Γράφει η Αναστασία Παναγιωτίδου
Ο Dr. Stanislav Grof (γεννημένος στην Πράγα το 1931) είναι ψυχίατρος με περισσότερες από πέντε δεκαετίες εμπειρίας στην έρευνα μη-συνηθισμένων καταστάσεων συνειδητότητας. Σήμερα είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Ινστιτούτο Ολιστικών Ερευνών της Καλιφόρνια (CIIS), διευθύνει εκπαιδευτικά σεμινάρια για επαγγελματίες του Holotropic Breathwork™ και της Υπερατομικής Ψυχολογίας, και δίνει διαλέξεις και σεμινάρια σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τα πολυάριθμα επιστημονικά άρθρα και βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, και η επαναστατική ανακάλυψή του δημιούργησε την πλατφόρμα για την Προγεννητική, Περιγεννητική και Υπερατομική Ψυχολογία.
Advertisment
Στο άρθρο του “The Current Global Crisis and the Future of Humanity: A Transpersonal Perspective” σημειώνει ότι “Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι μια σημαντική προϋπόθεση για την επιτυχή ύπαρξη είναι η γενική νοημοσύνη – η ικανότητα του ατόμου να μαθαίνει και να ανακαλεί, να σκέφτεται και να χρησιμοποιεί την λογική, καθώς και να ανταποκρίνεται κατάλληλα στο υλικό περιβάλλον. Πιο πρόσφατες έρευνες υπογραμμίζουν τη σημασία της «συναισθηματικής νοημοσύνης», της ικανότητας να ανταποκρινόμαστε επαρκώς στο ανθρώπινο περιβάλλον μας και να διαχειριζόμαστε επιδέξια τις διαπροσωπικές μας σχέσεις (Goleman, 1996).
Παρατηρήσεις από τη μελέτη των Ολοτροπικών καταστάσεων επιβεβαιώνουν την βασική αρχή της φιλοσοφίας ότι η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται τελικά από αυτό που μπορεί να ονομαστεί «πνευματική νοημοσύνη». Πνευματική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να οδηγούμε τη ζωή μας με τέτοιο τρόπο ώστε να αντικατοπτρίζει τη βαθιά φιλοσοφική και μεταφυσική αντίληψη της πραγματικότητας και του εαυτού μας.”
Και συνεχίζει: «Έχω δει όλα αυτά τα χρόνια βαθιά ψυχική και ψυχοσωματική θεραπεία, καθώς και ριζική μεταμόρφωση της προσωπικότητας πολλών ανθρώπων που ασχολούνται με σοβαρή και συστηματική βιωματική αυτο-εξερεύνηση και εσωτερική αναζήτηση (…) Μετά από αυτή τη μεταμόρφωση, αυτοί οι άνθρωποι (όπως και πολλοί Αμερικανοί αστροναύτες που έχουν δει τη γη από το διάστημα, π.χ. στο ντοκιμαντέρ του Mickey Lemle «The Other Side of the Moon») ανέπτυξαν μια βαθιά αίσθηση του να είναι πολίτες του πλανήτη κι όχι πολίτες μιας συγκεκριμένης χώρας ούτε μέλη μιας συγκεκριμένης φυλετικής, κοινωνικής, ιδεολογικής, πολιτικής ή θρησκευτικής ομάδας. Είναι προφανές ότι μια μεταμόρφωση της μορφής αυτής θα αύξανε τις πιθανότητές μας για επιβίωση εάν μπορούσε να συμβεί σε αρκετά μεγάλη κλίμακα».
Advertisment
Όπως αναφέρει στο ίδιο άρθρο σχετικά με την φύση της ανθρώπινης ψυχής και τις διαστάσεις της συνειδητότητας: «Η παραδοσιακή ακαδημαϊκή ψυχιατρική και ψυχολογία χρησιμοποιούν ένα μοντέλο που περιορίζεται στη βιολογία, την μεταγεννητική βιογραφία και το φροϋδικό ασυνείδητο του ατόμου. Για να λάβουμε υπόψη όλα τα φαινόμενα που συμβαίνουν σε ολοτροπικές καταστάσεις, πρέπει να αναθεωρήσουμε ριζικά την κατανόησή μας για τις διαστάσεις της ανθρώπινης ψυχής. Εκτός από το μεταγεννητικό βιογραφικό επίπεδο, η νέα διευρυμένη χαρτογραφία περιλαμβάνει δύο επιπλέον πεδία: το περιγεννητικό (που σχετίζεται με το τραύμα της γέννησης) και το υπερατομικό (που περιλαμβάνει προγονικές, φυλετικές, συλλογικές, και φυλογενετικές αναμνήσεις, καρμικές εμπειρίες και αρχετυπική δυναμική).»
