Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να κατασκευάσουν ένα όνειρο, παρόλο που συνήθως δεν καταπιάνονται με τη συγκροτημένη δημιουργία του, αλλά αρέσκονται να ταξιδεύουν νοερά μέσα σε αποσπασματικές εικόνες. Ωστόσο, όλοι διαθέτουν το δημιουργικό εργαλείο της φαντασίας και είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα βιώνουν νέους κόσμους, προσωρινά ανύπαρκτους.
Advertisment
Υποσυνείδητα πλάθουμε ένα όνειρο όταν γλιστράμε από το παρόν, ενόσω είμαστε απασχολημένοι με κάτι άλλο και παρασυρόμαστε σε μια αφηρημένη ονειροπόληση. Είναι ένας κόσμος που στιγμιαία αναδύεται ως εικόνα στο νου αλλά δεν έχουμε την δύναμη να την συγκρατήσουμε για πολύ κι είναι βέβαιο ότι αργότερα δεν είμαστε σε θέση να θυμηθούμε αυτή τη διαδικασία, την επόμενη φορά που θα συμβεί η εικόνα δε θα είναι ίδια αλλά παρόμοια.
Μέσα στη προηγούμενη παράγραφο υπάρχουν αρκετά στοιχεία για έναν παρατηρητή που διαφοροποιούν το υποσυνείδητο ονείρεμα, το οποίο εν πολλοίς μοιάζει με απόδραση από το παρόν, από το συνειδητό ονείρεμα, την δόμηση του ονείρου. Η συνειδητή δόμηση του ονείρου δεν συμβαίνει εν μέσω άλλων δραστηριοτήτων, αλλά είναι μια ιδιαίτερη στιγμή κατά την οποία αποσυρόμαστε στο εργαστήρι του νου και κατασκευάζουμε με πλήρη γνώση το σενάριο που θέλουμε να βιώσουμε, καρέ-καρέ.
Συγκεντρώνουμε τα απαραίτητα υλικά και ρυθμίζουμε την συναισθηματική και νοητική μας κατάσταση σε ένα ανώτερο επίπεδο. Αυτό είναι εν μέρει λογικό, δε μπορούμε να βρεθούμε από τον δεύτερο όροφο στον τρίτο αν δεν ανέβουμε σ’ αυτόν και μέχρι να ανέβουμε δε μπορούμε να έχουμε την θέα που έχει ο άνθρωπος που βρίσκεται στον τρίτο. Η αλλαγή θέας απαιτεί αλλαγή κατάστασης, δηλαδή διαφορετικό επίπεδο που στην καθημερινότητα θα το αποκαλούσαμε διεύρυνση συνειδητότητας.
Advertisment
Ας περιγράψουμε την διαδικασία απλά κι αναλυτικά: Ποια είναι τα υλικά; Χρειαζόμαστε μια ποικιλία από εικόνες, πολύχρωμες και ζωντανές. Διαθέτουμε την ικανότητα να κατασκευάσουμε πολλές τέτοιες, η ίδια η επιθυμία μας προσφέρει αρκετές, αφού η επιθυμία σχεδόν πάντα εικονοποιείται στο μυαλό μας. Χρειαζόμαστε ήχους κι αρώματα, που επίσης μπορούμε να δημιουργήσουμε. Όταν θυμόμαστε όμορφες καλοκαιρινές διακοπές, είμαστε σε θέση να ανακαλέσουμε τέτοια υλικά με μεγάλη ευκολία. Πριν λοιπόν ξεκινήσουμε την ιεροτελεστία του δημιουργικού οραματισμού, είναι φρόνιμο να καταγράψουμε σε ένα χαρτί ποια υλικά θα μας φανούν απαραίτητα στην δόμηση του ονείρου. Κάποια απ’ αυτά θα χρειαστεί να εξασκηθούμε για λίγο ώστε να τα πλάσουμε ή να τα αναπλάσουμε νοερά. Χρώματα, αρώματα, συναισθήματα, εικόνες.
Ένα χρήσιμο κόλπο κυρίως με τα συναισθήματα, επειδή συνήθως όταν θέλουμε να ονειρευτούμε δεν είμαστε και στη καλύτερη διάθεση, πολλές φορές έχουμε πέσει σε θλίψη λόγω καθημερινών προβλημάτων από τα οποία θέλουμε να βγούμε, είναι να κάνουμε το εξής: Ανασύρουμε ευχάριστες εικόνες από το παρελθόν έτσι ώστε αυτές να συνοδευτούν από τα αντίστοιχα συναισθήματα. Αυτό το κάνουμε για κάποια ώρα μέχρι να σταθεροποιηθεί μέσα μας η θετική διάθεση και τότε αντικαθιστούμε τις εικόνες του παρελθόντος με αυτές του μέλλοντος. Αν διαπιστώσουμε ότι δεν έχουμε φτάσει στο επιθυμητό σημείο θετικής δόνησης συνεχίζουμε την άσκηση κι εναλλάσσουμε τις εικόνες μέχρι το αποτέλεσμα να είναι ικανοποιητικό.
