρης Μιχελουδάκης
Είμαι νοσηλευτής ψυχικής υγείας και γράφω όποτε προλαβαίνω τις σκέψεις μου. Άμα δεν τις προλάβεις αυτούσιες όταν σου χτυπούν την πόρτα , δεν ξαναγυρνούν . Έχουν τον δικό τους εγωισμό . Δικός μου στόχος είναι η απαλοιφή οποιασδήποτε διάκρισης , στίγματος ή κατηγοριοποίησης μεταξύ των ανθρώπων.
- Είν’ εύκολο το μίσος – μην πας εκεί… - 17 Μαρτίου 2020
- Κρισναμούρτι: Ο μέγας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής (Μια ανάγνωση) - 8 Μαρτίου 2019
- Σκέψεις περί σχιζοφρένειας - 24 Οκτωβρίου 2016
- Προβάδισμα - 10 Οκτωβρίου 2016
- Στίχοι: Στο πατάρι μας - 31 Μαρτίου 2016
- Θαλάσσιο ανθοΐαμα - 10 Μαρτίου 2016
- “Κοντύλια και Χαρτιά” - 1 Μαρτίου 2016
- Φθηνή μπαλάντα - 25 Φεβρουαρίου 2016
- Μια άυλη, άνευ υπόστασης παρουσία - 14 Φεβρουαρίου 2016
- Επόμενη στάση “Όνειρο” – Παρακαλείσθε όπως αποβιβαστείτε άμεσα - 2 Φεβρουαρίου 2016