Ο Dr. Stanislav Grof εξηγεί ότι: «Όταν η διαδικασία της βιωματικής αυτο-εξερεύνησης φτάνει στο περιγεννητικό επίπεδο, συνήθως ανακαλύπτουμε ότι η ζωή μας μέχρι εκείνο το σημείο δεν ήταν ευρέως αυθεντική στο σύνολό της, και όχι μόνο σε ορισμένους επιμέρους τομείς. Μαθαίνουμε ξαφνικά και με έκπληξη ότι ολόκληρη η στρατηγική της ζωής μας βρισκόταν σε λάθος κατεύθυνση και επομένως ανίκανη να παρέχει πραγματική ικανοποίηση. Ο λόγος γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι υπαγορευόταν πρωτίστως από τον φόβο του θανάτου και από τις ασυνείδητες αισθήσεις της βιολογικής γέννησης, που δεν είχαν την κατάλληλη επεξεργασία και ενσωμάτωση.
Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια της βιολογικής γέννησης, ολοκληρώσαμε την διαδικασία ανατομικά, αλλά όχι και συναισθηματικά. Όταν το πεδίο της συνειδητότητας μας επηρεάζεται έντονα από την υποκείμενη μνήμη του αγώνα στο κανάλι της γέννησης, οδηγεί σε ένα αίσθημα δυσφορίας και δυσαρέσκειας με την παρούσα κατάσταση. Αυτή η δυσαρέσκεια μπορεί να επικεντρωθεί σε ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων – μη ικανοποιητική φυσική εμφάνιση, ανεπαρκείς πόροι και υλικά αγαθά, χαμηλή κοινωνική θέση και επιρροή, ανεπαρκής ποσότητα ισχύος ή δόξας και πολλά άλλα.
Όπως το παιδί που είναι κολλημένο στο κανάλι της γέννησης, αισθανόμαστε μια έντονη ανάγκη να φτάσουμε σε μια καλύτερη κατάσταση, που βρίσκεται κάπου στο μέλλον. Όποια και αν είναι η πραγματικότητα με τις παρούσες συνθήκες, δεν τις βρίσκουμε ικανοποιητικές. Η φαντασία μας συνεχίζει να δημιουργεί εικόνες μελλοντικών καταστάσεων που εμφανίζονται πιο ικανοποιητικές από την παρούσα.»
Ο Dr. Stanislav Grof περιγράφει: «Μερικά από τα βιώματα ανθρώπων σε Ολοτροπικές καταστάσεις συνειδητότητας έχουν άμεση σχέση με την τρέχουσα παγκόσμια κρίση και με την σχέση της με την εξέλιξη της συνειδητότητας. Δείχνουν ότι έχουμε εξωτερικεύσει στο σύγχρονο κόσμο πολλά από τα βασικά θέματα της περιγεννητικής διαδικασίας, τα οποία ένα άτομο που βρίσκεται σε βαθιά προσωπική μεταμόρφωση τα αντιμετωπίζει και τα δέχεται εσωτερικά.
Τα ίδια στοιχεία που θα συναντούσαμε στην διαδικασία του ψυχολογικού θανάτου και της αναγέννησης των οραματιστικών εμπειριών, σήμερα φτάνουν στις βραδινές μας ειδήσεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα φαινόμενα που χαρακτηρίζουν αυτό που αποκαλώ ως Τρίτο Βασικό Περιγεννητικό Πρότυπο (BPM III) (Grof 2000). Σίγουρα βλέπουμε την τεράστια εξαπόλυση της επιθετικής παρόρμησης στους πολλούς πολέμους και τις επαναστατικές ταραχές στον κόσμο, στην άνοδο της εγκληματικότητας, της τρομοκρατίας και τις φυλετικές εξεγέρσεις.»
Στο ίδιο άρθρο καταλήγει: «Φαίνεται πως συμμετέχουμε συλλογικά σε μια διαδικασία που είναι παράλληλη με τον ψυχο-πνευματικό θάνατο και την επαναγέννηση, που τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει μεμονωμένα σε Ολοτροπικές καταστάσεις συνειδητότητας. Αν συνεχίσουμε να εξωτερικεύουμε τις προβληματικές, καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές τάσεις που προέρχονται από το βάθος του ασυνείδητου, θα καταστρέψουμε αναμφίβολα τον εαυτό μας και θα βλάψουμε σοβαρά την ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Ωστόσο, αν καταφέρουμε να εσωτερικεύσουμε αυτή την διαδικασία σε αρκετά μεγάλη κλίμακα, μπορεί να οδηγήσει σε μια εξελικτική πορεία και να μας πάει πέρα από την τρέχουσα κατάσταση μας».