Μη βιαστείτε να πείτε: Παρελθόν και μέλλον δεν υπάρχει, είναι γνωστό ότι όλα βιώνονται στο παρόν, αλλά εδώ ο λέξη χρόνος χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την περιγραφή της διαδικασίας.
Μετά από αυτό είμαστε έτοιμοι να εισχωρήσουμε στα ενδότερα του νου. Αφού έχουμε συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα υλικά , θα πρέπει να εφαρμόσουμε κάποιους κανόνες: Τώρα είναι η ώρα να χαμηλώσουμε τις ταχύτητες με τις οποίες κινείται το αριστερό ημισφαίριο, το δωμάτιο της λογικής, Η φωνή της λογικής πρέπει να χαμηλώσει γιατί είναι αυτή που γυρεύει αποδείξεις για κάθε τι. Είναι χρήσιμη όταν ερευνούμε αλλά όχι όταν ονειρευόμαστε. Η λογική θέλει να δει για να πιστέψει, ενώ την ώρα αυτή, πρέπει να πιστέψουμε για να δούμε. Αυτό πρακτικά μπορεί να συμβεί όταν το δεξί ημισφαίριο, το δωμάτιο της φαντασίας και των συναισθημάτων, συντονιστεί με το αριστερό. Τότε η σκέψεις-εικόνες μπορούν αβίαστα να περάσουν και να καταγραφούν εκεί.
Να θυμάστε: Όταν θέλουμε να φιμώσουμε την λογική την βυθίζουμε στα συναισθήματα κι όταν θέλουμε να καλμάρουμε τα συναισθήματα τα σβήνουμε στη λογική. Είναι κρίσιμο να φέρουμε τη λογική και τη φαντασία σε μια ευθεία κατάσταση, έτσι ώστε οι πεποιθήσεις να μη στέκονται εμπόδιο για την δημιουργία του ονείρου.
Η ισορροπία των δύο ημισφαιρίων επιτυγχάνεται με τη χαλάρωση. Κατά την εγρήγορση το αριστερό δονείται πιο γρήγορα από δεξί παρόλο που οι συχνότητες του είναι πιο χαμηλές, ο λόγος είναι ότι πρέπει να βρίσκεται πιο κοντά στην υλική πραγματικότητα. Όταν τα δυο ημισφαίρια ευθυγραμμισθούν τότε λέμε ότι βρισκόμαστε στη κατάσταση άλφα. Φανταστείτε ότι θέλετε να μπείτε σε ένα κάστρο (δεξί ημισφαίριο) και σας εμποδίζει μια τάφρος (αριστερό ημισφαίριο) –η λογική έχει ως έργο να μας προστατεύει φιλτράροντας ότι περνάει προς το δεξί ημισφαίριο. Μόλις πέσει όμως η γέφυρα (επίπεδο άλφα) τότε είναι πλέον εφικτό να περάσετε την πύλη και να εισχωρήσετε στα ενδότερα.
Αφού έχουμε μπει πλέον σ’ αυτή τη κατάσταση με πλήρη επίγνωση χτίζουμε εικόνα την εικόνα το σενάριο που θέλουμε να βιώσουμε. Όπως καταλάβατε είναι μια διαδικασία που επιτελείται ως έργο κι όχι ως μια νοερή παρένθεση ενός άλλου έργου. Η συνείδηση είναι παρούσα κι η διαδικασία γίνεται με τρόπο κατευθυνόμενο. Εμείς οδηγούμε την φαντασία κι όχι εκείνη τον νου.
Όλο το σκηνικό που καταγράψαμε με τον παραπάνω τρόπο στο δεξί ημισφαίριο, στην ουσία το προβάλαμε στα μάτια μιας αόρατης δύναμης που λέγεται υποσυνείδητο. Στην ουσία δεν είναι κάτι ξεχωριστό από μας, αλλά στο επίπεδο της συνειδητότητας που βρισκόμαστε ως υπάρξεις-για την ώρα αλλά κι όχι απαραίτητα όλοι- δυστυχώς είμαστε αποκομμένοι. Έτσι μέσω της φαντασίας βλέπουμε το πιθανό σενάριο και ταυτόχρονα το δείχνουμε λέγοντας: Να αυτό θέλω να εμφανιστεί στη καθημερινότητα μου.
Κάποιοι λένε ότι δε χρειάζεται η θέαση όλου του έργου καρέ-καρέ, είναι αρκετό να δούμε απλά το τέλος, το ποθητό δηλαδή σημείο. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι για προχωρημένους και δυνατούς «παίκτες», γιατί χρειάζεται μεγάλη ικανότητα να πηγαίνει κάποιος κατευθείαν στην ολοκλήρωση του έργου. Μια σταδιακή, προπονητικής φύσεως, άσκηση βοηθάει καλύτερα στην κατανόηση της διαδικασίας και ταυτόχρονα αποκτά επίγνωση των σταδίων αλλά και τι αναπηδάει μέσα σ’ αυτά, διότι θα διαπιστώσετε πως μέσα από το τελετουργικό αυτό, πολλές φορές θα αναδομήσετε το οικοδόμημα σας, ενώ ταυτόχρονα πολλές μικρές επιθυμίες σαν ζιζάνια θα αναφύονται αλλά αντί να επιβοηθούν θα δημιουργούν προβλήματα. Θα δείτε πως μπορεί μέσα από όλο αυτό να γνωρίσετε καλά τι κρύβετε μέσα σας.
Μετά από όλα αυτά και δίχως πια να έχουμε επίγνωση, στο αόρατο αρχίζει και ξετυλίγεται ένα κουβάρι που στο τέλος του βρίσκεται το όνειρο μας. Θα συμβούν χιλιάδες αόρατα γεγονότα, θα εμπλακούν νόμοι τους σύμπαντος κι άνθρωποι που δονούνται όμοια, δυνάμεις εσωτερικές θα μας ωθήσουν να δράσουμε προς την κατεύθυνση της επιθυμίας έως ότου ένα πρωί –εκεί που δε το περιμένουμε-θα συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε μέσα στο όνειρο.
Κρατήστε τις δυο τελευταίες φράσεις: «Εκεί που δε το περιμένουμε» και «Θα συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε μέσα στο όνειρο». Θα μιλήσουμε γι αυτά στο επόμενο και τελευταία άρθρο αυτής της σειράς και θα δούμε τι ακριβώς σημαίνουν και ποια πρέπει να είναι η τακτική μας μέχρι τότε για να καλωσορίσουμε το όνειρο στην υλική μας πραγματικότητα.
Συνοψίζοντας:
► Χτίζουμε συνειδητά το όνειρο έχοντας πλήρη επίγνωση της διαδικασίας κι όχι εν μέσω άλλης δραστηριότητας εν είδη ονειροπόλησης.
► Ανεβάζουμε την δόνηση μας αλλά ταυτόχρονα χαμηλώνουμε την ταχύτητα των εγκεφαλικών κυμάτων, σε επίπεδο «άλφα».
► Συγκεντρώνουμε τα υλικά: Εικόνες-χρώματα-αρώματα και ρυθμίζουμε τα συναισθήματα σε κατάσταση θετική, ανάλογα με αυτό που επιθυμούμε να βιώσουμε.
► Αν οι πεποιθήσεις μας στέκονται εμπόδιο στην νοερή υλοποίηση και διαπιστώνουμε ότι δονούμαστε διαφορετικά από το όνειρο, είναι προτιμότερο να σταματήσουμε και να επαναλάβουμε τη διαδικασία όταν είμαστε ικανοί να πιστέψουμε στο όνειρο μας.
► Το συνειδητό ονείρεμα είναι η προβολή μιας μελλοντικής πιθανότητας που εντυπώνεται στο δεξί ημισφαίριο και αποτελεί μια παρακαταθήκη που θα βιωθεί στο πλήρωμα του χρόνου.
► Παρακαλούνται οι ταξιδευτές να έχουν πλήρη επίγνωση για το τι πρόκειται να λάβουν και να φροντίσουν να είναι σε αρμονία με αυτό. Όπως επίσης καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού να σεβαστούν, με ότι αυτό υποδηλώνει, κάθε ύπαρξη μέσα στο σύμπαν. Το περιεχόμενο του ονείρου, όποιον κι αν έχει για αποδέκτη, επιστρέφεται πάντα ατόφιο και πολύ πιο ισχυρό στον ονειρευτή του.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»
- Δύσκολες καταστάσεις στη ζωή: Τελικά είναι προβλήματα ή λύσεις; - 10 Νοεμβρίου 2022
- Η καθημερινότητα ως προβολή του «αόρατου κόσμου» - 31 Ιανουαρίου 2022
- Η ψυχολογία της καθημερινότητας: Επιθυμίες και διαπροσωπικές σχέσεις - 13 Νοεμβρίου 2021
